بحث:منظور از انتظار به معنای عام چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:منظور از انتظار به معنای عام چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۵

۱۹٬۷۰۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹

←‏پانویس

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۴٬۴۸۰

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 *نتیجه اینکه [[انتظار فرج]] به معنای عام عبارت از [[گشایش]] و [[نجات]] [[شیعه]] بلکه تمام مظلومین عالم از [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] و [[شرک]] و [[فساد]] و [[تبعیض]] و [[بی‌دینی]] است و از باب اینکه شخص [[منتظر]] را مستعد و [[زمینه‌ساز]] [[فرج امام زمان]]{{ع}} می‌کند [[افضل]] [[عبادات]] است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>.
+==پاسخ تفصیلی==
+==[[اقسام انتظار]]==
+*در بین [[احادیث اسلامی]] که از طریق [[شیعه]] و [[سنی]] به دست ما رسیده، اشاره به دو نوع [[انتظار]] شده است:
+#[[انتظار]] عام، که از آن، [[انتظار فرج]] به صورت مطلق تعبیر شده است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>. [[انتظار فرج]] به معنای عام، یعنی [[انتظار]] [[گشایش]] و [[امید]] به [[آینده]] و [[نکوهش]] [[یأس]] و [[ناامیدی]]<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>. در این معنا، [[مکتب اسلام]] تلاش کرده است از یک‌سو، با [[فضیلت]] بخشیدن به "[[انتظار]] [[گشایش]]" و [[امید]] به [[آینده]] و از سوی دیگر، با [[نکوهش]] [[ناامیدی]]، دلسردی و دل‌مردگی، روحیۀ تلاش و تکاپوی سازنده را در افراد [[جامعه اسلامی]] زنده نگه دارد و از ایجاد [[ناامیدی]] در [[زندگی شخصی]] [[مسلمانان]] جلوگیری کند. اهتمام [[اسلام]] به این معنای عام از [[انتظار]] و [[امید]] به [[آینده]] چنان است که از یک سو، [[امید]] به فرا رسیدن [[گشایش]] از سوی [[خداوند]] در ردیف [[برترین]] [[اعمال]] شمرده شده و از سوی دیگر، [[ناامیدی]] از [[رحمت]] [[خداوند]] از جمله [[گناهان کبیره]] به شمار آمده است<ref>ر.ک.  دستغیب، سید عبدالحسین، گناهان کبیره، چاپ سیزدهم، ص ۶۸ ـ ۹۱.</ref>.<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> بنابراین [[انسان]] [[مؤمن]] هرگز از [[عنایات]] و [[الطاف الهی]] [[ناامید]] نمی‌شود<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>. در همین رابطه [[امام رضا]]{{ع}} فرمود<ref>محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین، ص ۶۴۵. حدیث ۵.</ref>: «چقدر نیکوست [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، آیا نشنیده‌ای گفتار [[خداوند عزوجل]] را که فرمود: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ}}<ref>«و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.</ref> و {{متن قرآن|فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ}}<ref>«پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز باشم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>؛ پس بر شما [[باد]] به [[صبر]]، زیرا [[فرج]] بعد از [[یأس]] و [[ناامیدی]] است، به [[راستی]] کسانی که قبل از شما [[زندگی]] می‌کردند از شما صبورتر بودند».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref> به تعبیر دیگر [[انتظار]] عام انتظاری است که متعلق آن عام و مطلق است و به معنای [[امید]] و [[امیدواری]] به هر نوع مشکل و معضلی اعم از مادی و [[معنوی]]، [[دنیایی]] و آخرتی و فردی و [[اجتماعی]] است<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۶-۲۷.</ref>.
+#[[انتظار]] خاص، که از آن، [[انتظار ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} بالخصوص تعبیر گردیده است، این تعبیر عمدتاً در [[روایات شیعه]] وارد شده است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>.
