معراج: تفاوت میان نسخه‌ها

معراج (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۵

۶٬۳۲۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۰

←‏معراج جسمانی و روحانی

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 *معراج به معنای بالا رفتن، نردبان و سفر آسمانی است و اصطلاحاً به سفر آسمانی [[حضرت محمد]]{{صل}} گفته می‌‌شود. به معراج، "اِسراء" هم گفته می‌‌شود که به معنای سیرِ در شب است<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۸.</ref>. در [[منابع اسلامی]] این رویداد از [[معجزات پیامبر]]<ref>مجلسی، محمد باقر، حق الیقین‌، ص ۳۰؛  لاهیجی، عبدالرزاق، گوهر مراد، ۴۵۳؛ رفیعی قزوینی، رجعت و معراج‌، ص ۶۲ ؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۸.</ref> و از [[ضروریات دین]]<ref>المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ج ۱ ص ۲۲۹.</ref> به شمار می‌آید. از [[امام رضا]] {{ع}} [[نقل]] شده است: «هر کس معراج را [[دروغ]] پندارد، [[رسول خدا]] {{صل}} را [[انکار]] کرده است»<ref>{{متن حدیث|لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ أَنْکَرَ أَرْبَعَةَ أَشْیَاءَ الْمِعْرَاجَ}}؛ صفات الشیعه ص ۵۰ </ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۰.</ref> [[قرآن کریم]] در دو [[سوره]] با تعبیر «إسراء» به معنای سیر در شب از معراج یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}؛ سوره اسراء، آیه ۱؛ {{متن قرآن|عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى  وَهُوَ بِالأُفُقِ الأَعْلَى ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى عِندَ سِدْرَةِ الْمُنتَهَى عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى أَفَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَالْعُزَّى}}؛ سوره نجم، آیه ۱۹- ۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۰.</ref> وجود [[روایات]] [[متواتر]] [[شیعه]] و [[سنی]] نیز آن را [[انکار]] ناپذیر کرده است<ref>اثبات الهداة، ج ۱ ص ۴۲۱.</ref>.
 *روایاتی که به موضوع معراج پرداخته‌اند، به روشنی از [[عروج پیامبر]] {{صل}} سخن می‌گویند و تنها در [[بیان]] جزئیات با یکدیگر تفاوت دارند. از مجموعه این [[روایات]] استفاده می‌‌شود [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در سفری آسمانی از [[مسجد الحرام]] به [[مسجد الاقصی]] رفته و میان راه، همراه [[جبرئیل]] به [[مدینه]] [[نزول]] کرده و در آنجا [[نماز]] گزارده است<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار ج ۱۸ ص ۳۱۹.</ref>. آنگاه به [[مسجد الاقصی]] رفته و در آنجا نیز همراه [[انبیای بزرگ]] همانند [[ابراهیم]] و [[موسی]] {{ع}} [[نماز]] گزارده و این [[نماز]] به [[امامت]] او بوده است. سفر به [[آسمان‌ها]] از [[مسجد الاقصی]] آغاز گشته و [[پیامبر]] {{صل}} [[آسمان‌ها]] را پیموده است و به هفتمین [[آسمان]] و سدرةالمنتهی و جنةالمأوی رسیده و حجاب‌ها را درنوردیده است و بدین‌سان، به اوج [[شهود]] [[باطنی]] و [[قرب]] [[خدای متعال]] نیل یافته و [[قرآن]] از این [[مقام]] با تعبیر «قاب قوسین او ادنی» یاد می‌کند. [[خدای متعال]] با [[پیامبر]] [[محبوب]] خویش در سفر معراج سخن گفت. برخی از [[احادیث]] قدسی دستاورد این سفر آسمانی‌اند<ref>طبرسی، مجمع البیان‌، ج ۶- ۵ ص ۳۹۵؛ جمعی از نویسندگان، تفسیر نمونه‌، ج ۲۲ ص ۵۰۵- ۵۰۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۲</ref>
-==معراج جسمانی و [[روحانی]]==
+==[[معراج]] در [[قرآن]] و [[روایات]]==
-*اکثر [[دانشمندان]] [[مسلمان]] معتقدند معراج [[پیامبر]] با جسم و [[روح]] آن [[حضرت]] بوده و ایشان از [[مسجد الحرام]] به [[مسجد]] الأقصی و از آنجا به آسمان‌ها‌ رفته است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الأمالی، ص ۵۱۱؛ شبر، عبدالله، حق الیقین، ج ۱ـ ۲ ص ۱۲۶؛ معراج در آینه استدلال ص ۳۴۰ ـ ۳۶۱ </ref> البته برخی از [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] بر آنند که معراج [[پیامبر]] تا [[بیت المقدس]] با [[روح]] و جسم بوده ولی عروج به [[آسمان‌ها]] تنها با [[روح]] بوده است<ref>روح المعانی ج ۱۵ ص ۷</ref>.
+*در برخی از [[آیات قرآن]] به مسألۀ [[معراج]] اشاره شده است؛ از جمله آیۀ {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref>. علاوه بر [[آیات قرآن]] وجود [[روایات]] [[متواتر]] [[شیعه]] و [[سنی]] نیز آن را [[انکار]] ناپذیر کرده است<ref>اثبات الهداة، ج ۱ ص ۴۲۱.</ref>. از [[امام رضا]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «هر کس [[معراج]] را دورغ پندارد، [[رسول خدا]]{{صل}} را [[انکار]] کرده است»<ref>{{متن حدیث|لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ أَنْکَرَ أَرْبَعَةَ أَشْیَاءَ الْمِعْرَاجَ}}؛ صفات الشیعه ص ۵۰.</ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۴۲۰.</ref>
