سکوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
سکوت در لغت به معنای [[سکون]] و ایستایی است و [بیشتر] برای رها کردن ([[وانهادن]]) [[سخن]] به کار می‌رود<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. در [[قرآن مجید]] نیز سکوت در معنای ایستایی [[خشم]] آمده است: {{متن قرآن|وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ}}<ref>«و چون خشم موسی فرو نشست» سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref>. “سکوت” و “صَمت” در لغت [[عرب]] هر دو به یک معنا به کار رفته‌اند با این تفاوت که سکوت رها کردن سخن است در حالی که [[قدرت]] بر سخن وجود دارد اما در صَمت قدرت بر سخن موردنظر نیست و گاهی برای کسی یا چیزی که قدرت تکلم ندارد به کار می‌رود مانند شخص [[صامت]] یا شیء صامت. پس سکوت کاملاً در برابر سخن قرار دارد<ref>تاج العروس.</ref>. | |||
در [[صحیفه سجادیه]] کلمه [[صمت]] به کار نرفته، ولی سکوت به کار رفته است: {{متن حدیث|وَ قَدْ قَصَّرَ بِيَ السُّكُوتُ عَنْ تَحْمِيدِكَ}}<ref>دعای ۴۶.</ref>؛ اکنون سکوت مرا از سپاسگزاریت [[ناتوان]] ساخته.... با توجه به ادامه [[کلام امام]] معلوم می‌شود که [[حمد]] و [[ستایش پروردگار]] آن‌چنان [[عظیم]] و مهم است که حتی ایشان نیز نمی‌تواند [[تحمید]] [[خداوند]] را به جا آورد و مجبور به سکوت می‌شود. | در [[صحیفه سجادیه]] کلمه [[صمت]] به کار نرفته، ولی سکوت به کار رفته است: {{متن حدیث|وَ قَدْ قَصَّرَ بِيَ السُّكُوتُ عَنْ تَحْمِيدِكَ}}<ref>دعای ۴۶.</ref>؛ اکنون سکوت مرا از سپاسگزاریت [[ناتوان]] ساخته.... با توجه به ادامه [[کلام امام]] معلوم می‌شود که [[حمد]] و [[ستایش پروردگار]] آن‌چنان [[عظیم]] و مهم است که حتی ایشان نیز نمی‌تواند [[تحمید]] [[خداوند]] را به جا آورد و مجبور به سکوت می‌شود. | ||