پرش به محتوا

صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها

۷٬۹۴۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


'''صلوات:''' [[درود فرستادن]] بر [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[خاندان]] او. در [[قرآن]] است که [[خدا]] و [[فرشتگان]] بر [[پیامبر]] [[درود]] می‌‌فرستند، پس ای [[مؤمنان]]، شما هم بر او صلوات و [[سلام]] بفرستید{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref> «خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref>. با تعبیرهای مختلف می‌توان بر [[پیامبر]] و خاندانش [[درود]] فرستاد، اما عبارتی که به عنوان صلوات کامل در [[روایات]] آمده، این است {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ}}. صلوات، به نوعی یادکرد [[حضرت رسول]] و [[تکریم]] او و [[خاندان]] [[پاک]] اوست، یکی از ذکرهای بافضیلت است، بهتر است که با صدای بلند گفته شود و حتماً "[[آل محمد]]" در [[درود]] بر [[پیامبر خدا]] مطرح شود، وگرنه صلوات ناقص خواهد بود. صلوات پس از تشهد [[نماز]] از [[واجبات]] است. در [[قرآن]] [[صَلَوات]] به معنای [[نمازها]] و نمازخانه‌ها نیز به کار رفته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۳۳.</ref>.
'''صلوات''' به معنای دورد بر [[پیامبر]] و [[خاندان]] او از [[آداب]] [[قرآنی]] است که [[خداوند]] و [[فرشتگان]] به آن عمل کرده و از [[مؤمنان]] هم درخواست شده به آن عمل کنند. محو [[گناهان]]، [[شفاعت]]، [[قبولی اعمال]]، [[استجابت دعا]] و... از [[آثار صلوات]] است. صلوات دارای ابعاد مختلفی همچون [[اعتقادی]]، [[سیاسی]]، [[روانی]] و [[تربیتی]] است. براساس [[روایات]] فراوانی، هنگام صلوات "[[آل محمد]]" نیز باید اضافه شود. باید توجه داشت صلوات یکی از [[وظایف منتظران مهدی]] [[موعود]] است که به معنای [[طلب]] [[رحمت]] برای ایشان در همه [[امور دنیا]] و [[آخرت]] است.


==مقدمه==
==چیستی صلوات==
* صلوات، درودی ستایشگرانه و حق‌شناسانه بر [[پیامبر خاتم|حضرت محمّد]] و [[خاندان]] او، با جملۀ {{متن حدیث| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}} یا مشابه آن و ریشه‌ای [[قرآنی]] دارد.
* صلوات در لغت به معنای [[دعا]]، [[درود]]، [[تحیت]] و [[رحمت]] است<ref>مجمع البحرین، ج۱، ۲۶۶.</ref> و در اصطلاح [[دینی]] نام [[عمل]] [[عبادی]] و [[درود]] خاص بر [[پیغمبر اسلام]]{{صل}} است با عبارت: «اللهم صلّ [[علی]] [[محمّد]] و [[آل]] [[محمّد]]». [[امام کاظم]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] درباره معنای صلوات فرمودند: «[[درود]] [[خدا]]، [[رحمت]] خداست و [[درود]] [[ملائکه]]، [[تزکیه]] ایشان است و [[درود]] [[مؤمن]] دعایشان برای اوست»<ref>{{متن حدیث|قَالَ قُلْتُ مَا مَعْنَی صَلَاةِ اللَّهِ وَ مَلَائِکَتِهِ وَ صَلَاةِ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ صَلَاةُ اللَّهِ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ صَلَاةُ مَلَائِکَتِهِ تَزْکِیَةٌ مِنْهُمْ لَهُ وَ صَلَاةُ الْمُؤْمِنِینَ دُعَاءٌ مِنْهُمْ لَه‏}}؛ ثواب الأعمال، ص۱۵۶.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این باره می‌فرماید: «شخصی که بر [[پیامبر]] صلوات می‌فرستد مفهومش آن است که من بر سر [[پیمان]] خود باقی هستم و به "بلی" که در "عالم ذَر" به سؤال "أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ"<ref>سوره اعراف، آیه ۱۷۲.</ref> گفته‌ام [[وفا]] دارم»<ref>{{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع‏ مَنْ صَلَّی عَلَی النَّبِیِّ ص فَمَعْنَاهُ أَنِّی أَنَا عَلَی الْمِیثَاقِ وَ الْوَفَاءِ الَّذِی قَبِلْتُ حِینَ قَوْلِهِ- أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی‏}}؛ معانی الأخبار، ص۱۱۶؛ ابن طاوس، فلاح السائل، ص۱۲۰.