بحث:خسوف و کسوف غیرعادی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه را خالی کرد) برچسب: خالی کردن |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==خورشید گرفتگی در فرهنگنامه آخرالزمان== | |||
*گرفتگی [[خورشید و ماه]] پدیده‌ای است که میان سه [[جرم]] آسمانی [[خورشید]]، [[زمین]]، و [[ماه]] رخ می‌‌دهد. یعنی هرگاه در مسیر گردش این سه [[جرم]] آسمانی، [[زمین]]، [[ماه]]، [[خورشید]] در یک خط مستقیم قرار گیرند و [[زمین]] میان [[ماه]] و [[خورشید]] قرار گیرد، سایه [[زمین]] را روی [[ماه]] می‌‌بینیم و این [[ماه گرفتگی]] است. همچنین زمانی که [[ماه]] میان [[زمین]] و [[خورشید]] قرار گیرد، بخشی از [[زمین]] را در سایه فرو خواهد برد و از آن منطقه [[خورشید]] را نخواهیم دید و این خورشید گرفتگی خواهد بود. این پدیده بسیار منظم است و [[دانشمندان]] ستاره‌شناس امروزه می‌‌توانند آن را [[پیش‌بینی]] کند. در [[قرآن]] و [[روایات]] از این پدیده به عنوان نشانه‌های [[الهی]] یاد شده است. و در زمان وقوع آن [[خواندن نماز]] [[آیات]] [[واجب]] است. [[نظم]] و دقتی که در گردش این اجرام آسمانی وجود دارد بیانگر نشانه [[الهی]] بودن آنها است، زیرا به [[اعتقاد]] ستاره‌شناسان در قدیم و همچنین [[دانشمندان]] امروزی، در صورت کوچک‌ترین تغییر در گردش این اجرام و نیروی [[جاذبه]] و گرانش موجود میان سیارات و [[ستارگان]]، نه می‌‌توان وقوع آنها را [[پیش‌بینی]] کرد و نه این [[نظم]] و ترتیب در میان آنان حفظ خواهد شد و [[خلقت]] در اندک زمانی به هم خواهد پیچید. بنابراین از [[نظم]] و ترتیب میان حرکت این سیارات و [[ستارگان]] پی به [[قدرت]] و [[علم]] گرداننده [[آسمان]] و [[زمین]] می‌‌بریم. بنابر محاسبات ستاره‌شناسان زمانی [[ماه گرفتگی]] رخ می‌‌دهد که [[ماه]] در روزهای کامل خود باشد، یعنی روزهای نیمه [[ماه]]، همچنین همیشه خورشید گرفتگی در اول و آخر [[ماه]] روی می‌‌دهد. در [[روایات]] متعدد یکی از [[نشانه‌ها]] وقوع [[ظهور]] را گرفتگی [[ماه]] و [[خورشید]] دانسته‌اند، اما این واقعه دقیقاً عکس [[پیش‌بینی]] ستاره‌شناسان واقع می‌‌شود، یعنی [[ماه گرفتگی]] در اول یا آخر [[ماه]] و خورشید گرفتگی در نیمه [[ماه]]. از این روست که بسیار [[خارق‌العاده]] خواهد بود. البته شاید این [[نشانه‌ها]] از نظر [[علم]] امروزی ناممکن باشد، اما با توجه به [[خارق‌العاده]] بودن برهه [[آخرالزمان]] و حوادث آن نمی‌توان این پیشامد را [[انکار]] کرد. در [[حدیثی]] [[ابوبصیر]] به [[امام صادق]]{{ع}} عرض می‌‌کند: [[مردم]] می‌‌گویند این گونه حوادث [[خارق‌العاده]] مثل کندی گردش [[زمین]] و طولانی شدن روزها و سال‌ها در [[زمان ظهور]] امکان‌پذیر نیست، زیرا با اندکی تغییر در اجرام فلکی، هستی به هم خواهد خورد! [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: این سخن افراد [[زندیق]] و [[کافر]] است و [[مسلمان]] هیچ‌گاه چنین [[اعتقادی]] نخواهد داشت، زیرا [[خداوند]] برای [[پیامبر]] [[ماه]] را دو نیم کرد و [[خورشید]] را برای جناب یوشع بن نون{{ع}} برگرداند و در [[قرآن]] فرموده است که روزهای [[قیامت]] بسیار طولانی خواهد بود. بنابراین نشانه‌هایی مثل طولانی شدن روزها، خورشید گرفتگی و [[ماه گرفتگی]] خلاف عادت، و از حرکت افتادن [[ماه]] و [[خورشید]]، حوادث عجیبی است که اکنون برای [[علم]] امروزی [[بشر]] قابل توجیه نیست، در آن زمان ممکن است توجیه [[علمی]] آن [[آشکار]] شود همان گونه که بسیاری از پدیده‌ها و [[قوانین]] [[مسلم]] فیزیکی امروزی، برای افراد دویست سال پیش امری ثابت نشده و ناممکن و [[خارق‌العاده]] بوده است. | |||
