آتش و دود (نشانه ظهور): تفاوت میان نسخه‌ها

'''آتش و دود''' در نشانه‌های [[آخرالزمان]] آمده است. آتش و دودی در خاور زمین برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص ۸۳۳. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۷.</ref>.

*قیامت برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های حجاز، آتش روان گردد<ref>همان، ص ۸۳۴. </ref>. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل تأمّل است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که جسم شعله‌ور، یک جسم سیال و مایع باشد و آن چیزی جز نفت نیست. برخی از این آتش، تعبیر به منفجر شدن چاه‌های نفت کرده‌اند. [[امام علی|امیرمؤمنان علی]] {{ع}} می‌فرماید: پیش از قیام [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} مردم با یک سلسله از نشانه‌های آسمانی بیم داده می‌شوند: ۱. آتشی که در آسمان پدید آید. . . <ref>ارشاد مفید، ص ۳۴۰؛ اعلام الورى، ص ۴۲۹؛ الزام الناصب، ص ۱۸۴. </ref>. در حدیث دیگری آمده است: عمودی از آتش در طرف مشرق در آسمان پدید می‌آید که همه مردم روی زمین آن را می‌بینند. هرکس آن زمان را درک کند، برای خانواده‌اش موادّ غذایی یک ساله را تامین کند<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص ۸۳۹. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۷.</ref>.