</ref>. از [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[وفا]] به این [[عهد]] و [[پیمان]] آمده است: «[[خداوند]] از [[شیعیان]] ما پیمانی مثل [[پیمان]] (الست) در [[عالم ذر]] از بنی [[آدم]] گرفته است... پس هرکسی که به این [[پیمان]] [[وفا]] کند [[خداوند]] در ازای این [[وفاداری]] [[بهشت]] را به او می‌‌دهد و هرکس با ما [[بغض]] داشته باشد و [[حق]] ما را ادا نکند در [[آتش]] جاوید است»<ref>{{متن حدیث|عَن أَبِی عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ:... إِنَّ اللَّهَ أَخَذَ مِنْ شِیعَتِنَا الْمِیثَاقَ کَمَا أَخَذَ عَلَی بَنِی آدَمَ حَیْثُ یَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی‏ فَمَنْ وَفَا لَنَا وَفَا اللَّهُ لَهُ بِالْجَنَّةِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا وَ لَمْ یُؤَدِّ إِلَیْنَا حَقَّنَا فَفِی النَّارِ خَالِدٌ مُخَلَّدٌ}}؛ بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۵.</ref>.<ref>ر.ک: شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۱۳- ۱۱۴.</ref>
* [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>خداوند و فرشتگان بر پیامبر صلوات و درود می‌فرستند، ای آنان که ایمان آورده‌اید، بر او صلوات و سلام بفرستید، درودی فراوان؛ سوره احزاب آیه ۵۶</ref> در [[نماز]] هم [[واجب]] است در تشهّد، بر آن [[حضرت]] و خاندانش صلوات بفرستند.
==[[جایگاه]] صلوات در [[معارف دینی]]==
*از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]]{{صل}} [[روایت]] است که: "هرکس نمازی بخواند که در آن بر من و خاندانم صلوات نفرستد از او پذیرفته نمی‌شود"<ref>{{متن حدیث| مَنْ صَلَّى صَلَاةً لَمْ يُصَلِّ فِيهَا عَلَيَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِي لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ}}؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۳۸۸ به نقل از سنن دارقطنی و احقاق الحق و مستدرک الوسائل</ref>، [[شافعی]] نیز با اشاره به همین نکته در [[فضیلت]] [[اهل بیت]]، [[وجوب]] [[مودّت]] [[اهل بیت]] و صلوات در [[نماز]] و مردودی [[نماز]] بی‌صلوات را یاد کرده(...) این یادکرد، هم [[حق‌شناسی]] و [[تکریم]] است، هم [[الهام]] و تأسّی.
* صلوات، درودی ستایشگرانه و حق‌شناسانه بر [[حضرت محمّد]] ({{صل}} و [[خاندان]] اوست که ریشه‌ای [[قرآنی]] دارد: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref> و در تشهد [[نماز]] هم [[واجب]] است بر آن [[حضرت]] و خاندانش صلوات فرستاده شود<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶۵.</ref>. بر اساس آیۀ مذکور [[مقام پیامبر]] و [[خاندان]] ایشان آن [[قدر]] والاست که [[خداوند]] و [[فرشتگان]] بر آنها [[درود]] می‌فرستند و از [[مؤمنان]] هم می‌خواهد که [[درود]] بفرستند<ref>ر.ک: حبیب الله صمیمی، فضائل و شناخت معصومین با لسان اهل بیت{{ع}}، ص۵۰؛ تفسیر نمونه ج۱۷، ص۴۱۵.</ref>.<ref>ر.ک: شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۱۰-۱۱۱؛ سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۸.</ref> صلوات از نقاط برجسته [[فرهنگ دینی]] و از [[شعائر]] [[مسلمانان]] محسوب می‌شود<ref>ر.ک: سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۸.</ref>. در نظر [[اهل سنت]] نیز صلوات به منظور [[تعظیم]] و [[بزرگداشت]] [[پیامبر اکرم]] است<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۵، ص۱۸۱. </ref>، چنانچه [[شافعی]] [[معتقد]] است صلوات، [[حق‌شناسی]]، [[تکریم]]، [[الهام]] و [[تأسی]] است<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶۵.</ref>.
