صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها

*صلوات، ریشه‌ای [[قرآنی]] دارد. [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>خداوند و فرشتگان بر پیامبر صلوات و درود می‌فرستند، ای آنان که ایمان آورده‌اید، بر او صلوات و سلام بفرستید، درودی فراوان؛ سوره احزاب آیه ۵۶</ref> در [[نماز]] هم [[واجب]] است در تشهّد، بر آن [[حضرت]] و خاندانش صلوات بفرستند. از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]]{{صل}} [[روایت]] است که: {{عربی| مَنْ صَلَّى صَلَاةً لَمْ يُصَلِّ فِيهَا عَلَيَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِي لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ}}<ref>هرکس نمازی بخواند که در آن بر من و خاندانم صلوات نفرستد از او پذیرفته نمی‌شود؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۳۸۸ به نقل از سنن دارقطنی و احقاق الحق و مستدرک الوسائل</ref>، [[شافعی]] نیز با اشاره به همین نکته در [[فضیلت]] [[اهل بیت]]، [[وجوب]] [[مودّت]] [[اهل بیت]] و صلوات در [[نماز]] و مردودی [[نماز]] بی‌صلوات را یاد کرده(...) این یادکرد، هم حق‌شناسی و [[تکریم]] است، هم [[الهام]] و تأسّی. به قول استاد [[محمد رضا حکیمی]]: ذکر آل [[محمّد]] درهرحال، مایۀ [[ثبات]] [[ایمان]] و روشنی [[دل]] و [[سرافرازی]] [[امّت]] و حریّت [[فکر]] و وسیلۀ [[قرب به خداوند]] است. از این گذشته، آل [[محمّد]] تنها از آن [[شیعه]] نیستند، از آن همۀ مسلمانانند، [[فرزندان]] و اوصیای [[پیامبر]] مسلمانانند و [[وارثان]] [[علوم]] و [[معارف]] [[پیامبر]]، و ذکر [[مناقب]] و [[حقوق]] آنان برای هرمسلمانی اهمیت دارد.<ref>حماسۀ غدیر، ص ۱۶۱، نیز کتاب «نان و کتاب» از ایشان، ص ۱۳۵، مقالۀ صلوات و الفاظ آن در اسلام</ref> آنچه مطرح است و گاهی میان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] موجب بحث، این است که آیا در کنار نام [[پیامبر]]، آل و [[اهل بیت]] و [[صحابه]] را هم باید آورد یا نه؟ خود [[پیامبر]] چگونه صلوات می‌فرستاده؟ صیغۀ خاصّی دارد یا هرکس هرگونه که مایل بود؟ تا آنجا که یاد نکردن از آل گاهی [[گواه]] [[سنّی]] بودن گوینده یا نویسنده به شمار می‌آید. [[شیعه]]، صلوات بدون [[آل محمد]] را ناقص و ابتر می‌شمارد و این به استناد [[احادیث]] [[نبوی]] در کتب [[شیعه]] و [[اهل سنت]] است، که فرمود: بر من [[درود]] ابتر و ناقص نفرستید، پرسیدند: صلوات ابتر چیست؟ فرمود: نگویید:{{عربی|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ }}، بلکه بگویید: {{عربی|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}}<ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۸ به نقل از الصواعق المحرقه، ص ۲۲۵، «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۹ و ۲۲۳</ref>. [[فخر رازی]] هم همین صورت را برای صلوات ذکر می‌کند که از [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است.<ref>تفسیر کبیر، فخر رازی، ج ۲۵ ص ۲۲۷</ref> خود [[پیامبر]] نیز در [[نماز]] و غیر [[نماز]]، صلوات بر خود و [[آل محمد]] را به صورت یادشده می‌فرمود.<ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۵</ref> یادکرد [[آل محمد]] در صلوات و [[دعا]] و [[ذکرها]] و [[خطبه‌ها]] و صلوات بر [[خاندان]] [[پیامبر]]، به تدریج جنبۀ [[سیاسی]] هم یافت و در مقابل خط [[امویان]] که [[سیاست]] حذف این [[خاندان]] را حتی در ذکر و یادکردن پیش گرفته بودند، خطّ [[اهل بیت]]، بر تأکید مکرّر و مداوم بر [[آل محمد]] بود. شاید [[اصرار]] [[امام سجاد]]{{ع}} بر آوردن آن همه {{عربی|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}} در اوّل هرفقره از دعاهای بسیاری در صحیفۀ سجّادیه،<ref>به عنوان نمونه، دعای ۲۰ صحیفۀ سجّادیه (مکارم الاخلاق) و دعاهای دیگر را بنگرید</ref> در راستای همین خطّ و احیای نام و یاد این [[خاندان]] بوده است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: پدرم [[امام باقر]]{{ع}} شنید مردی را که به [[کعبه]] چسبیده و می‌گفت: {{عربی|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ}}، فرمود: ای بندۀ [[خدا]]، آن را ناقص مگو و در [[حق]] ما [[ظلم]] نکن، بگو: {{عربی|ِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ}}<ref>کافی، ج ۲ ص ۲۹۵ برای روایات صلوات، ر. ک: «وسائل الشیعه» ، ج ۴ ص ۱۲۱۳، «بحار الأنوار» ، ج ۸۲ ص ۲۷۷، «احقاق الحق» ، ج ۹ ص ۵۲۴ تا ۶۲۰</ref> در مقابل، [[اصرار]] اهل [[سنّت]] بر افزودن [[صحابه]] بر نام [[پیامبر]] در صلوات (و [[علی]] آله و صحبه اجمعین) نیز جنبۀ [[سیاسی]] دارد و به قصد [[تطهیر]] همۀ [[صحابه]] در همۀ عملکردشان و استحقاق صلوات و [[درود]] نسبت به آنان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۶۵.</ref>.