+==[[انتظار]] عام از دیدگاه [[آیات]]==
+*به طور کلی می‌‌توان در سه بخش، معنای عام [[انتظار]] را بررسی کرد:
+*[[آیات قرآن]]: بسیاری از آیاتی که در آنها به [[فضیلت]] "[[انتظار]]" به طور کلی و بدون ذکر متعلق [[فرج]] اشاره شده است، به اصل تقویت [[روحیۀ امید]] به [[آینده]] و مقابله با [[ناامیدی]] و بدبینی نسبت به [[آینده]] نظر داشته‌اند. [[قرآن کریم]]، [[ناامیدی]] از [[رحمت خدا]] را از ویژگی‌های [[کافران]] می‌داند و از زبان [[حضرت یعقوب]]{{ع}} چنین [[نقل]] می‌کند: {{متن قرآن|یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ}}<ref>«ای فرزندان من! بروید و از یوسف و برادرش خبر گیرید و از رحمت  خداوند نومید نگردید که جز گروه کافران (کسی) از رحمت خداوند نومید نمی‌گردد» سوره یوسف، آیه ۸۷.</ref><ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> و نیز در جای دیگری آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا}}<ref>«به راستی با دشواری، آسانی همراه است،» سوره انشراح، آیه ۵.</ref> <ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۶-۲۷.</ref>
+==[[انتظار]] عام از دیدگاه [[روایات]]==
+#[[امام علی]]{{ع}} در بخشی از [[روایت]] مفصلی که در آن به چهارصد مورد از اموری اشاره می‌کند که برای [[صلاح]] [[دین]] و دنیای [[مؤمن]] [[شایسته]] است، پس از سفارش کردن به طلب [[رزق]] در [[میانه ]][[طلوع فجر]] و طلوع [[شمس]] می‌فرماید<ref>خصال، ج ۲، ص ۶۱۶؛ تحف العقول ص ۱۰۶؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳، ح ۷.</ref>: «[[منتظر فرج]] باشید و از [[رحمت]] [[خداوند]] [[ناامید]] نشوید.  به درستی که خوشایند‌ترین [[اعمال]] نزد [[خداوند]] [[صاحب]] [[عزت و جلال]]، [[انتظار فرج]] است».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵؛ ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref> آن [[حضرت]] در بخش دیگری از [[روایت]] یاد شده، پس از اشاره به این مطلب که ناشکیبایی هنگام ناگواری‌ها موجب از بین رفتن [[پاداش]] [[انسان]] می‌شود، می‌فرماید<ref>محمد بن علی بن بابویه ، الخصال، ج ۲، ص ۶۲۱،  تحف العقول، ص ۱۱۱.</ref>: «[[برترین]] کارهای [[انسان]]، [[انتظار]] [[گشایش]] از سوی خداست».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref>
+#از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[نقل]] شده است<ref>مجلسی، محمد باقر،  بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲، ح ۳.</ref>: «هر کس نسبت به [[رزق]] کمی که [[خداوند]] به او داده است، [[خشنود]] باشد، [[خداوند]] نیز نسبت به [[عبادت]] عمل کمی که او انجام می‌دهد، [[خشنود]] می‌شود و [[انتظار]] [[گشایش]] [[عبادت]] است».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref>
+#[[امام صادق]]{{ع}} نیز در سفارش‌های خود به [[أبو حنیفه]] می‌فرماید<ref>مجلسی، محمد باقر،  بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۲۰۸، ح ۷۷.</ref>: «[[برترین]] [[کارها]]، [[انتظار]] [[گشایش]] از خداست».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref>
+#[[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} در پاسخ به سائلی می‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"قالَ فَأَیُّ المَصائِبِ أَشَدُّ قالَ الْمُصِیبَةُ بِالدِّینِ قَالَ فَأَیُّ الأَعْمَالِ أَحَبُّ إِلَی اللَّهُ عزّوجلّ قالَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ قَالَ فَأَیُّ النَّاسِ خَیْرٌ عِنْدَ اللَّهِ عزّوجل قَالَ أَخُوهُمْ لِلَّهِ وَ أَعْمَلُهُمْ بِالتَّقَوی وَ أَزْهَدُهُمْ فِی الدُّنْیَا"}}،  القضاعی،  محمد بن سلامه الشهاب ، المسند؛ ص ۱۰۳.</ref>: «کدام [[مصیبت]] سخت‌تر است؟ فرمود: [[مصیبت]] در [[دین]]. کدام عمل پیش [[خدا]] محبوب‌تر است؟ فرمود: [[انتظار فرج]]. کدام [[مردم]] نزد [[خدا]] بهترند؟ فرمود: ترساتر و باتقواترشان و زاهدترشان در [[دنیا]]».<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۶-۲۷.</ref>