*به قول استاد [[محمد رضا حکیمی]]: ذکر [[آل]] [[محمّد]] در هر حال، مایۀ [[ثبات]] [[ایمان]] و روشنی [[دل]] و [[سرافرازی]] [[امّت]] و حریّت [[فکر]] و وسیلۀ [[قرب به خداوند]] است. از این گذشته، [[آل]] [[محمّد]] تنها از آن [[شیعه]] نیستند، از آن همۀ مسلمانانند، [[فرزندان]] و اوصیای [[پیامبر]] مسلمانانند و [[وارثان]] [[علوم]] و [[معارف]] [[پیامبر]]، و ذکر [[مناقب]] و [[حقوق]] آنان برای هر [[مسلمانی]] اهمیت دارد<ref>حماسۀ غدیر، ص ۱۶۱، نیز کتاب «نان و کتاب» از ایشان، ص ۱۳۵، مقالۀ صلوات و الفاظ آن در اسلام</ref>.
==صلوات در [[قرآن]]==
*آنچه مطرح است و گاهی میان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] موجب بحث، این است که آیا در کنار نام [[پیامبر]]، [[آل]] و [[اهل بیت]] و [[صحابه]] را هم باید آورد یا نه؟ خود [[پیامبر]] چگونه صلوات می‌فرستاده؟ صیغۀ خاصّی دارد یا هرکس هرگونه که مایل بود؟ تا آنجا که یاد نکردن از [[آل]] گاهی [[گواه]] [[سنّی]] بودن گوینده یا نویسنده به شمار می‌آید.
* صلوات در [[قرآن]] به سه صورت آمده است:
* [[شیعه]]، صلوات بدون [[آل محمد]] را ناقص و ابتر می‌شمارد و این به استناد [[احادیث]] [[نبوی]] در کتب [[شیعه]] و [[اهل سنت]] است، که فرمود: بر من [[درود]] [[ابتر]] و ناقص نفرستید، پرسیدند: صلوات [[ابتر]] چیست؟ فرمود: نگویید:{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ }}، بلکه بگویید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}}<ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۸ به نقل از الصواعق المحرقه، ص ۲۲۵، «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۹ و ۲۲۳</ref>. [[فخر رازی]] هم همین صورت را برای صلوات ذکر می‌کند که از [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است<ref>تفسیر کبیر، فخر رازی، ج ۲۵ ص ۲۲۷</ref>. خود [[پیامبر]] نیز در [[نماز]] و غیر [[نماز]]، صلوات بر خود و [[آل محمد]] را به صورت یاد شده می‌فرمود <ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۵</ref> یاد کرد [[آل محمد]] در صلوات و [[دعا]] و [[ذکرها]] و [[خطبه‌ها]] و صلوات بر [[خاندان پیامبر]]، به تدریج جنبۀ [[سیاسی]] هم یافت و در مقابل خط [[امویان]] که [[سیاست]] حذف این [[خاندان]] را حتی در ذکر و یادکردن پیش گرفته بودند، خطّ [[اهل بیت]]، بر تأکید مکرّر و مداوم بر [[آل محمد]] بود. شاید [[اصرار]] [[امام سجاد]]{{ع}} بر آوردن آن همه {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}} در اوّل هرفقره از دعاهای بسیاری در صحیفۀ سجّادیه<ref>به عنوان نمونه، دعای ۲۰ صحیفۀ سجّادیه (مکارم الاخلاق) و دعاهای دیگر را بنگرید</ref>، در راستای همین خطّ و احیای نام و یاد این [[خاندان]] بوده است.
# صلوات [[خدا]]، [[فرشتگان]] و [[مؤمنان]] بر [[پیامبر]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>؛ سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref>؛
* [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: پدرم [[امام باقر]]{{ع}} شنید مردی را که به [[کعبه]] چسبیده و می‌گفت: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ}}، فرمود: ای بندۀ [[خدا]]، آن را ناقص مگو و در [[حق]] ما [[ظلم]] نکن، بگو: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ}}<ref>کافی، ج ۲ ص ۲۹۵ برای روایات صلوات، ر. ک: «وسائل الشیعه»، ج ۴ ص ۱۲۱۳، «بحار الأنوار»، ج ۸۲ ص ۲۷۷، «احقاق الحق»، ج ۹ ص ۵۲۴ تا ۶۲۰</ref> در مقابل، [[اصرار]] [[اهل سنت]] بر افزودن [[صحابه]] بر نام [[پیامبر]] در صلوات (و [[علی]] آله و صحبه اجمعین) نیز جنبۀ [[سیاسی]] دارد و به قصد [[تطهیر]] همۀ [[صحابه]] در همۀ عملکردشان و [[استحقاق]] صلوات و [[درود]] نسبت به آنان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۶۵.</ref>.