*[[درود فرستادن]] بر [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]] و [[خاندان]] [[پاک]] اوست، که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] درباره آن تأکید کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>سوره احزاب، ۵۶.</ref>؛ [[خدا]] و [[فرشتگان]] بر [[پیامبر]] [[درود]] می‌فرستد، ای [[مؤمنان]] (شما نیز) بر او [[درود]] فرستید و کاملا در برابر او [[تسلیم]] باشید. یکی از [[وظایف]] [[مؤمن]] [[منتظر]]، صلوات فرستادن بر [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. مثلا در [[حق]] آن [[حضرت]] بگوید: {{عربی|"اللهم‌ صل‌ علی مولانا صاحب الزمان"}}. در کتب [[ادعیه]]<ref>مانند صلواتی که در مفاتیح الجنان، (باب زیارات) بعد از زیارت جامعه، تحت عنوان صلوات حجج طاهره {{عم}} آمده است.</ref>، صلوات‌های چندی برای [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} و دیگر [[معصومین]] {{عم}} وجود دارد که باید تنها آن‌ها مورد استفاده قرار گیرند، زیرا بهتر است صلوات بر آن [[حضرت]]، طبق آن‌چه از [[اهل بیت]] {{عم}} [[روایت]] شده است، انجام گیرد.

*در [[روایت]] دیگری آمده است که هرکس بگوید: {{عربی|"اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ"}}، [[خداوند]] شصت [[حاجت]] او را برآورده می‌سازد، سی [[حاجت]] از حوائج [[دنیا]] و سی [[حاجت]] از حوائج [[آخرت]]<ref>معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج ۴، ص ۱۱۳.</ref>. [[درود]] و صلوات فرستادن بر [[حضرت مهدی]] {{ع}} نوعی [[دعا]] است؛ آن هم دعایی جامع که دربر گیرنده [[خواسته‌ها]] و دعاهای بسیاری است. در این درخواست [[مؤمن]]، تمنای حفظ‍‌ آن [[حضرت]] و حفظ‍‌ [[یاران]] و دوستداران او و برطرف شدن هر گونه هم‌ّ و غمّ‌ از [[قلب]] [[مقدس]] آن [[حضرت]] و تعجیل در [[ظهور]] او و [[پیروزی]] آن بزرگوار وجود دارد، چرا که صلوات بر آن [[حضرت]]، یعنی طلب [[رحمت]] برای او<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۵۵.</ref>.

 

 

 

[[رده:مدخل]]