غار ثور در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه'
جز (جایگزینی متن - ']] سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه' به ' سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه') |
جز (جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
#بعضی با این [[آیه]] [[استدلال]] بر [[نزول]] سکینت بر ابی‌بکر کرده‌اند، به این بیان که [[رسول خدا]]{{صل}} لا یزال بر سکینتی از [[پروردگار]] خود بود و دیگر معنا ندارد که در خصوص اینجا بفرماید “ما سکینت خود را بر وی نازل کردیم”، پس به طور مسلم این سکینت بر [[ابوبکر]] نازل شده است<ref>تفسیر المنار، ج۱۰، ص۴۲۹.</ref>. اما این [[استدلال]] با [[آیات]] دیگری که سکینت را به [[پیامبر]] هم فرستاده، مثل: {{متن قرآن|أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«آنگاه خداوند آرامش خویش را بر پیامبر خود و بر مؤمنان فرو فرستاد» سوره توبه، آیه ۲۶ و سوره فتح، آیه ۲۶.</ref> در تنافی است؛ زیرا این سکینت، مربوط به داستان [[جنگ]] [[فتح مکه]] و [[غزوه حنین]] است و می‌بینیم که صریحاً در دو جا می‌فرماید: “خداوند سکینت خود را بر آن جناب و بر [[مؤمنین]] در سال‌های بعد نازل کرد” و اگر آن جناب در آن روز سکینت داشت، حاجتی بر سکینت مجدد نبود. | #بعضی با این [[آیه]] [[استدلال]] بر [[نزول]] سکینت بر ابی‌بکر کرده‌اند، به این بیان که [[رسول خدا]]{{صل}} لا یزال بر سکینتی از [[پروردگار]] خود بود و دیگر معنا ندارد که در خصوص اینجا بفرماید “ما سکینت خود را بر وی نازل کردیم”، پس به طور مسلم این سکینت بر [[ابوبکر]] نازل شده است<ref>تفسیر المنار، ج۱۰، ص۴۲۹.</ref>. اما این [[استدلال]] با [[آیات]] دیگری که سکینت را به [[پیامبر]] هم فرستاده، مثل: {{متن قرآن|أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«آنگاه خداوند آرامش خویش را بر پیامبر خود و بر مؤمنان فرو فرستاد» سوره توبه، آیه ۲۶ و سوره فتح، آیه ۲۶.</ref> در تنافی است؛ زیرا این سکینت، مربوط به داستان [[جنگ]] [[فتح مکه]] و [[غزوه حنین]] است و می‌بینیم که صریحاً در دو جا می‌فرماید: “خداوند سکینت خود را بر آن جناب و بر [[مؤمنین]] در سال‌های بعد نازل کرد” و اگر آن جناب در آن روز سکینت داشت، حاجتی بر سکینت مجدد نبود. | ||
'''نتیجه''': اگر شما [[مؤمنان]]، او را [[یاری]] نکنید، [[خداوند]] [[یاری]] خود را همان‌گونه که پیش از این نسبت به او [[آشکار]] کرد، و [[دشمنان]] بی‌شمار او با هم یک‌دل و یک جهت برای کشتنش از هر طرف احاطه‌اش کردند، و او ناگزیر به بیرون رفتن از [[مکه]] شد و جز یک نفر کسی با او نبود، در آن موقعی که در غار جای گرفت و به همراه خود ([[ابو بکر]]) می‌گفت “از آن‌چه می‌بینی اندوهناک مشو که [[خدا]] با ماست و [[یاری]] به دست اوست” چگونه [[خداوند]] یاریش کرد. سکینت خود را بر او نازل و او را با [[لشکریان]] نامرئی که به چشم شما نمی‌آمدند، [[تأیید]] فرمود، و کلمه آنهایی را که [[کفر]] ورزیدند - یعنی آن حکمی که بر [[وجوب]] [[قتل]] او صادر نموده و دنبالش دست به [[اقدام]] زدند - خنثی و مغلوب نمود<ref>المیزان، ج۹، ص۳۷۶.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر| | '''نتیجه''': اگر شما [[مؤمنان]]، او را [[یاری]] نکنید، [[خداوند]] [[یاری]] خود را همان‌گونه که پیش از این نسبت به او [[آشکار]] کرد، و [[دشمنان]] بی‌شمار او با هم یک‌دل و یک جهت برای کشتنش از هر طرف احاطه‌اش کردند، و او ناگزیر به بیرون رفتن از [[مکه]] شد و جز یک نفر کسی با او نبود، در آن موقعی که در غار جای گرفت و به همراه خود ([[ابو بکر]]) می‌گفت “از آن‌چه می‌بینی اندوهناک مشو که [[خدا]] با ماست و [[یاری]] به دست اوست” چگونه [[خداوند]] یاریش کرد. سکینت خود را بر او نازل و او را با [[لشکریان]] نامرئی که به چشم شما نمی‌آمدند، [[تأیید]] فرمود، و کلمه آنهایی را که [[کفر]] ورزیدند - یعنی آن حکمی که بر [[وجوب]] [[قتل]] او صادر نموده و دنبالش دست به [[اقدام]] زدند - خنثی و مغلوب نمود<ref>المیزان، ج۹، ص۳۷۶.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۳۲۸.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||