# صلوات [[پیامبر]] بر [[صدقه]] دهندگان: {{متن قرآن|وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref>؛
 
# صلوات [[خداوند]] بر [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ}}<ref>«اوست آنکه بر شما درود می‌فرستد- و فرشتگانش (نیز)» سوره احزاب، آیه ۴۳.</ref>.<ref>ر.ک: سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۸.</ref>
==صلوات عامل پیوند با [[محمد]] و [[آل محمد]]==
==[[آثار صلوات]]==
*یکی از شیوه‌هایی که می‌تواند [[مردم]] را با [[پیشوایان معصوم]] پیوند دهد، [[بزرگداشت]] یاد و نام آنان است، ازاین‌رو، [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] از [[مؤمنان]] می‌خواهد که بر [[رسول]] گرامی‌ او [[سلام]] دهند و صلوات نثارش کنند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref>. پس از [[نزول]] [[آیه]]، گروهی از [[مسلمانان]] نزد [[پیامبر]]{{صل}} آمدند و از چگونگی صلوات بر ایشان پرسیدند. نکته در خور توجه در پاسخ آن [[حضرت]] آن است که [[درود]] بر [[آل‌محمد]] نیز جزئی از صلوات گردیده‌است: {{متن حدیث|اللَّهُمَ‏ صَلِ‏ عَلَی‏ مُحَمَّدٍ وَ عَلَی‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیْتَ‏ عَلَی إِبْرَاهِیمَ وَ عَلَی آلِ إِبْرَاهِیم‏‏}}<ref>صحیح‌البخاری، ج‌۵‌ـ‌۶‌، ص۳۲؛ ج‌۷، ص‌۲۰۲؛ صحیح مسلم، سنوسی، ج‌۲، ص‌۲۸۷؛ سنن الترمذی، ج‌۵‌، ص‌۳۸.</ref>.<ref>ر.ک. دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵، ص ۹۳.</ref>
* [[صلوات بر پیامبر]] اکرم{{صل}} و [[اهل بیت]] طاهرینش موجب محو [[گناهان]]، [[شفاعت]] [[روز قیامت]]، [[قبولی اعمال]]، [[استجابت دعا]]، [[خیر]] و [[برکت]] مجالس، [[شادی]] [[روح]] اموات، زیادی [[رزق و روزی]]، [[دفع بلا]] و [[نگرانی]] [[شیطان]] و [[خشنودی]] [[خداوند]] است<ref>برای دیدن احادیث ر.ک: بحارالأنوار، ج۹۱، ص۴۷؛ ابن طاوس، جمال الأسبوع، ص۲۳۶.</ref>. ابن أبی [[حمزه]] می‌گوید: پدرم گفت: از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدم: [[پاداش]] کسی که بر [[محمد و آلش]] با این تحیت‌ها [[درود]] فرستد چیست؟ فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]، مانند [[پاکی]] و بی‌گناهی روزی که متولد گشته، از [[گناهان]] بیرون آید»<ref>{{متن حدیث|عَنِ ابْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً فَقَالَ الصَّلَاةُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَحْمَةٌ وَ مِنَ الْمَلَائِکَةِ تَزْکِیَةٌ وَ مِنَ النَّاسِ دُعَاءٌ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً فَإِنَّهُ یَعْنِی التَّسْلِیمَ لَهُ فِیمَا وَرَدَ عَنْهُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ فَکَیْفَ نُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ قَالَ تَقُولُونَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ صَلَوَاتُ مَلَائِکَتِهِ وَ أَنْبِیَائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمِیعِ خَلْقِهِ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلَامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ قَالَ فَقُلْتُ فَمَا ثَوَابُ مَنْ صَلَّی عَلَی النَّبِیِّ وَ آلِهِ بِهَذِهِ الصَّلَاةِ قَالَ الْخُرُوجُ مِنَ الذُّنُوبِ وَ اللَّهِ کَهَیْئَتِهِ یَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ}}؛ معانی الأخبار، ص۳۶۸.</ref>.  
