ولایت در عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[ولایت مطلقه]] همان [[ولایت]] کلی است که جمیع ولایات جزئی، افراد آن هستند. در مقابل [[ولایت]] مقیده که [[فرد]] [[فرد]] آن ولایات جزئی است؛ در [[ولایت]] مقیده، سالک در [[حق]] فانی می‌‌شود، البته نه فنای ذاتی، بلکه فنای صفاتی. از [[ولایت مطلقه]] به [[ولایت عامه]] و از [[ولایت]] مقیده به [[ولایت خاصه]] نیز تعبیر می‌کنند <ref>ابوالعلاء عفیفی، تعلیقات بر فصوص الحکم، ص۶۲.</ref>.

*ملا [[محسن کاشانی]] در کتاب [[عین‌الیقین]] درباره [[ولایت مطلقه]] می‌گوید: "[[ولایت مطلقه]]، [[باطن]] [[نبوت]] مطلقه است و آن عبارت است از [[آگاهی]] اختصاصی ولی بر استعداد همه موجودات از حیث ذات، ماهیت و حقایق آنها و اعطای حقِّ هر صاحبِ حقی براساس استعداد ذاتی آن، از راه [[اخبار]] و [[تعلیم]] [[حقیقی]] و [[ازلی]] که [[ربوبیت]] عظما و [[سلطنت]] کبرا نامیده می‌‌شود. صاحب چنین مقامی‌ مسمّا به [[خلیفه]] اعظم، [[قطب]] الأقطاب، [[انسان]] کبیر و [[آدم]] [[حقیقی]] است که از آن به قلمِ اعلا، عقلِ اوّل، روحِ اعظم و امثال آن تعبیر شده است"<ref>محمد داوود قیصری، شرح فصوص الحکم؛ به نقل از: حواشی می‌رزا ابوالحسن جلوه، ص۲۵۵.</ref><ref>[[هادی اکبری ملک‌آبادی|اکبری]] و [[رقیه یوسفی سوته|یوسفی]]، [[ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)| ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۳۸-۳۹.</ref>.

==جستارهای وابسته==