|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| ==نویسنده: آقای ظرافتی==
| |
| ==پاسخ اجمالی==
| |
|
| |
| ==[[ضرورت]] [[زمینه سازی]]==
| |
| *هر [[انقلاب]] که بخواهد ابعاد آن شناخته شود و با [[شکست]] روبرو نشود، [[نیاز]] به [[زمینه سازی]] دارد، [[قیام]] و [[انقلاب]] [[مهدی]] {{ع}} برای اینکه ابعاد آن برای همگان روشن شود، باید پیشاپیش برای آن [[زمینه سازی]] کرد. البته این [[زمینه سازی]] از [[قرآن]] شروع شده سپس [[پیامبر]] و [[ائمه معصومین]] {{ع}} به آن پرداخته‌اند. [[قرآن مجید]] در چند [[آیه]] [[وراثت]] [[صالحان]] را نسبت به [[زمین]] نوید داده<ref>{{متن قرآن|وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فىِ الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّلِحُون}}<«و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref> و وعدۀ [[حکومت]] روی [[زمین]]<ref>{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكمُْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فىِ الْأَرْضِ}}«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> را که در [[آینده]] به آنها واگذار خواهد کرد<ref>ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص ۶۰-۶۵.</ref> بیان نموده است: {{متن قرآن|وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلىَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ فىِ الْأَرْضِ وَ نجَْعَلَهُمْ أَئمَّةً وَ نجَْعَلَهُمُ الْوَارِثِين}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>. همچنین آیۀ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلىَ الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref> بر این مطلب دلالت دارد که در [[عصر ظهور]]، تنها [[دین]] غالب بر [[جهان]]، [[دین اسلام]] خواهد بود<ref>ر.ک. سلمی سمرقندی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج ۲، ص ۸۷؛ عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعة، تفسیر نورالثقلین، ج۲، ۲۱۱؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج ۵، ص ۲۵؛ فیض کاشانی، محسن، تفسیر صافی، ج ۱، ص ۶۹۷.</ref> و [[کافر]] و مشرکی [[باقی]] نخواهد ماند و [[پیامبر]] {{صل}} نیز از همان نخست، [[مسلمانان]] را به [[حکومتی]] جهانی به [[رهبری]] یکی از فرزندانش که همنام و هم کنیه‌اش بوده، خبر داده است<ref>تذکرة الخواص، ص ۲۶۳، عقدالدرر، ص ۳۲، منهاج السنه، ج ۴، ص ۲۱۱.</ref> و این با [[زمینه سازی]] [[حکومت]] آن [[حضرت]] کاملاً مرتبط است<ref>ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص ۶۰-۶۵.</ref>.
| |
|
| |
| ==[[علت]] [[زمینه سازی]]==
| |
| *به طور [[مسلم]]، [[اسلام]] در زمان [[حکومت حضرت مهدی]] باید به طور کامل [[اجرا]] شود تا جایی که در [[روایات]] زیادی آمده است آن [[حضرت]]، تجدید کننده [[دین]] است و بسان [[پیامبر اعظم]]، تمام امور [[جاهلی]] را از بین می‌برد<ref>ر.ک. حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص ۵۹۳ و ۵۴۰.</ref>، پس قهرا ثابت می‌شود که برای تحقق این امر در آن وقت، به [[آمادگی]] و [[زمینه سازی]] [[نیاز]] است چون [[خدای متعال]] نمی‌خواهد همۀ [[کارها]] را با [[قدرت]] [[خارق‌العاده]] و به صورت معجزه‌وار پیش ببرد، گرچه در آن زمان عنایاتی خاص از جانب [[خدا]] وجود خواهد داشت<ref>ر.ک. حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص ۴۹۶ و ۵۴۰.</ref> ولی این [[عنایات]] چنین نیست که [[اختیار]] را از [[انسان]] سلب کند<ref>ر.ک. آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود، ص ۱۵۸-۱۵۹.</ref>.
| |
| *[[تشکیل حکومت]] جهانی با آن [[عظمت]] و [[شکوه]]، هرچند به صورت ناگهانی محال نیست، اما دلیلی [[عقلی]] یا [[نقلی]] معتبر بر وقوع آن نداریم. اما قطعاً نمی‌توان گفت بدون هیچ زمینه‌ای رخ خواهد داد. برخی [[روایات]]، بر [[زمینه‌سازی ظهور]] دلالت دارند. از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] می‌کنند که فرمود<ref>{{متن حدیث|"یَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ سُلْطَانَهُ"}}؛ علی بن حسام الدین متقی، البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان{{ع}}، ص ۱۴۷؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۴۷۷.</ref>: «مردمانی از [[مشرق]] [[خروج]] خواهند نمود، پس زمینه را برای [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} فراهم می‌سازند»<ref>ر.ک. فاکر میبدی، محمد، زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۳-۱۷۵.</ref>.
| |
|
| |
| ==[[زمینه سازی]] [[امامان]]==
| |
| *[[دوران غیبت صغری]]، دوران تمرین و [[آماده‌سازی]] [[شیعیان]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] بود و آماده کردن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت]] از زمان [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} آغاز شده بود. آن [[امامان]] بزرگوار به تدریج رابطۀ خود را با [[مردم]] کم کرده بودند و آنها را در امور مختلف [[اعتقادی]] و [[فقهی]]، به [[فقها]] و [[محدثان]] [[شیعه]] ارجاع می‌دادند تا به تدریج [[مردم]] با این رویه خو بگیرند<ref>ر.ک: مسعود پورسید آقایی و دیگران، تاریخ عصر غیبت، ص ۱۶۲ـ ۱۷۱.</ref>. [[امام مهدی]] {{ع}} نیز می‌فرماید: «و اما در رویدادهایی که برای شما پیش می‌آید، به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید؛ زیرا آنها [[حجت]] من بر شما هستند و من [[حجت خدا]] بر ایشان هستم»<ref>{{متن حدیث|"أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}؛ کمال‌الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۴، ح ۴</ref>. این [[حدیث]] روشن می‌سازد آن [[حضرت]] در [[دوران غیبت صغری]]، [[مردم]] را برای ورود به دورۀ [[غیبت کبری]] آماده ساخت. با توجه به مطالب یاد شده، [[ضرورت]] وجود [[دوران غیبت صغری]] برای آماده شدن [[مردم]] برای ورود به [[دوران غیبت کبری]] روشن می‌شود<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی؛ ابراهیم، پرسش از موعود، ص ۱۵-۱۷.</ref>.
| |
|
| |
| ==پاسخ تفصیلی== | | ==پاسخ تفصیلی== |
| ==[[ضرورت]] [[زمینه سازی]]== | | ==[[ضرورت]] [[زمینه سازی]]== |