==صلوات در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]==
*ترک صلوات نیز دارای آثار سوئی است مانند: [[شقی]] شدن چنین [[انسانی]]<ref>برای دیدن احادیث ر.ک: جامع الأخبار، ص۵۹.</ref>، قبول نشدن [[نماز]] و تمام [[اعمال عبادی]]<ref>الإستبصار، ج۱، ص۳۴۳؛ تهذیب الأحکام، ج۱۵۹، ص۲ و ج۱۰۹، ص۴.</ref>، ظاهر شدن علامت [[بخل]]<ref>معانی الأخبار، ص۲۴۶.</ref>، [[جفاکار]]<ref>عدة الداعی، ص۴۱.</ref>، [[حسرت]] و وبال شدن مجلس ایشان<ref>مستدرک الوسائل، ج۵، ص۳۵۱.</ref>، گم کردن [[راه]] [[بهشت]]<ref>ثواب الأعمال، ص۲۰۶.</ref>، دخول در [[جهنم]]<ref>المحاسن، ج۱، ص۹۵؛ صدوق، الأمالی، ص۵۸۰.</ref>، موجب دوری از [[خدا]]<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ۹۶.</ref>.<ref>ر.ک: شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۱۵ـ ۱۱۶.</ref>
* صلوات یکی از [[بهترین]] [[اوراد]] و [[اذکار]] [[اسلام]] است و شاید پس از کلمه [[توحید]] [[بهترین]] کلمه‌ای باشد که یک [[مسلمان]] بر زبان می‌آورد. [[خداوند]] و [[فرشتگان]] او در [[قرآن]] بر [[پیامبر]] و [[خاندان]] او [[درود]] می‌فرستند و [[مؤمنین]] را نیز بدان امر می‌کند<ref>احزاب / ۵۶.</ref>.  
==چگونگی صلوات==
* صلوات فرستادن بر [[پیامبر]] باید همواره با ذکر [[آل]] [[رسول الله]]{{صل}} همراه باشد؛ زیرا در [[احادیث]] صلواتی را که "[[آل محمد]]" در آن نیامده باشد، صلوات [[ابتر]] و بی‌نتیجه معرفی نموده‌اند؛ این در حالی است که در [[تفسیر]] و [[ثواب]] این ذکر [[شریف]] کتاب‌های مفصلی نوشته شده است و [[اجر]] و [[پاداش]] آن به قدری [[عظیم]] است که [[فرشتگان]] فقط تعداد صلوات‌هایی که فرد می‌فرستد در [[نامه اعمال]] او می‌نویسند و [[اجر]] آنها را فقط [[خداوند]] می‌داند و [[پاداش]] [[بنده]] صلوات فرستنده را فقط او خواهد داد. در بعضی [[احادیث]] نیز فرموده‌اند که پس از صلوات بگویید {{متن حدیث| وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ }}.
* [[شیعه]] براساس [[روایات نبوی]] صلوات بدون [[آل محمد]] را ناقص و ابتر می‌شمارد، چراکه [[حضرت]] فرمودند: «بر من [[درود]] ابتر و ناقص نفرستید، پرسیدند: صلوات [[ابتر]] چیست؟ فرمود: نگویید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ»، بلکه بگویید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد}}<ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۸ به نقل از الصواعق المحرقه، ص ۲۲۵، «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۹ و ۲۲۳.</ref>. [[فخر رازی]] هم همین صورت را برای صلوات ذکر می‌کند که از [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است<ref>تفسیر کبیر، فخر رازی، ج ۲۵ ص ۲۲۷.</ref>. *خود [[پیامبر]] نیز در [[نماز]] و غیر [[نماز]]، صلوات بر خود و [[آل محمد]] را به صورت یاد شده می‌فرمود<ref>شیعه‌شناسی، ص ۲۶۵.</ref>. [[سیوطی]] از بزرگان علمای [[اهل سنت]] در [[تفسیر]] خود "[[الدر المنثور]]"، نزدیک ۱۸ [[روایت]] شبیه به این [[روایت]] را بیان می‌کند که همۀ آنها به طور صریح دلالت دارند براینکه: لفظ «[[آل محمد]]» در تحقق صلوات مدخلیت دارد و صلوات بر «[[محمد]]» بدون عطف کلمه «[[آل محمد]]» بر آن، از [[درجه]] اعتبار ساقط است<ref>ر.ک: شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۱۱- ۱۱۳.</ref>.
