منظور از مهدویت نوعی و شخصی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از مهدویت نوعی و شخصی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۷

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'امامی' به 'امامی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش

@@ خط ۵۱: / خط ۵۱: @@
 [[پرونده:92816972.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[داوود الهامی]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[داوود الهامی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین امید (کتاب)|آخرین امید]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«در روایتی از [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "ما [[دوازده مهدی]] داریم اول آنها امیرالمؤمنین علی بن [[ابی‌طالب]]{{ع}} و آخر آنها نهمین [[فرزند من]] است، او [[امامی]] است که [[قیام]] به [[حق]] می‌‌نماید [[خداوند]] [[زمین]] را پس از آن‌که مرده باشد، به [[وسیله]] او زنده می‌‌کند و هم به [[وسیله]] او [[دین حق]] را بر همه [[ادیان]] غالب می‌‌گرداند، هرچند [[مشرکان]] نخواهند...."<ref>{{متن حدیث|مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ الْإِمَامُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ يُحْيِي اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِّ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ...}}؛ کمال الدین، به نقل از بحار، ج۵۱، ص۱۳۲.</ref>.
+::::::«در روایتی از [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "ما [[دوازده مهدی]] داریم اول آنها امیرالمؤمنین علی بن [[ابی‌طالب]]{{ع}} و آخر آنها نهمین [[فرزند من]] است، او امامی است که [[قیام]] به [[حق]] می‌‌نماید [[خداوند]] [[زمین]] را پس از آن‌که مرده باشد، به [[وسیله]] او زنده می‌‌کند و هم به [[وسیله]] او [[دین حق]] را بر همه [[ادیان]] غالب می‌‌گرداند، هرچند [[مشرکان]] نخواهند...."<ref>{{متن حدیث|مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ الْإِمَامُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ يُحْيِي اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِّ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ...}}؛ کمال الدین، به نقل از بحار، ج۵۱، ص۱۳۲.</ref>.
 ::::::ولی واژه [[مهدی]] در مفهوم [[نجات‌بخش]] آن، عنوان خاص [[امام دوازدهم]] [[شیعه]] است که در [[آخرالزمان]] [[ظهور]] خواهد کرد و در اصطلاح [[شرع]] اطلاق [[مهدی]] به این مفهوم به هیچ‌کس جز [[امام غائب]] صحیح نیست و حتی اطلاق آن به سایر [[امامان]] نیز درست نمی‌باشد. و گاهی می‌‌شد افرادی درباره یکی از [[امامان]] احتمال [[مهدویت]] می‌‌دادند، ولی او این ادعا را با [[دلیل]] و [[برهان]] رد می‌کرد و می‌‌فرمود: من [[مهدی]] نیستم. و از این عنوان نیز مانند هر [[حقیقت]] دیگر در طول [[تاریخ]] سوءاستفاده فراوان شده و هر موقع در میان [[ملت‌ها]] [[ظلم و ستم]] زیاد شده و [[انگیزه]] روی‌کردن [[مردم]] به [[مهدی]] شدت یافته، مدعیان ایفای نقشی چنین بزرگ نیز پدید آمده است!
 ::::::غیر از [[کیسانیه]]، [[زیدیه]] نیز واژه [[مهدی]] را در مفهوم [[نجات‌بخش]] انتهای [[تاریخ]]، در مورد [[رهبران]] خود که علیه [[عباسیان]] [[قیام مسلحانه]] کردند، همچون [[محمد نفس زکیه]] (متوفی ۱۴۵ ه‍) [[محمد بن [[جعفر صادق]]{{ع}} (متوفی ۲۰۳ ه‍) و [[محمد بن قاسم الطالقان]] که در سال ۲۱۹ ه‍ ناپدید شد، به کار بردند <ref>مقاتل الطالبیین، ص۳۵۹؛ فرق الشیعه، ص۵۴.</ref>.
@@ خط ۵۷: / خط ۵۷: @@
 ::::::از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[روایت]] شده: "ولو یک روز هم از [[عمر]] [[دنیا]] باقی باشد، [[خداوند]] مردی را از [[اهل‌بیت]] من برمی‌انگیزد و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌‌کند بعد از آن‌که از [[ظلم و جور]] پرشده باشد"<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدَّهْرِ إِلَّا يَوْمٌ لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَمْلَأُهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً}}؛ صحیح ابوداود، ج۲، ص۳۰۷؛ البیان، یوسف گنجی، ص۹۳.</ref>. و نیز [[نقل]] شده: "اگر تنها یک روز از [[عمر]] [[دنیا]] باقی بماند، [[خداوند]] آن روز را به قدری طولانی می‌‌کند تا اینکه از [[اهل‌بیت]] من مردی که نامش همنام من است، برمی‌انگیزد [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند بعد از آن‌که از [[ظلم و ستم]] پر شده باشد"<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ فِيهِ رَجُلًا مِنِّي أَوْ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي وَ اسْمُ أَبِيهِ اسْمُ أَبِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}؛ کتاب التاج، ج۵، ص۳۴۱.</ref>.
 ::::::بنابراین [[مهدی موعود]] و [[امام زمان]] شخصی است، نه نوعی، و اینکه این واژه را در [[روایت]] فوق [[ابراهیم]] در مورد برادرش [[نفس زکیه]] به کار برده، دور از [[حقیقت]] است و یک نوع سوءاستفاده از عنوان [[مهدی موعود]] است. متأسفانه از این عنوان در طول [[تاریخ]] سوءاستفاده فراوان شده و [[مدعیان مهدویت]] بسیار بوده‌اند!
