۳۳٬۷۳۵
ویرایش
موعود یهود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|'
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
#'''کتاب صفنیاه [[پیامبر]]:''' خداوند در اندرون آن عادل است، بیانصافی نمیکند. هرصبح بینقصان حکم خود را به روشنایی برمیآورد؛ اما عاصی انفعال را نمیداند. طوایف را منقطع نمودم، برجهای ایشان ویرانند. کوچههای ایشان را خراب کردم، به حدی که عبور کننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویرانند و گفتم که شاید از من ترسیده، تأدیب را قبول کنی تا آنکه مسکن ایشان منقطع نشود. اما هرقدر که ایشان را عقوبت کردم، ایشان سحرخیزی نموده، تمامی اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند .... <ref> کتاب مقدس، کتاب صفنیای نبی، ص ۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵- ۸</ref> | #'''کتاب صفنیاه [[پیامبر]]:''' خداوند در اندرون آن عادل است، بیانصافی نمیکند. هرصبح بینقصان حکم خود را به روشنایی برمیآورد؛ اما عاصی انفعال را نمیداند. طوایف را منقطع نمودم، برجهای ایشان ویرانند. کوچههای ایشان را خراب کردم، به حدی که عبور کننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویرانند و گفتم که شاید از من ترسیده، تأدیب را قبول کنی تا آنکه مسکن ایشان منقطع نشود. اما هرقدر که ایشان را عقوبت کردم، ایشان سحرخیزی نموده، تمامی اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند .... <ref> کتاب مقدس، کتاب صفنیای نبی، ص ۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵- ۸</ref> | ||
#'''کتاب اشعیای [[پیامبر]]:''' و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشههایش قد خواهد کشید و روح خدا- که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم و خشیت از خداوند است- بر آن خواهد آرمید و او را در خشیت خداوند تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوشهایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لبهایش شریر را خواهد کشت .... <ref> کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰</ref> | #'''کتاب اشعیای [[پیامبر]]:''' و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشههایش قد خواهد کشید و روح خدا- که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم و خشیت از خداوند است- بر آن خواهد آرمید و او را در خشیت خداوند تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوشهایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لبهایش شریر را خواهد کشت .... <ref> کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰</ref> | ||
#'''کتاب زبور [[حضرت داود|داود]]{{ع}}:''' در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنانکه [[قرآن کریم]]، به نقل از زبور، از غلبه صالحان سخن گفته است:{{عربی | #'''کتاب زبور [[حضرت داود|داود]]{{ع}}:''' در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنانکه [[قرآن کریم]]، به نقل از زبور، از غلبه صالحان سخن گفته است:{{عربی|﴿{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}﴾}}<ref> و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: ۱۰۵.</ref>. با مراجعه به زبور، میتوان با وجود تحریفهای صورت گرفته، این بشارت را چنین یافت: "زیرا که شریران منقطع میشوند؛ اما متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد؛ اما متواضعان وارث زمین شده از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد ....<ref> کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷</ref>. | ||
*پس از [[حضرت موسی]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} آمد و [[دین]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را نسخ کرد. پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}}، [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}}، نیز مبعوث شده و [[دین]] مسیح را نسخ کرد. از زمان طلوع اسلام تاکنون و تا قیامت، تنها [[دین]] به حق روی زمین [[دین]] مقدس اسلام است و کتاب خدا، در میان خلق، همواره [[قرآن]] است. بر این اساس موعود، همان [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است و بشارتها و اشارتهایی که از پیامبران و دیگر بزرگان رسیده، در حق او صادق است و به ظهور او اشاره دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۲۸ - ۴۳۰.</ref>. | *پس از [[حضرت موسی]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} آمد و [[دین]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را نسخ کرد. پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}}، [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}}، نیز مبعوث شده و [[دین]] مسیح را نسخ کرد. از زمان طلوع اسلام تاکنون و تا قیامت، تنها [[دین]] به حق روی زمین [[دین]] مقدس اسلام است و کتاب خدا، در میان خلق، همواره [[قرآن]] است. بر این اساس موعود، همان [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است و بشارتها و اشارتهایی که از پیامبران و دیگر بزرگان رسیده، در حق او صادق است و به ظهور او اشاره دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۲۸ - ۴۳۰.</ref>. | ||
==موعود یهود در موعودنامه== | ==موعود یهود در موعودنامه== | ||