توحید در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[توحید در لغت]]، [[حکم]] به یکی بودن چیزی و [[علم]] به یکتایی او است<ref>التّعریفات، جرجانی، ص ۹۶، «التّوحید».</ref> و در اصطلاح متکلّمان، [[علم]] و [[اقرار]] به [[یکتایی خدای تعالی]] و [[شریک]] نداشتن در صفات او است<ref>شرح الاصول الخمسة، قاضی عبدالجبّار، ص ۸۰.</ref>. در این مدخل از عبارتهایی همانند {{متن قرآن|إِلَهٌ وَاحِدٌ}}<ref>«و خدایی یگانه» سوره بقره، آیه 163.</ref>، {{متن قرآن|اللَّهُ الْوَاحِدُ}}<ref>«خداوند یگانه» سوره یوسف، آیه 39.</ref>، {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}}<ref>«هیچ خدایی جز الله نیست» سوره صافات، آیه 35.</ref>، {{متن قرآن|مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ}}<ref>«خدایی جز او ندارید» سوره اعراف، آیه 59.</ref> و جمله‌هایی با بار [[توحیدی]] استفاده شده است. گفتنی است که در این مدخل تنها به [[آیات]] صریح در [[یگانگی خدا]] استناد و به کلیات مباحث [[توحید]] بسنده شده و در تکمیل آن، ملاحظه ارجاعات [[توحید]] و بحث [[خدا]] و ارجاعات آن راهگشاست<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «توحید».</ref>.