-::::::از [[شیعیان]] [[امامی]] می‌‌توان از [[عبیدالله بن محمد]] (۲۵۹ - ۳۲۲ ه‍) مؤسس [[دولت]] [[فاطمیان]] در [[مغرب]] نام برد که دعوی [[مهدویت]] کرد و [[شهر]] [[مهدیه]] را در سال ۳۰۳ ه‍ بنیاد گذارد و بعد از ۲۴ سال درگذشت<ref>مهدی از صدر اسلام تا قرن سیزدهم هجری تألیف دارمستتر، ترجمه محسن جهانسوز، تهران، ۱۳۱۷.</ref>.[[متمهدیان]] دیگری نیز در [[اسلام]] [[ظهور]] کرده‌اند که از جمله آنها [[ابوعبدالله]] [[محمد بن تومرت]] (درگذشته در ۵۲۴ ه‍) از [[مدعیان مهدویت]] است که مؤسس سلسله موحدون در [[مغرب]] بود و دیگر [[مهدی سودانی]] است که از سودان دعوی [[مهدویت]] کرد و او را [[متمهدی]] خوانده‌اند که پس از [[فتح]] خرطوم در سال ۱۸۸۵ میلادی در ام درمان درگذشت و دیگر [[میرزا]] [[غلام احمد قادیانی]] (۱۸۷۹-۱۹۰۶ م) است که در [[شهر]] [[قادیان]] [[پنجاب]] [[هند]] [[تولد]] یافت، او می‌‌گفت که [[مهدی منتظر]] و [[مسیح موعود]] است و هر دو در شخص وی [[ظهور]] کرده‌اند و خود را [[حضرت مسیح]] می‌‌خواند. [[غلام]] [[احمد]] در سال ۱۹۰۶ مرد و هنوز [[پیروان]] او در [[هندوستان]] و [[پاکستان]] و [[آفریقا]] و اندونزی بسیارند و مرکز عمده ایشان در [[شهر]] لاهور از بلاد [[پاکستان]] است <ref>دکتر مشکور، تاریخ شیعه و...، ص۱۲۸.</ref>.
+::::::از [[شیعیان]] امامی می‌‌توان از [[عبیدالله بن محمد]] (۲۵۹ - ۳۲۲ ه‍) مؤسس [[دولت]] [[فاطمیان]] در [[مغرب]] نام برد که دعوی [[مهدویت]] کرد و [[شهر]] [[مهدیه]] را در سال ۳۰۳ ه‍ بنیاد گذارد و بعد از ۲۴ سال درگذشت<ref>مهدی از صدر اسلام تا قرن سیزدهم هجری تألیف دارمستتر، ترجمه محسن جهانسوز، تهران، ۱۳۱۷.</ref>.[[متمهدیان]] دیگری نیز در [[اسلام]] [[ظهور]] کرده‌اند که از جمله آنها [[ابوعبدالله]] [[محمد بن تومرت]] (درگذشته در ۵۲۴ ه‍) از [[مدعیان مهدویت]] است که مؤسس سلسله موحدون در [[مغرب]] بود و دیگر [[مهدی سودانی]] است که از سودان دعوی [[مهدویت]] کرد و او را [[متمهدی]] خوانده‌اند که پس از [[فتح]] خرطوم در سال ۱۸۸۵ میلادی در ام درمان درگذشت و دیگر [[میرزا]] [[غلام احمد قادیانی]] (۱۸۷۹-۱۹۰۶ م) است که در [[شهر]] [[قادیان]] [[پنجاب]] [[هند]] [[تولد]] یافت، او می‌‌گفت که [[مهدی منتظر]] و [[مسیح موعود]] است و هر دو در شخص وی [[ظهور]] کرده‌اند و خود را [[حضرت مسیح]] می‌‌خواند. [[غلام]] [[احمد]] در سال ۱۹۰۶ مرد و هنوز [[پیروان]] او در [[هندوستان]] و [[پاکستان]] و [[آفریقا]] و اندونزی بسیارند و مرکز عمده ایشان در [[شهر]] لاهور از بلاد [[پاکستان]] است <ref>دکتر مشکور، تاریخ شیعه و...، ص۱۲۸.</ref>.
 ::::::جمهور [[اهل سنت و جماعت]] [[مهدی]] را در کسی تعیین نکنند بلکه [[مهدی]] را نوعی و مجدّد [[دین اسلام]]، و [[مصلح]] عالم در [[آخرالزمان]] می‌‌دانند<ref>ر،ک. حاج [[میرزا حسین نوری]]، [[نجم الثاقب]]، در احوالات [[امام غائب]]، چاپ [[تهران]].</ref>.
 ::::::برخلاف این نظر، [[شیعه امامیه]] [[مهدویت]] را شخصی می‌‌داند، نه نوعی و [[معتقد]] است که رشته [[عدالت]] به [[وراثت]] از [[رسول خدا]] به [[جانشین]] [[راستین]] او [[علی بن ابی‌طالب]] کشانیده شده و از او به فرزندانش تا [[قائم آل محمد]] رسیده است [[شیعه امامیه]] [[امامان]] را مانند [[پیغمبر]] [[برگزیده خدا]] می‌‌دانند و می‌گویند که [[امام]] [[ریاست]] [[عامه]] دارد و [[مقام]] او مافوق [[بشر]] عادی است و [[علمی]] را که او دارد [[علم لدنی]] است، نه اکتسابی»<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[آخرین امید (کتاب)|آخرین امید]]، ص ۲۰۹-۲۱۳</ref>.