+==زمان و مکان [[معراج]]==
+*در کتب [[تاریخی]] از سال‌های دوم<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۷۷؛ علی بن یوسف حلی، العدد القویه، ص۲۳۴.</ref>، سوم<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۱۴۱.</ref>، هفتم<ref>تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۸، ص۱۹۹.</ref> و دهم [[بعثت]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۱؛ شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و نیز شانزده ماه پیش از [[هجرت]]<ref>ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه و معرفة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۲، ص۳۵۵؛ تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۸، ص۲۰۰-۲۰۱؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۱۰۹.</ref> و هجده ماه [[قبل از هجرت]]<ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۲۶؛ عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۱، ص۲۷.</ref> و همچنین ماه‌های [[رجب]]<ref>عز الدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۱، ص۲۷؛ ابوالفرج حلبی شافعی، السیرة الحلبیه، ج۱، ص۵۵۱؛ ابن جوزی المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۲۶.</ref>، [[رمضان]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۶۶؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۲۵-۲۶؛ شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۳۰۶؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۱۷۷.</ref>، [[شوال]]<ref>ابوالفرج حلبی شافعی، السیرة الحلبیه، ج۱، ص۵۵۱.</ref>، [[ربیع‌الاول]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۶۶؛ شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۳۰۶: تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال والأموال و الحفدة و امتاع، ج۱، ص۴۸؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۲۶؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۰۸.</ref>، [[ربیع الثانی]]<ref>تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۱، ص۴۷؛ ابوالفرج حلبی شافعی، السیرة الحلبیه، ج۱، ص۵۵۱.</ref> و ذی الحجه<ref>ابوالفرج حلیی شافعی، السیرة الحلبیه، ج۱، ص۵۵۱.</ref> به عنوان زمان [[معراج]] یاد شده است. در کل، می‌توان این زمان‌ها را به سه گروه قبل از [[مرگ ابوطالب]]، [[قبل از هجرت]] و بعد از [[هجرت]]، طبقه‌بندی کرد<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، معراج، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۳۱۰-۳۱۱.</ref>. علاوه بر زمان، در مکان و تعداد [[معراج]] نیز اختلافاتی وجود دارد<ref>عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۱؛ شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۳۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۱۵؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۳، ص۷۹.</ref>، البته شاید بتوان گفت این [[اختلافات]] و همچنین [[اختلاف]] در بعض قسمت‌های [[حدیث معراج]] به جهت تعدد معراج‌های [[پیامبر]] بوده است<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، معراج، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۳۱۲.</ref>.
+==[[معراج جسمانی]] و [[روحانی]]==
+*اکثر [[دانشمندان]] [[مسلمان]] معتقدند [[معراج]] [[پیامبر]] با [[جسم]] و [[روح]] آن [[حضرت]] بوده و ایشان از [[مسجد الحرام]] به [[مسجد]] الأقصی و از آنجا به آسمان‌ها‌ رفته است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الأمالی، ص ۵۱۱؛ شبر، عبدالله، حق الیقین، ج ۱ـ ۲ ص ۱۲۶؛ معراج در آینه استدلال ص ۳۴۰ ـ ۳۶۱ </ref> البته برخی از [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] قایلند [[معراج]] [[پیامبر]] تا [[بیت المقدس]] با [[روح]] و [[جسم]] بوده ولی [[عروج]] به [[آسمان‌ها]] تنها با [[روح]] بوده است<ref>روح المعانی ج ۱۵ ص ۷</ref>.<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، معراج، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۳۱۲.</ref>
 ==معراج و [[مهدویت]]==
 *یکی از گزارش‌های [[پیامبر]] از معراج این است که [[نور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[عرش]] نسبت به [[انوار]] سایر [[ائمه]] {{ع}} ممتاز بود. درخشندگی [[نور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در معراج و امتیاز او بر سایر [[ائمه]] {{ع}} بیانگر [[عظمت]] آن [[حضرت]] است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۷۴.</ref>.