*[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: [[پیش از ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}} دو نشانه خواهد بود که از زمان [[حضرت آدم]] تا امروز، هرگز اتفاق نیفتاده است؛ یکی این است که [[خورشید]] در نیمه [[ماه رمضان]] و [[ماه]] در پایان [[ماه رمضان]] خواهد گرفت. شخصی (از روی تعجب) گفت: آیا [[ماه]] در پایان [[ماه رمضان]] می‌‌گیرد در حالی همیشه [[ماه]] در نیمه می‌‌گیرد؟! [[حضرت]] پاسخ دادند: من می‌دانم که منظور تو چیست، بلکه این پدیده نشانه ([[قیام]] [[حضرت قائم]]{{ع}}) است و از زمان [[حضرت آدم]] تاکنون پیش نیامده است<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۱۴ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۱۰.</ref>. در روایتی دیگر [[حضرت]] از خورشید گرفتگی در سیزدهم یا چهاردهم [[ماه رمضان]] خبر می‌‌دهد و در روایتی دیگر فرمود [[ماه]] در بیست و پنجم [[ماه رمضان]] و [[خورشید]] در پانزدهم آن خواهد گرفت و این واقعه تمام محاسبات ستاره‌شناسان را [[باطل]] خواهد کرد<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۷۲.</ref>. | |||
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هر زمان که [[ماه]] در نیمه [[ماه رجب]] گرفت و پس از آن مردی [[قیام]] نمود، آن [[هنگام ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}} خواهد بود<ref>دلائل الامامة: ص ۲۵۹.</ref>. از دیگر نشانه‌هایی که برای [[آخرالزمان]] یاد شده، توقف [[خورشید]] و طلوع آن از [[مغرب]] است. در روایتی [[حضرت]] می‌‌فرماید: یکی از علامت‌های [[ظهور]]، توقف [[خورشید]] از ظهر تا عصر است و دیگر اینکه [[خورشید]] از سوی [[مغرب]] طلوع خواد کرد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۱۱.</ref>. | |||
*[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: [[خداوند]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}<ref>«اگر بخواهیم از آسمان بر آنان نشانه‌ای فرو می‌فرستیم تا فروتنانه بدان گردن نهند» سوره شعراء، آیه ۴.</ref>، [[خداوند]] با آنان چنین خواهد کرد. [[راوی]] پرسید: آنان چه کسانی هستند؟ [[حضرت]] فرمود: آنان [[بنی‌امیه]] و پیروانشان هستند. [[راوی]] پرسید: آن نشانه چیست؟ [[حضرت]] فرمود: [[خورشید]] بین ظهر و عصر در [[آسمان]] متوقف می‌‌شود و در وسط [[خورشید]] سر و سینه‌ای نمایان می‌‌شود و خود و پدرانش را معرفی می‌‌کند. این واقعه در زمان [[سفیانی]] واقع خواهد شد و در آن هنگام [[سفیانی]] و [[پیروان]] او از بین خواهند رفت<ref>ارشاد مفید: ص ۳۵۹.</ref>. یکی از [[نشانه‌های آخرالزمان]] یا نشانه‌های قبل از [[قیامت]]، [[رجعت]] امیرالمؤمین{{ع}} است و با نام [[دابة الأرض]] از آن نام برده شده است. این واقعه زمانی رخ خواهد داد که [[خورشید]] از سوی [[مغرب]] طلوع کند<ref>ر.ک: [[دابة الارض]].</ref> زیرا در [[حدیثی]] [[حضرت]] فرمود: [[ظهور]] نخواهد شد مگر زمانی که [[خورشید]] از سوی [[مغرب]] طلوع کند. زمانی که [[خورشید]] از [[مغرب]] طلوع کرد، [[مردم]] او را خواهند دید و به او [[ایمان]] خواهند آورد، {{متن قرآن|لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ}}<ref>«کسی که از پیش ایمان نیاورده یا در ایمان خویش کار نیکویی انجام نداده باشد ایمانش او را سودی نخواهد داد» سوره انعام، آیه ۱۵۸.</ref>.<ref>کنز العمال: ج ۱۴، ص ۲۰۶.</ref> در روایتی نیز آمده است که [[مهدی]]{{ع}} دوازدهمین نفر از [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} است. نهمین نفر از [[فرزندان]] [[حسین بن علی]]{{ع}}؛ او همان خورشیدی است که از سوی [[مغرب]] طلوع می‌‌کند و در میان [[رکن و مقام]] ظاهر شده و [[زمین]] را [[پاک]] می‌‌کند و [[میزان]] [[عدالت]] را می‌‌نهد و بر احدی [[ستم]] روا نمی‌دارد<ref>کمال الدین: ص ۵۲۷.</ref>. | |||
*از این [[روایت]] می‌‌توان فهمید که این [[خورشید]] همان [[حضرت مهدی]]{{ع}} است زیرا این [[آیه]] درباره کسانی است که [[کافر]] بوده‌اند ولی زمانی که [[حضرت]] [[ظهور]] می‌‌کند از [[ترس]] [[ایمان]] می‌‌آورند و اگر منظور از این [[خورشید]] همان [[خورشید]] [[آسمان]] باشد، [[ایمان آوردن]] به او معنایی نخواهد داشت. | |||
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] نماید [[مردم]] از [[خورشید]] مستغنی خواهند بود زیرا [[زمین]] از [[نور الهی]] آن [[حضرت]] روشن خواهد است و تاریکی‌ها برطرف می‌‌شود و شب و روز یکسان خواهد بود<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۲۳۷.</ref>. | |||