|
|
| خط ۳۵: |
خط ۳۵: |
|
| |
|
| ==مفاد این ندا== | | ==مفاد این ندا== |
|
| |
| ==صیحه آسمانی در موعودنامه==
| |
| *منظور از [[صیحه آسمانی]]، ظاهرا صدایی است که [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[آسمان]] شنیده می‌شود<ref>وافی، ج ۲، ص ۴۴۳.</ref> و همه [[مردم]] آن را می‌شنوند. در [[روایات]]، تعبیرهای "نداء" و "فزعة" و "صوت" نیز به کار رفته که ظاهر آن‌ها نشان می‌دهد که هریک از آن‌ها نشانه جداگانه‌ای است که [[پیش از ظهور]] واقع می‌شود<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۵۷.</ref>، لکن به نظر می‌رسد که این‌ها تعبیرهایی گوناگون از یک حادثه و یا دست‌کم، اَشکال گوناگون یک حادثه باشند. مراد از همه آن‌ها، بلند شدن صدایی در [[آسمان]] است. ولی به اعتبار این‌که صدای عظیم، بیدارباشی است که همه را متوجه خود می‌کند و نیز موجب [[وحشت]] عمومی و ایجاد [[دلهره]] و اضطراب می‌گردد، به آن [[صیحه]]، فزعة، صوت و نداء که هریک بیانگر ویژگی از آن حادثه‌اند، اطلاق شده است. این احتمال هم وجود دارد که آن‌ها سه حادثه جدای از هم باشند که در یک زمان رخ نمی‌دهند، بلکه ابتدا صدایی عظیم همه را متوجه خود می‌کند ([[صیحه]])، به دنبال آن صدایی هولناک، [[مردم]] را به [[وحشت]] می‌اندازد (فزعه) و آن‌گاه [[صدایی از آسمان]] شنیده می‌شود که [[مردم]] را به سوی [[مهدی]] {{ع}} فرا می‌خواند (نداء).
| |
| *[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "نداکننده‌ای از [[آسمان]] نام [[قائم]] را ندا می‌کند، پس هرکس در شرق و غرب است، آن را می‌شنود. از [[وحشت]] این صدا، خوابیده‌ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می‌ایستند. [[رحمت خدا]] بر کسی که از این صدا عبرت بگیرد و ندای وی را [[اجابت]] کند؛ زیرا صدای نخست، صدای [[جبرئیل]] [[روح]] الامین است. آن‌گاه می‌فرماید: این صدا در [[شب جمعه]] ۲۳ [[ماه رمضان]] خواهد بود. در این هیچ [[شک]] نکنید و بشنوید و [[فرمان]] برید. در آخر روز، [[شیطان]] فریاد می‌زند که "فلانی مظلومانه کشته شد" تا [[مردم]] را بفریبد و به [[شک]] اندازد"<ref>همان، ص ۲۵۴.</ref>.
| |
| *البته [[روایات]] دیگری نیز به همین مضمون وجود دارد. از مجموع [[روایات]] می‌توان استفاده کرد:
| |
| #"[[صیحه]]" از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] است،
| |
| #این صدا از [[آسمان]] شنیده می‌شود، به گونه‌ای که همه [[مردم]] [[زمین]] از شرق و غرب آن را می‌شنوند،
| |
| #محتوای این [[پیام آسمانی]]، [[دعوت]] به [[حق]] و [[حمایت]] و [[بیعت]] با [[مهدی]] {{ع}} است،
| |
| #هم‌زمان با آن یا کمی پس از آن، در روی [[زمین]] نیز صدایی شنیده می‌شود. ندا دهنده [[شیطان]] است که [[مردم]] را به [[گمراهی]] فرا می‌خواند،
| |
| #[[جبرئیل]]، [[مردم]] را به [[حق]] فرا می‌خواند<ref>برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۳۰.</ref>.
| |
| *مطلب دیگر این‌که در برخی [[روایات]]، سخن از "نداء" در کنار [[کعبه]] به میان آمده است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا می‌بینیم که [[حضرت قائم]] {{ع}} در روز شنبه، [[عاشورا]]، هنگام ظهر، بین [[رکن و مقام]]، در کنار [[کعبه]] [[ایستاده]] است و در پیش او، [[جبرئیل]] صدا می‌زند: [[بیعت]] برای خداست..."<ref>غیبة طوسی، ص ۴۵۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۶۴.</ref>.
| |
| *گویا این ندا غیر از ندای آسمانی و [[صیحه]] است که به‌عنوان نشانه [[ظهور]] بیان شده، زیرا این ندا در [[زمین]] و [[پس از ظهور]] است و ندا در [[آسمان]] و در آغاز روز صورت می‌گیرد. ولی احتمال هم دارد که همان [[صدای آسمانی]]، توسط سخن‌گوی [[حق]]، [[جبرئیل]]، از کنار [[کعبه]] بلند شود و در تمام [[جهان]] شنیده شود<ref>برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۳۳.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} درباره ندای آسمانی پرسیدند، فرمود: "هرجامعه و مردمی به زبان و [[فرهنگ]] خود، آن ندای آسمانی را می‌شنود"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۶۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۴.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==پرسش‌های وابسته== | | ==پرسش‌های وابسته== |
