ذکر: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[حقیقت]] ذکر وسیلۀ ارتباط با [[خدا]] دانسته‌ شده و نشانۀ آن، [[نسیان]] غیر است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن‌، ج ۳، ص ۳۱۷.</ref>.<ref>ر.ک. فرهنگ شیعه، ص ۲۶۶.</ref> [[قرآن کریم]]، ذکر را [[غایت]] [[نماز]] دانسته است<ref>{{متن قرآن|وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ}}«آنچه از این کتاب  بر تو وحی شده است بخوان و نماز را بپا دار که نماز از کار زشت و کار ناپسند باز می‌دارد و به راستی یادکرد خداوند (از هر چیز) بزرگ‌تر است و خداوند می‌داند که چه انجام می‌دهید» سوره عنکبوت، آیه ۴۵.</ref> و فرموده که شرط آنکه [[خداوند]]، بندگانش را یاد کند، این است که آنان او را یاد کنند<ref>{{متن قرآن|فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ}}«پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم» سوره بقره، آیه ۱۵۲.</ref>. همچنین، ذکر را از [[صفات ]][[خردمندان]] شمرده<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ)) و مایه [[آرامش]] [[دل‌ها]]{{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ}}«همان کسانی که ایمان آورده‌اند و دل‌های ایشان با یاد خداوند آرام می‌گیرد؛ آگاه باشید! با یاد خداوند دل‌ها آرام می‌یابد» سوره رعد، آیه ۲۸.</ref>  و رویگردانی از آن را موجب [[سختی]] و تنگی معیشت دانسته است<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى}}«و هر که از یادکرد من روی برتابد بی‌گمان او را زیستنی  تنگ خواهد بود و روز رستخیز وی را نابینا بر خواهیم انگیخت» سوره طه، آیه ۱۲۴.</ref>.<ref>ر.ک. فرهنگ شیعه، ص ۲۶۵-۲۶۶.</ref> [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمودند: «هر کس خدای را [[اطاعت]] کند، ذاکر است هر چند [[نماز]] فراوان نگزارد و [[قرآن]]، بسیار نخواند»<ref>بحارالانوار، ج ۵، ص ۱۴۷.</ref>. به طور کلی،  از [[روایات]] استفاده می‌‌شود مهم‌ترین نشانۀ ذکر [[راستین]] این است که [[آدمی]] [[خدا]] را [[فرمان]] بَرَد و از [[گناهان]] دوری کند<ref>بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۱۰۸.</ref>.<ref>ر.ک. فرهنگ شیعه، ص ۲۶۶.</ref>