+#[[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} نیز در این مورد می‌فرماید<ref>الهیثمی، احمد بن حجر ، مجمع الزوائد، ج ۱۰، ص ۱۴۷؛ سیوطی، جلال‌الدین ، جامع الصغیر، ص ۱۹۲. ۱۹؛ مجلسی، محمدباقر ، بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۲و ج ۲، ص ۲۸۷، ح ۲.</ref>: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ اِنْتِظَارُ الْفَرَجِ"}}<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۶-۲۷؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵؛ ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref>. «انْتِظَارُ الْفَرَجِ عِبَادَةٌ»<ref>مجلسی، محمد باقر،  بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۲.</ref>؛ و  باز در جایی دیگر می‌فرماید<ref>تحف العقول ص ۳۷.</ref>: «[[برترین]] [[جهاد]] [[امت]] من، [[انتظار فرج]] است».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> و یا می‌‌فرمایند<ref>{{متن حدیث|"أَفْضَلُ الْعِبَادِةِ الصَّبْرُ وَ الصَّمْتُ وَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}}،  الحرانی، حسین بن علی بن حسین ابن شعبة، تحف العقول، ص ۲۰۱.</ref>: «[[برترین]] [[عبادت]]، [[صبر]] و [[سکوت]] و [[انتظار فرج]] است».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref>
+#[[مجلسی]] در "[[بحارالانوار]]" از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"مِنْ دِینِ الْأَئِمَّةِ الْوَرَعُ وَ الْعِفَّةُ وَ الصَّلَاحُ... وَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ"}}، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲. ح ۱.</ref>: «از [[دین]] [[ائمه]] [[پرهیزکاری]]، [[عفت]]، [[رستگاری]] و... [[انتظار فرج]] همراه با [[صبر]] است».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref>
+#[[ترمذی]] به سندش از [[رسول خدا]] (صلی [[الله]] علیه و آله ) [[نقل]] می‌کند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"سَلِ اللَّهَ مِن فَضلِهِ فَاِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ أَن یُسْأَلَ. وَ أَفْضَلُ الْعِبادِةِ انْتِظارُ الفَرَجِ"}}، ترمذی، ابو عیسی محمد، سنن ترمذی، ج ۵، ص ۲۲۵، ح ۳۶۴۲.</ref>: «از [[فضل]] [[خدا]] بخواهید زیرا که [[خداوند]] سؤال‌کننده از خود را [[دوست]] دارد. و [[برترین]] [[عبادت]] [[انتظار فرج]] است».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref>
+#[[شیخ صدوق]] از [[امام جواد]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ شِیعَتِنَا انْتِظَارُ الْفَرَجِ. مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِجَ عَنْهُ بِانْتِظَارِهِ"}}،  قمی(شیخ صدوق)، محمد بن علی بن بابویه ، کمال الدین، ص ۳۸۴. ح ۱.</ref>: «[[برترین]] [[اعمال شیعیان]] ما [[انتظار فرج]] است. هرکس از این امر اطلاع داشته باشد [[خداوند]] به جهت انتظارش گرفتاری را از او برطرف می‌کند».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref>
+==[[انتظار]] عام از بررسی اقوال [[علما]] و [[دانشمندان]]==
+*اقوال [[علما]]:
+#[[انتظار]] عام در اصطلاح به معنای [[امید]] و [[امیدواری]] جهت [[گشایش]] و فراخی کار در امور [[زندگی]] است که این امور [[زندگی]] به فردی و [[اجتماعی]] تقسیم می‌شود و [[امور اجتماعی]] نیز شامل همه ابعاد آن نظیر مشکلات [[اقتصادی]]، [[سیاسی]] و مانند آن می‌شود؛ به عبارت دیگر متعلق [[انتظار]] اصطلاحی عام، مطلق مشکلات و معضلات در همه ابعاد و رویکردهای مختلف [[اجتماعی]] و فردی است<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲-۲۴.</ref>.