*مرحوم شیخ [[عباس قمی]] در [[مفاتیح الجنان]] یکی از [[اعمال]] [[روز جمعه]] را [[صد]] بار [[صلوات بر محمد]] و [[آل محمد]] ذکر می‌کند و در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند: هر کسی که پس از [[نماز ظهر]] و [[نماز صبح]] خود بگوید: {{متن حدیث| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ}} یقیناً [[حضرت قائم]]{{ع}} را پیش از مردن خود خواهد دید. در [[احادیث]] صلوات‌های مخصوصی برای [[حضرت مهدی]]{{ع}} آمده است<ref>ر.ک: دعا.</ref>.
==ابعاد صلوات==
* صلوات دعایی است که [[خداوند]] [[وعده]] [[استجابت]] برای آن داده است و بدین جهت [[ائمه]]{{ع}} یکی از شرایط [[دعا]] را فرستادن صلوات قبل و بعد از [[دعا]] فرموده‌اند، زیرا [[خداوند]] هیچگاه دعایی را در ابتدا و انتها [[مستجاب]] نمی‌کند در حالی که میان آن را از [[اجابت]] خود بی‌نصیب کند<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۴۰۰.</ref>
* صلوات دارای ابعاد مختلفی است مانند:
#جنبه [[اعتقادی]]: صلوات، [[پرچم]] و نماد [[عقیدتی]] [[مسلمانان]] است، چرا که تمام [[عقاید]] و [[اصول دین]] و [[مذهب]] در آن گنجانده شده است. اولین کلمه «اللهم» بیانگر [[توحید]] است، درخواست [[درود]] بر [[پیامبر]]{{صل}} به معنای [[پذیرش]] [[نبوت]] است، [[درود]] بر [[اهل البیت]] [[پیامبر]]{{صل}} یعنی بعد از [[پیامبر]]{{صل}}، [[ائمه]]{{ع}}، [[شایستگی]] [[درود]] [[خدا]] را دارند و [[امامت]] ادامه همان [[نبوت]] است. همچنین [[درود]] بر ایشان به قصد تعالی [[درجه]] و [[مقام]] آنها در [[دنیا]] و [[آخرت]] است که به صورت ضمنی نشان‌دهنده [[اعتقاد]] به [[معاد]] است و در نهایت [[درود]] بر [[پیامبر و آل او]]، مبتنی بر اصل [[عدل الهی]] است که [[خداوند]] بر اساس [[حکمت]] و [[علم]] خود، ایشان را به آن [[مقام]] می‌رساند<ref>ر.ک: احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۰.</ref>.
#جنبه‌های [[سیاسی]]: در دوره خفقانی که تمام تلاش در جهت [[منزوی]] ساختن [[آل محمد]]{{صل}} بود، [[امام سجاد]]{{ع}} تلاش کرد به وسیلۀ صلوات، [[حقانیت]] [[خاندان]] [[نبوت]] و [[آل علی]]{{ع}} را در مقابل خلفای [[اموی]] طرح کرده، بر ویژگی‌های [[حاکمان]] و [[سیاستمداران]] [[اسلامی]] و بر اصل «[[امامت]]» به عنوان اصلی [[اعتقادی]] در [[اندیشه سیاسی]] [[شیعیان]] تأکید کند<ref>ر.ک: ابراهیم برزگر، «رابطه عرفان و سیاست در صحیفه سجادیه»، فصلنامه اندیشه دینی، ۱۲، پاییز ۸۳، ص۲۹.</ref>.
#جنبه‎‌های [[روانی]]: یاد ون ام [[خدا]] و [[جانشینان]] او موجب [[آرامش]] دلها، برانگیخته‌شدن [[اعتماد به نفس]]، [[امنیت]] و [[خوشبختی]] است<ref>ر.ک: احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۲.</ref>.
