بحث:آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[قرطبی]] [[مفسر]] مشهور [[اهل سنت]]، "ابن" را در بردارنده [[فرزندان]] دختری می‌داند؛ به این [[دلیل]] که [[رسول خدا]]{{صل}} برای تحقق {{متن قرآن|نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ}} [[حسن]]، [[حسین]]، [[فاطمه]] و [[علی]]{{ع}} را برای [[مباهله]] با خود همراه کردند<ref>الجامع لأحکام القرآن، ج۴، ص۱۰۴. {{متن قرآن|أَبْنَاءَنَا}} {{عربی|دلیل علی أن أبناء البنات یسمون أبناء، و- ذلک أن النبی{{صل}} جاء بالحسن و الحسین و- فاطمة تمشی خلقه و- علی خلفها و - هو یقول لهم:}} {{متن حدیث|إِنْ أَنَا دَعَوْتُ فَأَمِّنُوا}}.</ref>.

*کلمه {{متن قرآن|نِسَاءَ}}، به معنای مطلق [[زن]] و در هر مورد، طبق شواهد همراه، مصداق معینی دارد<ref>تسنیم، ج۱۴، ص۴۵۹. آیت الله جوادی می‌نویسد: کلمه {{متن قرآن|نِسَاءَ}} برای جامع میان زن در برابر شوهر، پدر، برادر، پسر و مطلق مرد به کار می‌رود و استعمال نیز میان لفظ و معناست نه لفظ و مصداق؛ و کسی که خودش قرآن ممثّل است، وقتی مصداق آن را مشخص می‌کند، هیچ گونه تردیدی درباره مراد از واژه {{متن قرآن|نِسَاءَنَا}} در آیه نمی‌ماند.</ref>. [[قرآن کریم]] این واژه را هم برای [[خواهر]]، در برابر [[برادر]] به کار می‌برد. {{متن قرآن|يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلَادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ فَإِنْ كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ}}<ref>«خداوند درباره (ارث) فرزندانتان به شما سفارش می‌کند که بهره پسر برابر با بهره دو دختر است و اگر (همه وارثان)، دختر و بیش از دو تن باشند تنها دو سوم آنچه بر جای نهاده، از آن ایشان است و اگر (تنها) یک دختر باشد، نصف از آن اوست» سوره نساء، آیه ۱۱.</ref> و هم برای [[زن]]، در برابر شوهر: {{متن قرآن|يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ...}}<ref>«ای زنان پیامبر!»... سوره احزاب، آیه ۳۰.</ref> و هم برای [[زن]]، در برابر مرد: {{متن قرآن|إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ}}<ref>«شما از سر شهوت به جای زنان به سراغ مردان می‌روید بلکه شما قومی گزافکارید» سوره اعراف، آیه ۸۱.</ref>؛ {{متن قرآن|لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ}}<ref>«مردان را از آنچه برای خود به دست می‌آورند بهره‌ای است و زنان را (هم) از آنچه برای خویش به کف می‌آورند بهره‌ای» سوره نساء، آیه ۳۲.</ref>.

*مراد از {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} خود [[پیامبر]] نیست؛ چون دعوت‌ کننده غیر از [[دعوت]] شونده است و هیچ کس خود را [[دعوت]] نمی‌کند؛ از این‌رو، {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} کسی است که به منزله [[جان]] [[پیامبر]]{{صل}} و کسی است که [[حضرت رسول]]{{صل}} به او فرمودند: {{متن حدیث|يَا عَلِيُّ مَنْ قَتَلَكَ فَقَدْ قَتَلَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَكَ فَقَدْ أَبْغَضَنِي وَ مَنْ سَبَّكَ فَقَدْ سَبَّنِي لِأَنَّكَ مِنِّي كَنَفْسِي<ref>الامالی، صدوق، ص۹۳؛ ر.ک: کنز العمال، ج۱۱، ص۶۲۲.</ref> رُوحُكَ مِنْ رُوحِي وَ طِينَتُكَ مِنْ طِينَتِي<ref>الامالی، صدوق، ص۸۶؛ تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۳۴۹.</ref>؛ يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي}}<ref>علل الشرایع، ج۲، ص۱۸۵؛ بحار الانوار، ج۴۰، ص۷۸؛ کنز العمال، ج۱۱، ص۶۰۷؛ تسنیم، ج۱۴ ص۴۶۱.</ref>؛

*اصلی‌ترین [[اختلاف]] میان [[شیعه]] و [[سنّی]]، در [[تطبیق]] {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} که در [[آیه]] [[شریف]]، این است که برخی از [[دانشمندان]] [[اهل تسنّن]] {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} را فقط بر شخص [[رسول خدا]]{{صل}} [[تطبیق]] میکنند و [[دانشمندان شیعه]] با استناد به [[روایات]] فراوان، مراد از {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} را [[امیرمؤمنان]]{{ع}} میدانند<ref>این موضوع، در بخش شبهات آیه خواهد آمد.</ref>.