بحث:مخالفان امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[راحت‌طلبان]]''': [[راحت‌طلبی]] ریشه در [[خودپرستی]] دارد و [[خودخواهی]] منشأ همه [[مفاسد]] است. جمعی از [[مسلمانان]] [[مکه]]، پیش از [[هجرت]] به [[مدینه]]، [[خدمت]] [[پیامبر]] {{صل}} رسیده ابراز می‌داشتند: مورد [[آزار]] دشمنانیم، اگر اجازه دهی با [[دشمنان]] می‌جنگیم. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: اکنون [[مأمور]] به [[مبارزه]] نیستیم. دست نگه دارید. [[نماز]] بخوانید و [[زکات]] بدهید. پس از [[هجرت]] به [[مدینه]] و ایجاد [[آرامش]] نسبی در آن [[شهر]]، پس از آن‌که [[دستور]] [[جهاد]] نازل گشت، زبان به [[اعتراض]] گشودند که خدایا، چرا [[فرمان]] [[نبرد]] دادی و آن را مدتی به تأخیر نینداختی. [[قرآن]]، ریشه [[ترس]] و [[وحشت]] آنان را [[راحت‌طلبی]] می‌شمرد و [[مردم]] را نسبت به فرجام آن هشدار می‌دهد<ref>تفسیر "قمی"، علی بن ابراهیم قمی، ج ۱، ص ۱۴۴، ذیل آیه ۷۱ سوره نساء.</ref>. [[امام خمینی]] در طرز [[تفکر]] [[راحت‌طلبان]] می‌گوید: "می‌گویند: اگر [[حضرت صاحب]]، خودشان مقتضی می‌دانند، برای [[جهاد]] و [[مبارزه]] تشریف بیاورند، من که دلم برای [[اسلام]] بیشتر از آن [[حضرت]] نسوخته است و [[حضرت]] هم که این‌ها را می‌بیند، خودشان بیایند، چرا من این کار را بکنم..."<ref>امام و روحانیت، مجموعه دیدگاه‌ها و سخنان امام درباره روحانیت، ص ۲۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "... اگر شما برای [[یاری]] ما [[دعوت]] شدید، خواهید گفت: ما در [[تقیه]] هستیم و نمی‌توانیم شما را [[یاری]] دهیم..." <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۴۸۳.</ref>.

#'''[[جموداندیشان]]''': همیشه ظاهرگرایان از مهم‌ترین موانع [[احیای دین]] و [[تحولات اجتماعی]] بوده‌اند. کسانی که به [[باطن]] و [[روح]] [[دین]] توجه نکرده و افق درک‌شان فراتر از پوست و قالب را نمی‌نگرد، لذا موجب می‌شود که در زمان‌های حساس، [[تکلیف]] را نشناسند و به رویارویی [[پیامبر]] و [[امامان]] {{عم}} کشانده شوند. در جریان [[نزول]] [[آیه]] [[روزه]] و [[نماز]] مسافر، [[پیامبر]] {{صل}} در سفر، [[دستور]] افطار دادند و خود [[روزه]] گشودند، ولی گروهی که به [[خیال]] مقدس‌مأبانه خود، هرسختی [[ثواب]] دارد، به [[روزه]] ادامه دادند. [[پیامبر]] با آنان برخورد کرد و به ایشان [[لقب]] [[گناهکار]] داد<ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص ۱۶۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "آزردگی‌هایی که [[مهدی]] ما از روی نادانان روزگار خود متحمل می‌شود، بیش از زحماتی است که به [[پیامبر]] از [[جاهلان]] زمان خود وارد شده. گفتم: چگونه‌؟ فرمود: [[پیامبر]] در زمانی برانگیخته شد که [[مردم]]، سنگ و درخت و چوب می‌پرستیدند. [[قائم]]، آن گاه که [[قیام]] کند، [[مردم]] علیه او [[قرآن]] را تاویل می‌کنند"<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۲۲.</ref>.

==پانویس==

{{یادآوری پانویس}}

{{پانویس2}}