بنی هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

*نسل و نبیره هاشم بن [[عبد]] مناف، جدّ [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} است. اینان در میان [[عرب]] به نجابت و [[شرافت]] مشهور و مورد [[احترام]] دیگر قبایل بوده‌اند. از [[حضرت رسول]] {{صل}} [[روایت]] شده که فرمود:[[دشمنی]] با [[امام علی]] {{ع}} [[کفر]] و [[دشمنی]] با بنی هاشم، [[نفاق]] است<ref>بحار الانوار، ج ۹۶، ص ۲۳۴.</ref>. در حدیثی آمده که [[هنگام ظهور]]، [[خداوند]] [[حجاز]] را برای ایشان [[فتح]] می‌کند و هرکس از بنی هاشم در زندان باشد را بیرون می‌آورد و حرکت می‌کند تا در [[بیت المقدس]] فرود می‌آید<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۵۱۹.</ref>. در [[حدیث]] دیگر می‌خوانیم: [[قائم]] {{ع}} خارج نمی‌شود تا هنگامی که [[دوازده تن]] از بنی هاشم [[خروج]] کنند که هریکی به سوی خود فرا می‌خواند<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۰۰.</ref>. و درباره جنبش [[سفیانی]] آمده است: [[سفیانی]] سپاهی را به سوی [[مدینه]] می‌فرستد و [[فرمان]] می‌دهد که هرکس از بنی هاشم در آن‌جا باشد، بکشند. بنی هاشم کشته می‌شوند و به کوه و صحرا فرار می‌کنند تا [[مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] کند<ref>همان، ص ۱۱۲۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۹.</ref>.

هاشم از [[پدران]] [[رسول خدا]]{{صل}} بود و از بزرگان [[قبیله قریش]] به شمار می‌رفت، او و فرزندانش در [[قریش]] منزلتی خاص داشتند و [[فرزندان]] او به عنوان [[سادات]] [[بنی‌هاشم]] شناخته می‌شوند.  

[[پس از ظهور]] [[اسلام]] میان دو تیره از [[قریش]]، یعنی [[فرزندان]] هاشم و [[فرزندان]] [[امیه]]، بر سر [[خداپرستی]] و بت‌پرستی [[اختلاف]] افتاد. هر چند [[بنی‌امیه]] پس از سال‌ها مجبور به پذیرش [[اسلام]] شدند، اما هیچ گاه در [[دل]] خود آن را نپذیرفتند و دست از [[دشمنی]] و [[کینه‌توزی]] با [[بنی‌هاشم]] برنداشتند. این [[اختلاف]] منشأ [[جنگ‌ها]] و حق‌کشی‌های بسیاری در سال‌های بعد از [[رسول خدا]]{{صل}} شد، و بنا بر [[احادیث]] موجود، این [[دشمنی]] تا [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[باقی]] خواهد بود.