+#ابن‌قیم جوزی در کتاب مدارج‌السالکین درباره معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام می‌نویسد<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ رُوحِ الْفَرَجِ یَعْنِی رَاحَتَهُ و نَسِیمَهُ وَ لَذَّتَهُ. فَإنَّ انتِظارَهُ وَ مُطالَعَتَهُ وَ تَرَقُّبَهُ یُخَفِّفُ حَملَ الْمَشَقَّةِ ولا سِیَّما عِندَ قُوَّةِ الرَّجاءِ أَوِ الْقَطْعِ بِالْفَرْجِ. فَإِنَّهُ یَجِدُ فِی حَشْوِ الْبَلاءِ مِنْ رُوْحِ الْفَرَجِ وَ نَسِیمِهِ وَ راحَتِهِ: ما هُوَ مِن خَفِیِّ الأَلطافِ، وَ مَا هُوَ فَرَجٌ مُعَجَّلٌابن قیم الجوزی"}}، الجوزیه، ابن قیم، مدارج السالکین بین منازل ایاک نعبد و ایاک نستعین، ج ۲، ص ۱۶۶.</ref>: «[[انتظار]]، روحِ [[فرج]] است؛ یعنی [[ملایمت]] و لذت‌بخشی و راحت [[فرج]] با [[انتظار]] حاصل می‌شود؛ پس [[انتظار]] و ترقب [[فرج]]، تخفیف [[سختی انتظار]] را به همراه دارد؛ به ویژه زمانی که [[انسان]] در اوج [[امیدواری]] و قطعیت [[امیدواری]] است؛پس به [[راستی]] اینکه [[انسان]] در میان [[بلا]] بهره‌مند از [[روح]] [[فرج]] و [[ملایمت]] و راحت آن است، از [[الطاف]] خفی و [[گشایش]] تعجیل یافته است».<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲-۲۴.</ref>
+#در معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام [[محمد]] ابو العلا نیز می‌نویسد<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ الْفَرَجِ أَیْ إِرْتِقَابُ ذَهَابِ الْبَلاَءِ وَ الْحُزْنِ بِتَرْکِ الشِّکایَةِ إِلَی غَیرِهِ تَعالَی وَ کَوْنُهُ أَفْضَلَ الْعِبَادَةِ لِأَنَّ الصَّبْرَ فِی الْبَلاءِ إِنْقِیَادٌ لِلْقَضَاءِ وَ الْفَرَجُ بِفَتْحَتَیْنِ بالفارسیةِ کشایش یُقَالُ فَرَّجَ اللَّهُ الْغَمَّ عَنْهُ أَیْ کَشَفَهُ وَ أَذْهَبَهُ"}}، آل مبارک، عبدالرحمن، تحفة الأحوذی بشرح جامع الترمذی، ج ۸، ص ۴۶۸؛ أبو العلا،  محمد عبدالرحمن بن عبدالرحیم ، تحفة الأحوذی بشرح جامع الترمذی، ج ۸، ص ۴۶۸.</ref>: «[[انتظار فرج]] یعنی [[امیدوار]] بودن جهت از بین رفتن [[بلا]] و [[اندوه]] و ترک [[شکوه]] پیش غیر [[خدا]] و این [[انتظار]] به جهت اینکه همراه است با [[صبر]] در [[بلا]] و [[تسلیم]] در [[قضا]]، بافضیلت‌ترین [[عبادت]] محسوب می‌شود و واژه [[فرج]] که به [[فتح]] "فاء" و "راء" است، در [[فارسی]] به معنای [[گشایش]] است و [[فرج]] [[الله]] الغم یعنی [[خداوند]] [[غم]] و [[سختی]] را از بین برد»<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲-۲۴.</ref>
+#[[شهید مطهری]] می‌‌گوید:<ref>ر.ک. مطهری، مرتضی،  قیام و انقلاب مهدی، ص ۷.</ref> «اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[قرآنی]] و [[اسلامی]] به نام [[حرمت]] [[یأس]] از [[روح]] [[الله]] [[استنتاج]] شده است».<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>
+==نتیجه گیری==
+*نتیجه اینکه [[انتظار فرج]] به معنای عام عبارت از [[گشایش]] و [[نجات]] [[شیعه]] بلکه تمام مظلومین عالم از [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] و [[شرک]] و [[فساد]] و [[تبعیض]] و [[بی‌دینی]] است و از باب اینکه شخص [[منتظر]] را مستعد و [[زمینه‌ساز]] [[فرج امام زمان]]{{ع}} می‌کند [[افضل]] [[عبادات]] است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}