تعاون در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

*برخی نیز گفته‌اند: در وجود سراسر شگفتی [[انسان]]، هم [[تعاون]] است، هم تنازع، هم دستگیری و [[کمک]] است تا [[حد ]][[ایثار]] و هم پایمال کردن، تا حد درنده‌خویی و دیو سیرتی و ددمنشی! در میان [[فلاسفه]] و متفکران، ارسطو [[انسان]] را مدنی بالطبع می‌دانست و [[معتقد]] بود که فرد [[انسان]] به [[جامعه]] و زیستن [[اجتماعی]] متمایل است و صد البته تمایل به [[جامعه]]، وجود "[[حس]] [[تعاون]]" در نهاد [[آدمی]] است. بعدها بیکن هم بر وجود چنین میلی در نهاد [[انسان]]، تأکید و [[اصرار]] کرده است. اما [[داروین]] و اتباع و اذنابش، درست نقطه مقابل ارسطو و بیکن قرار دارند و معتقدند که آن [[حس]] اصیلی که بر وجود [[آدمی]] [[حاکم]] است، [[حس]] "تنازع بقا" است، و هر جا تعاونی دیده می‌شود، در رابطه با همان تنازع بقا است<ref>.. مجله طوبی، شماره ۲۱ شهریور ۸۶. www.hawzah.net/hawzah/magacines/....۴۳۲۲۱)).</ref>.