#جنبه [[تربیتی]]: یکی از اصول اساسی [[هدایت]] و [[تربیت]] [[انسان‌ها]]، معرفی الگوی کامل است، [[انسان]] برای پیمودن [[راه کمال]] نیاز به الگوهای کاملی دارد تا از کج‌روی در [[امان]] باشد و [[امام سجاد]]{{ع}} در دعاهای صحیفۀ سجادیه به واسطۀ [[صلوات بر پیامبر]] و خاندانش ایشان را به عنوان [[والاترین انسان‌ها]] معرفی نموده است<ref>علی‌اصغر ابراهیمی‌فر، بررسی نظام تربیتی صحیفه سجادیه (قم: دفتر عقل، ۱۳۸۵)، ص۱۷۸.</ref>.<ref>ر.ک: احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۶۳.</ref>
==صلوات در [[فرهنگ انتظار]]==
*یکی از [[وظایف]] [[مؤمن]] [[منتظر]]، صلوات بر [[حضرت مهدی]]{{ع}} است. از آنجا که [[درود]] و صلوات از اقسام [[دعا کردن]] است، تمام آنچه در [[فضیلت]] [[دعا برای امام زمان]]{{ع}} رسیده شامل صلوات بر آن [[حضرت]] نیز می‌شود، زیرا صلوات، درخواست [[رحمت]] از [[خداوند]] است و با [[رحمت]] او [[امور دنیا]] و [[آخرت]] سامان می‌گیرد. بنابراین [[درود]] بر آن [[حضرت]]، [[طلب]] [[رحمت]] برای ایشان، در تمام [[امور دنیا]] و [[آخرت]] متعلق به ایشان است. در کتب [[ادعیه]]<ref>مانند صلواتی که در مفاتیح الجنان، (باب زیارات) بعد از زیارت جامعه، تحت عنوان صلوات حجج طاهره{{ع}} آمده است.</ref>، صلوات‌های متعددی برای [[امام عصر]]{{ع}} وجود دارد که باید تنها آنها مورد استفاده قرار گیرند، زیرا بهتر است صلوات بر آن [[حضرت]]، طبق آنچه از [[اهل بیت]]{{ع}} [[روایت]] شده است، انجام بگیرد مانند: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «هرکس پس از [[نماز ظهر]] و [[نماز صبح]] در [[روز جمعه]] و غیر [[جمعه]] بگوید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ}}، نمی‌میرد تا [[حضرت قائم]]{{ع}} را [[درک]] کند»<ref>مصباح المتهجد طوسی، ص ۳۲۸؛ مفاتیح الجنان، اعمال روز جمعه.</ref>.
*در [[روایت]] دیگری آمده است هرکس بگوید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»، [[خداوند]] شصت [[حاجت]] او را برآورده می‌سازد، سی [[حاجت]] از حوائج [[دنیا]] و سی [[حاجت]] از حوائج [[آخرت]]»<ref>معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، ج ۴، ص ۱۱۳.</ref>. <ref>ر.ک: مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۴۵۵؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۳۰۲.</ref>
*در حکایت صلوات [[ضراب اصفهانی]] که [[امام مهدی]]{{ع}}، نحوه صلوات فرستادن بر [[پیامبر]] و [[اهل بیت]]{{ع}} را [[تعلیم]] فرمودند، نحوه صلوات بر خودشان را این گونه بیان فرموده‌اند: {{متن حدیث|الّلهُمَّ... وَ صَلِّ عَلَی الْخَلَفِ الْهَادِی الْمَهْدِیِّ إِمَامِ الْمُؤْمِنِینَ، وَ وَارِثِ الْمُرْسَلِینَ، وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعَالَمِینَ... اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَی وَلِیِّکَ الْمُحْیِی سُنَّتَکَ، الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ، الدَّاعِی إِلَیْکَ، الدَّلِیلِ عَلَیْکَ}}<ref>مصباح المتهجد، ص۴۰۶؛ جمال الاسبوع، ص۳۰۱.</ref>
*در برخی از [[زیارت‌ها]] نیز ذکر [[صلوات بر امام]] زمان{{ع}} آمده است، اما صلوات خاص بعد از [[زیارت]] عبارت است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَی وَلِیِّ الْحَسَنِ وَ وَصِیِّهِ وَ وَارِثِهِ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ الْغَائِبِ فِی خَلْقِکَ وَ الْمُنْتَظِرِ لِإِذْنِکَ}}<ref>مصباح الزائر، ص۴۴۲، زیارت: السلام علی الحق الجدید والعامل الذی لایبید.</ref> و...<ref>ر.ک: مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۴۵۵؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۳۰۲؛ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص۲۸۹-۲۹۱.</ref>.


==[[پرسش]] مستقیم==
==[[پرسش]] مستقیم==
۱۱۰٬۷۴۸

ویرایش