پرش به محتوا

آیا سرداب محل غیبت امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'عبدالمجید]]، معارف و عقاید، ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]،' به 'عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب...
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[معارف و عقاید ۵ ج' به 'ref>زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ج')
جز (جایگزینی متن - 'عبدالمجید]]، معارف و عقاید، ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]،' به 'عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب...)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۰: خط ۲۰:
::::::«در خانه [[امام عسکری]] {{ع}}، سردابی وجود داشته که در روزهای گرم، ساکنان خانه در آن سرداب به سر می‌بردند. نیز این سرداب، محل عبادت سه [[امام]] بزرگوار یعنی [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]] {{عم}} بوده است؛ به همین سبب محل مذکور، پیوسته مورد احترام شیعیان قرار داشته و آن را از مصادیق این آیه می‌شمرده‌اند که: {{متن قرآن|فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>نور / ۳۶. در خانه‌هایی که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود.</ref>.
::::::«در خانه [[امام عسکری]] {{ع}}، سردابی وجود داشته که در روزهای گرم، ساکنان خانه در آن سرداب به سر می‌بردند. نیز این سرداب، محل عبادت سه [[امام]] بزرگوار یعنی [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]] {{عم}} بوده است؛ به همین سبب محل مذکور، پیوسته مورد احترام شیعیان قرار داشته و آن را از مصادیق این آیه می‌شمرده‌اند که: {{متن قرآن|فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>نور / ۳۶. در خانه‌هایی که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود.</ref>.
::::::برخی از نویسندگان [[اهل سنت]] نوشته‌اند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در تمام دوره غیبت، بدون آب و غذا در سرداب به سرمی‌برد و از آنجا ظهور خواهد کرد و شیعیانش در کنر سرداب چشم به راه ظهور اویند<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۳، ص ۱۱۹؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، فصل ۲۷؛ ص ۱۹۹</ref> ولی در حقیقت این است که هیچ یک از بزرگان [[شیعه]] چنین باوری نداشته و چنین سخنی نگفته و ننوشته است. [[شیعه]] اعتقاد ندارد که [[امام]] در سرداب مقدس پنهان شده و از همان جا ظهور خوهد کرد؛ بلکه با احادیث تأیید شده معتقد است که از کنار کعبه ظهور می‌کند... آن سرداب، خانه [[امامان]] در [[سامرا]] بوده و از آن‌رو شرافت پیدا کرده که به سه تن از [[امامان]] بزرگوار، منسوب شده است<ref>الغدیر، ج ۳، ص ۳۰۸ و ۳۰۹.</ref>.
::::::برخی از نویسندگان [[اهل سنت]] نوشته‌اند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در تمام دوره غیبت، بدون آب و غذا در سرداب به سرمی‌برد و از آنجا ظهور خواهد کرد و شیعیانش در کنر سرداب چشم به راه ظهور اویند<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۳، ص ۱۱۹؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، فصل ۲۷؛ ص ۱۹۹</ref> ولی در حقیقت این است که هیچ یک از بزرگان [[شیعه]] چنین باوری نداشته و چنین سخنی نگفته و ننوشته است. [[شیعه]] اعتقاد ندارد که [[امام]] در سرداب مقدس پنهان شده و از همان جا ظهور خوهد کرد؛ بلکه با احادیث تأیید شده معتقد است که از کنار کعبه ظهور می‌کند... آن سرداب، خانه [[امامان]] در [[سامرا]] بوده و از آن‌رو شرافت پیدا کرده که به سه تن از [[امامان]] بزرگوار، منسوب شده است<ref>الغدیر، ج ۳، ص ۳۰۸ و ۳۰۹.</ref>.
::::::بنابراین در جریان غیبت [[امام مهدی]] {{ع}}، سرداب مقدس [[سامرا]] جایگاهی ندارد و جالب اینکه گزارشی که درباره سرداب نقل شده است، نه در آغاز غیبت، بلکه نوزده سال پس از شروع غیبت بوده است. در سال ۲۷۹ ق همزمان با خلافت [[معتضد عباسی]]، خلیفه سه نفر را مخفیاه به خاه [[امام عسکری]] {{ع}} فرستاد و فرمان داد که هر کس را در آن خانه یافتند بکشند. آن‌ها به خانه وارد شدند و اتاقی یافتند که پرده‌ای زیبا داشت. هنگامی که پرده را بالا زدند، گویی دریایی پر از آب دیدند که در انتهای آن، مردی روی حصیری مشغول نماز بود. وارد آب شدند؛ ولی نزدیک بود غرق شوند و با اضطراب خارج شدند و بازگشتند<ref>الغیبه شیخ طوسی، ۲۴۷ و بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۵۱.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۶، ۲۰۷.</ref>.
::::::بنابراین در جریان غیبت [[امام مهدی]] {{ع}}، سرداب مقدس [[سامرا]] جایگاهی ندارد و جالب اینکه گزارشی که درباره سرداب نقل شده است، نه در آغاز غیبت، بلکه نوزده سال پس از شروع غیبت بوده است. در سال ۲۷۹ ق همزمان با خلافت [[معتضد عباسی]]، خلیفه سه نفر را مخفیاه به خاه [[امام عسکری]] {{ع}} فرستاد و فرمان داد که هر کس را در آن خانه یافتند بکشند. آن‌ها به خانه وارد شدند و اتاقی یافتند که پرده‌ای زیبا داشت. هنگامی که پرده را بالا زدند، گویی دریایی پر از آب دیدند که در انتهای آن، مردی روی حصیری مشغول نماز بود. وارد آب شدند؛ ولی نزدیک بود غرق شوند و با اضطراب خارج شدند و بازگشتند<ref>الغیبه شیخ طوسی، ۲۴۷ و بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۵۱.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۶، ۲۰۷.</ref>.
==پاسخ‌های دیگر==
==پاسخ‌های دیگر==
{{یادآوری پاسخ}}
{{یادآوری پاسخ}}
۲۱۸٬۱۵۹

ویرایش