ریا در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ریا در اخلاق اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۵

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'امّید' به 'امید'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۰۴: / خط ۱۰۴: @@
 ===نکته چهارم===
 *[[روایات]] باب [[ریاء]]، نشان می‌دهد که [[ریاء]] امری برخاسته از قصد [[انسان]] است<ref>بحار الأنوار، ج۶۹، ص۲۸۵.</ref>. از این رو، خود [[آدمی]] در می‌یابد که آیا عملش [[خالص]] بوده، و یا از پیرایه‌های غیر خدایی پیراسته نبوده است؛ از این رو است که در [[روایات اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}}، به [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ * وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ}}<ref>«آری، (آن روز) آدمی بر خویشتن گواهی بیناست * هر چند بهانه‌هایش را پیش آورد» سوره قیامه، آیه ۱۴-۱۵.</ref> تمشک فرموده‌اند.
-*از این رو، اگر کسی که در عمل خود ظاهراً [[ریاء]] می‌کند، در [[حقیقت]] در پی آن باشد که دیگران را به نیکی‌ها و کارهای ثواب‌آمیز [[ترغیب]] نموده از [[گناهان]] باز دارد، این نه [[ریاء]]، که عملی صحیح می‌باشد. در بسیاری از [[روایات]] نیز به این عمل [[ترغیب]] فرموده، آن را از بالاترین مصادیق [[امر به معروف و نهی از منکر]] شمرده‌اند؛ به این [[روایت]] بنگرید:"[[عبدالله بن بکیر]] - که در شمار [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} بود- گوید: به ایشان عرض کردم: نمازگذاری [[نماز]] خود را به [[زیبایی]] می‌خواند، بدان امّید که آنان که او را می‌بینند همچون او [[نماز]] کنند، [[حضرت]] فرمودند: این در شمار موارد [[ریاء]] نیست"<ref>{{متن حدیث|عَنْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بُكَيْرٍ عَنْ عُبَيْدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} الرَّجُلُ‌ يَدْخُلُ‌ فِي‌ الصَّلَاةِ فَيُجَوِّدُ صَلَاتَهُ وَ يُحَسِّنُهَا رَجَاءَ أَنْ يَسْتَجِرَّ بَعْضَ مَنْ يَرَاهُ إِلَى هَوَاهُ قَالَ لَيْسَ هُوَ مِنَ الرِّيَاءِ}}؛ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۳۰۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۳، ص ۲۸۸-۲۸۹.</ref>.
+*از این رو، اگر کسی که در عمل خود ظاهراً [[ریاء]] می‌کند، در [[حقیقت]] در پی آن باشد که دیگران را به نیکی‌ها و کارهای ثواب‌آمیز [[ترغیب]] نموده از [[گناهان]] باز دارد، این نه [[ریاء]]، که عملی صحیح می‌باشد. در بسیاری از [[روایات]] نیز به این عمل [[ترغیب]] فرموده، آن را از بالاترین مصادیق [[امر به معروف و نهی از منکر]] شمرده‌اند؛ به این [[روایت]] بنگرید:"[[عبدالله بن بکیر]] - که در شمار [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} بود- گوید: به ایشان عرض کردم: نمازگذاری [[نماز]] خود را به [[زیبایی]] می‌خواند، بدان [[امید]] که آنان که او را می‌بینند همچون او [[نماز]] کنند، [[حضرت]] فرمودند: این در شمار موارد [[ریاء]] نیست"<ref>{{متن حدیث|عَنْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بُكَيْرٍ عَنْ عُبَيْدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} الرَّجُلُ‌ يَدْخُلُ‌ فِي‌ الصَّلَاةِ فَيُجَوِّدُ صَلَاتَهُ وَ يُحَسِّنُهَا رَجَاءَ أَنْ يَسْتَجِرَّ بَعْضَ مَنْ يَرَاهُ إِلَى هَوَاهُ قَالَ لَيْسَ هُوَ مِنَ الرِّيَاءِ}}؛ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۳۰۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۳، ص ۲۸۸-۲۸۹.</ref>.
 ===نکته پنجم===
 *[[ریاء]] آن است که عملی را، یا برای غیر [[خدا]]، و یا با انگیزه‌ای غیر او - جلَّ وعلا! - انجام دهند. این مطلب، پیش از این به تفصیل گذشت.