عزت نفس در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

عزت نفس در معارف دعا و زیارات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۲۵

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - ']]' به ' [['

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 *[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای بیست و دوم و در عبارت دوم آن می‌فرمایند: "بارخدایا مرا به [[رنج]] و [[توانایی]] و بر گرفتاری [[شکیبایی]] و بر درویشی [[قدرت]] نمی‌باشد، پس روزیم را از من مگیر، و مرا به خلق خویش وامگذار، بلکه به تنهایی (بی‌واسطه) خواسته‌ام را برآور؛ و خود [[کارگزار]] من باش"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ، وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ، فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي، وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي‌}}</ref>
 *البته باید توجه داشت که در نظر [[امام سجاد]]{{ع}} [[قناعت]]، [[انسان]] را به [[کفایت]] و [[بی‌نیازی]] می‌رساند <ref>حمیدرضا حق شناس، اخلاق اجتماعی در صحیفه سجادیه، ص۷۸.</ref>.
-*کسی که به [[کفایت]] دست یابد، [[زندگی]] او با بقیه تفاوت دارد؛ زیرا [[زندگی]] در [[حد ]][[کفایت]] به معنی [[دارایی]] و [[ثروت]] هنگفت و ذخیره‌های [[زر و زیور]] نیست. بنابراین، آن کس که می‌اندیشد باید در [[پناه]] [[پول]] به [[آسایش]] برسد، پس از گذراندن [[سختی‌ها]] و رسیدن به خواسته‌هایش درمی‌یابد که [[آرامش]]، در [[پناه]] [[خیال]] تهی و نادرست او نیست و اگر هزاران برابر این را داشته باشد، ولی [[امنیت]] روحی و [[آرامش]] [[دل]] و [[جان]] نداشته باشد، هرگز سر بر بالین [[آسایش]] نخواهد گذاشت<ref>حسن ممدوحی، شهود و شناخت، ج۱، ص۲۵۷.</ref>.
+*کسی که به [[کفایت]] دست یابد، [[زندگی]] او با بقیه تفاوت دارد؛ زیرا [[زندگی]] در [[حد ]] [[کفایت]] به معنی [[دارایی]] و [[ثروت]] هنگفت و ذخیره‌های [[زر و زیور]] نیست. بنابراین، آن کس که می‌اندیشد باید در [[پناه]] [[پول]] به [[آسایش]] برسد، پس از گذراندن [[سختی‌ها]] و رسیدن به خواسته‌هایش درمی‌یابد که [[آرامش]]، در [[پناه]] [[خیال]] تهی و نادرست او نیست و اگر هزاران برابر این را داشته باشد، ولی [[امنیت]] روحی و [[آرامش]] [[دل]] و [[جان]] نداشته باشد، هرگز سر بر بالین [[آسایش]] نخواهد گذاشت<ref>حسن ممدوحی، شهود و شناخت، ج۱، ص۲۵۷.</ref>.
 *[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای بیست و هشتم و در عبارت ششم آن می‌فرمایند: "زیرا بسیاری از [[مردم]] را دیدم - ای خدای من - که به وسیله‌ای جز تو [[عزت]] و بزرگی طلبیدند، ولی [[خوار]] شدند؛ و از غیر تو [[دارایی]] خواستند ولی بی‌چیز شدند؛ و طلب [[سروری]] و بلندی کردند، ولی [[پست]] گردیدند"<ref>{{متن حدیث| فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ‌- يَا إِلَهِي‌- مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا، وَ حَاوَلُوا الارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref>.
 *[[امام]]{{ع}} در این عبارت [[عزت]] را فقط، مختص [[خداوند]] می‌داند.