خاتم الاوصیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

*خاتم الاوصیاء، به معنای پایان بخش [[جانشینان]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، یکی از [[القاب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ است. این [[لقب]] ابتدا بر زبان خود آن حضرت در کودکی- آن‏گاه که در آن سنین لب به سخن گشود- جاری شد. *البته این [[لقب]]، درباره [[حضرت علی]]{{ع}} به عنوان پایان‌‏بخش اوصیای آخرین [[پیامبر]] به کار رفته است<ref>  ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۴، ص ۹۳ و ج ۹۷، ص ۳۳۱</ref>.

*[[طریف ابو نصر]] گوید: "بر [[امام مهدی|صاحب الزّمان]]{{ع}} وارد شدم؛ آن حضرت فرمود: برای من [[صندل]] احمر <ref>نوعی چوب خوش‏بو</ref> بیاور. پس برای ایشان آوردم. آن حضرت رو به من کرد و فرمود: آیا مرا می‏‌شناسی؟ گفتم: بله. سپس فرمود: من کیستم؟ عرض کردم: شما آقای من و [[فرزند]] آقای من هستید. پس آن حضرت فرمود: مقصودم این نبود! گفتم: [[خداوند]] سبحانه و تعالی مرا فدای شما گرداند! بفرمایید مقصودتان چه بود؟ حضرت فرمود: من خاتم الاوصیاء هستم که [[خداوند]] به وسیله من، بلا را از اهل و شیعیانم دور می‏‌سازد<ref> {{عربی|" أَنَا خَاتَمُ‏ الْأَوْصِيَاءِ وَ بِي‏ يَدْفَعُ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ الْبَلَاءَ عَنْ‏ أَهْلِي‏ وَ شِيعَتِي‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۴۶، ح ۲۱۵؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۴۴۱، ح ۱۲</ref>.  

*علاوه بر خاتم الاوصیاء از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ به عنوان "[[خاتم الائمه]]" نیز یاد شده است؛ چنان که [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} فرمود: ای مردمان! من پیامبرم و [[امام علی|علی]] [[جانشین]] من. [[آگاه]] باشید که [[خاتم الائمه]]، [[قائم]] و [[امام مهدی|مهدی]] از ما است"<ref> {{عربی|" مَعَاشِرَ النَّاسِ‏ إِنِّي‏ نَبِيٌ‏ وَ عَلِيٌ‏ وَصِيِّي‏ أَلَا إِنَ‏ خَاتِمَ‏ الْأَئِمَّةِ مِنَّا الْقَائِمُ‏ الْمَهْدِيُ‏ ‏‏"}}، فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۹۷</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۹۷ - ۱۹۸.</ref>.

*از [[القاب]] مشهوره حضرت است و آن حضرت خود را به همین [[لقب]] شناساند. خادم [[حضرت عسکری]] {{ع}} گفت: داخل شدم بر [[حضرت صاحب]] الزّمان {{ع}} پس به من فرمود: "ای طریف! سندل سرخ برای من بیاور!" آن را برای حضرت آوردم. فرمود: "مرا می‌شناسی‌؟" گفتم: آری. فرمود: "من کیستم‌؟" گفتم: تو مولای من و پسر مولای منی! فرمود: "این را از تو سؤال نکردم". گفتم: فدای تو شوم، بیان کن برای من آن‌چه را [[اراده]] کردی. فرمود: "منم خاتم الاوصیاء! به سبب من، [[خداوند]] بلا از اهل من و [[شیعیان]] من برمی‌دارد"<ref>نجم الثاقب باب دوم.</ref>.

*این‌که به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، "خاتم الاوصیاء" و "خاتم ال[[ائمه]]" گویند به این جهت است که او آخرین نفر از سلسله [[امامان]] است و پس از او امامی نخواهد بود<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۸.</ref>.

 

*[[طریف ابو نصر]] گوید: "بر [[صاحب الزمان]]{{ع}} وارد شدم؛ آن [[حضرت]] فرمود: برای من [[صندل]] احمر (نوعی چوب خوش‌بو) بیاور. پس برای ایشان آوردم؛ آن [[حضرت]] رو به من کرد و فرمود: آیا مرا می‌شناسی؟ گفتم: بله. سپس فرمود: من کیستم؟ عرض کردم: شما آقای من و [[فرزند]] آقای من هستید. پس آن [[حضرت]] فرمود: مقصودم این نبود! گفتم: [[خداوند]] مرا فدای شما گرداند! بفرمایید مقصودتان چه بود؟ [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"أَنَا خَاتَمُ اَلْأَوْصِيَاءِ وَ بِي يَدْفَعُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْبَلاَءَ عَنْ أَهْلِي وَ شِيعَتِي"}}<ref>کتاب الغیبة، ص ۲۴۶، ح ۲۱۵؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۱، ح ۱۲.</ref>؛ "من خاتم الاوصیاء هستم که [[خداوند]] به وسیله من، [[بلا]] را از اهل و شیعیانم دور می‌سازد". علاوه بر خاتم الاوصیاء از [[حضرت مهدی]]{{ع}} به عنوان "[[خاتم الائمه]]" نیز یاد شده است؛ چنان‌که [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ! إِنِّي نَبِيٌّ وَ عَلِيٌّ وَصِيِّي؛ أَلاَ إِنَّ خَاتَمَ اَلْأَئِمَّةِ مِنَّا اَلْقَائِمُ اَلْمَهْدِيُّ..."}}<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۹۷.</ref>؛ "ای [[مردمان]]! من پیامبرم و [[علی]] [[جانشین]] من. [[آگاه]] باشید که [[خاتم الائمه]]، [[قائم]] و [[مهدی]] از ما است"<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۳، ۲۲۴.</ref>.