بحث:چرا باید برای ظهور امام مهدی زمینهسازی کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
بحث:چرا باید برای ظهور امام مهدی زمینهسازی کرد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۰
، ۱۷ نوامبر ۲۰۱۹←علت زمینه سازی
خط ۶: | خط ۶: | ||
==[[علت]] [[زمینه سازی]]== | ==[[علت]] [[زمینه سازی]]== | ||
*به طور [[مسلم]]، [[اسلام]] در زمان [[حکومت حضرت مهدی]] باید به طور کامل [[اجرا]] شود تا جایی که در [[روایات]] زیادی آمده است آن [[حضرت]]، تجدید کننده [[دین]] است و بسان [[پیامبر اعظم]]، تمام امور [[جاهلی]] را از بین میبرد<ref>ر.ک. حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص ۵۹۳ و | *به طور [[مسلم]]، [[اسلام]] در زمان [[حکومت حضرت مهدی]] باید به طور کامل [[اجرا]] شود تا جایی که در [[روایات]] زیادی آمده است آن [[حضرت]]، تجدید کننده [[دین]] است و بسان [[پیامبر اعظم]]، تمام امور [[جاهلی]] را از بین میبرد<ref>ر.ک. حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص ۵۹۳ و ۵۴۰.</ref>، پس قهرا ثابت میشود که برای تحقق این امر در آن وقت، به [[آمادگی]] و [[زمینه سازی]] [[نیاز]] است چون [[خدای متعال]] نمیخواهد همۀ [[کارها]] را با [[قدرت]] [[خارقالعاده]] و به صورت معجزهوار پیش ببرد، گرچه در آن زمان عنایاتی خاص از جانب [[خدا]] وجود خواهد داشت<ref>ر.ک. حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص ۴۹۶ و ۵۴۰.</ref> ولی این [[عنایات]] چنین نیست که [[اختیار]] را از [[انسان]] سلب کند<ref>ر.ک. آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینهسازی برای ظهور موعود، ص ۱۵۸-۱۵۹.</ref>. | ||
*[[تشکیل حکومت]] جهانی با آن [[عظمت]] و [[شکوه]]، هرچند به صورت ناگهانی محال نیست، اما دلیلی [[عقلی]] یا [[نقلی]] معتبر بر وقوع آن نداریم. اما قطعاً نمیتوان گفت بدون هیچ زمینهای رخ خواهد داد. برخی [[روایات]]، بر [[زمینهسازی ظهور]] دلالت دارند. از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] میکنند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"یَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ سُلْطَانَهُ"}}؛ علی بن حسام الدین متقی، البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان{{ع}}، ص ۱۴۷؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۴۷۷.</ref>: «مردمانی از [[مشرق]] [[خروج]] خواهند نمود، پس زمینه را برای [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} فراهم میسازند»<ref>ر.ک. فاکر میبدی، محمد، زمینهسازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۳-۱۷۵.</ref>. | *[[تشکیل حکومت]] جهانی با آن [[عظمت]] و [[شکوه]]، هرچند به صورت ناگهانی محال نیست، اما دلیلی [[عقلی]] یا [[نقلی]] معتبر بر وقوع آن نداریم. اما قطعاً نمیتوان گفت بدون هیچ زمینهای رخ خواهد داد. برخی [[روایات]]، بر [[زمینهسازی ظهور]] دلالت دارند. از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] میکنند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"یَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ سُلْطَانَهُ"}}؛ علی بن حسام الدین متقی، البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان{{ع}}، ص ۱۴۷؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۴۷۷.</ref>: «مردمانی از [[مشرق]] [[خروج]] خواهند نمود، پس زمینه را برای [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} فراهم میسازند»<ref>ر.ک. فاکر میبدی، محمد، زمینهسازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۳-۱۷۵.</ref>. | ||
==[[زمینه سازی]] [[امامان]]== | ==[[زمینه سازی]] [[امامان]]== | ||
*[[دوران غیبت صغری]]، دوران تمرین و [[آمادهسازی]] [[شیعیان]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] بود و آماده کردن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت]] از زمان [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} آغاز شده بود. آن [[امامان]] بزرگوار به تدریج رابطۀ خود را با [[مردم]] کم کرده بودند و آنها را در امور مختلف [[اعتقادی]] و [[فقهی]]، به [[فقها]] و [[محدثان]] [[شیعه]] ارجاع میدادند تا به تدریج [[مردم]] با این رویه خو بگیرند<ref>ر.ک: مسعود پورسید آقایی و دیگران، تاریخ عصر غیبت، ص ۱۶۲ـ ۱۷۱.</ref>. [[امام مهدی]] {{ع}} نیز میفرماید: «و اما در رویدادهایی که برای شما پیش میآید، به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید؛ زیرا آنها [[حجت]] من بر شما هستند و من [[حجت خدا]] بر ایشان هستم»<ref>{{متن حدیث|"أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}؛ کمالالدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۴، ح ۴</ref>. این [[حدیث]] روشن میسازد آن [[حضرت]] در [[دوران غیبت صغری]]، [[مردم]] را برای ورود به دورۀ [[غیبت کبری]] آماده ساخت. با توجه به مطالب یاد شده، [[ضرورت]] وجود [[دوران غیبت صغری]] برای آماده شدن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] روشن میشود<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی؛ ابراهیم، پرسش از موعود، ص ۱۵-۱۷.</ref>. | *[[دوران غیبت صغری]]، دوران تمرین و [[آمادهسازی]] [[شیعیان]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] بود و آماده کردن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت]] از زمان [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} آغاز شده بود. آن [[امامان]] بزرگوار به تدریج رابطۀ خود را با [[مردم]] کم کرده بودند و آنها را در امور مختلف [[اعتقادی]] و [[فقهی]]، به [[فقها]] و [[محدثان]] [[شیعه]] ارجاع میدادند تا به تدریج [[مردم]] با این رویه خو بگیرند<ref>ر.ک: مسعود پورسید آقایی و دیگران، تاریخ عصر غیبت، ص ۱۶۲ـ ۱۷۱.</ref>. [[امام مهدی]] {{ع}} نیز میفرماید: «و اما در رویدادهایی که برای شما پیش میآید، به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید؛ زیرا آنها [[حجت]] من بر شما هستند و من [[حجت خدا]] بر ایشان هستم»<ref>{{متن حدیث|"أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}؛ کمالالدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۴، ح ۴</ref>. این [[حدیث]] روشن میسازد آن [[حضرت]] در [[دوران غیبت صغری]]، [[مردم]] را برای ورود به دورۀ [[غیبت کبری]] آماده ساخت. با توجه به مطالب یاد شده، [[ضرورت]] وجود [[دوران غیبت صغری]] برای آماده شدن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] روشن میشود<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی؛ ابراهیم، پرسش از موعود، ص ۱۵-۱۷.</ref>. |