تعجیل در امر فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[تسلیم]] بودن [[منتظر]] به [[اراده]] و [[حکمت الهی]]: [[تسلیم]] بودن [[منتظر]] نقش بسیار موثری برای درمان این صفت دارد چراکه سبب [[آرامش]] فرد شده و اسباب نجاتش را مهیا می‌‌کند. چنانکه در روایتی [[امام جواد]]{{ع}} فرمودند: «[[شتاب‌زدگان]] در امر [[ظهور]] هلاک می‌شوند و [[اهل]] [[تسلیم]] [[نجات]] می‌یابند»<ref>{{متن حدیث|یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ یَنْجُو فِیهَا الْمُسْلِمُونَ}}؛ صدوق، کمال الدین، ج ۲، باب ۳۶، ص ۳۷۸. </ref>. اما حاصل شدن چنین صفتی ([[تسلیم]] بودن) هم به وسیلۀ [[ایمان به غیب]] حاصل می‌‌شود، همچنانکه در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} [[ایمان به غیب]] جزء [[صفات]] [[منتظران]] آورده شده است: «خوشا به حال [[صابران]] در [[دوره غیبت]] و استواران در [[محبت امام]] [[غایب]]! همانانی که [[خدای تبارک و تعالی]] در کتابش چنین توصیفشان کرده است این [[قرآن]]، [[هدایت]] است برای [[پرهیزگاران]]، همان کسانی که به [[غیب]] [[ایمان]] دارند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ، طُوبَی لِلْمُقِیمِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ، أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ}}؛ محمد بن خزاز قمی، کفایة الأثر، ص ۵۶؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، باب ۲۲، ص ۱۴۳. </ref> در واقع [[شتاب‌زدگی]] حاصل عدم [[درک]] [[جایگاه]] [[مصلحت]] و [[حکمت الهی]] نسبت به تحقق خیر [[الهی]] و عدم [[تسلیم]] نسبت به [[ارادۀ خداوند]] است که به دخالت در [[تقدیر الهی]] در مورد [[زمان ظهور]] می‌انجامد؛ زیرا چنین فردی تنها عامل [[انسانی]] را در [[تحقق ظهور]] مؤثر می‌داند؛ در حالی‌که عامل اساسی پدیدۀ [[ظهور]] [[خداوند]] است و هر [[انسان]] منتظری به اندازۀ قابلیت خود [[حق]] دخالت در تحقق آن را دارد.

#بررسی آثار منفی [[عجله]] و آثار مثبت [[صبر]]: فرد [[منتظر]] با بررسی کردن تبعات منفی [[عجله]] و همچنین بررسی [[آثار صبر]]، در موضوع [[ظهور]] می‌‌تواند با این [[وصف]] یعنی [[تعجیل]] [[ظهور]] [[مبارزه]] کند. [[عجله]] موجب [[پشیمانی]] می‌‌شود: [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «پیش از رسیدن این امر، شتاب مکنید که پشیمان می‌شوید»<ref>{{متن حدیث|لَا تُعَاجِلُوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا}}؛ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۶۲۲. </ref> و از تبعات مثبت [[صبر]] می‌‌توان به [[فضیلت]] [[صبر]] اشاره کرد، [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «کسی که در [[راه]] [[انتظار]] و در مسیر آن بمیرد، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[امام]] [[منتظر]] بوده باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً کَانَ کَمَنْ هُوَ فِی الْفُسْطَاطِ الَّذِی لِلْقَائِمِ ع}}؛‏ غیبت نعمانی، ص۲۰۰.</ref>.

#فرد [[منتظر]] به سبب انتظارش از [[خداوند]] نمی‌خواهد امر [[ظهور]] را بدون در نظر گرفتن شرایط، زمان و [[مصلحت]] آن محقق کند در حالی که [[انسان]] [[عجول]] به خاطر [[عجله]] ای که دارد می‌‌خواهد امر [[ظهور]] به هر طریقی محقق شود چه شرایط و زمان برای این امر حاصل شده باشد، چه حاصل نشده باشد.

#[[انتظار فرد]] [[منتظر]]، همواره بر اساس انجام [[تکالیف الهی]] است که در [[زمان غیبت]] بر دوش [[منتظران]] نهادینه شده است یعنی فرد [[منتظر]] خود را [[مکلف]] می‌‌بیند تکالیفی که بر عهده‌اش قرار گرفته است را به خوبی انجام دهد، چنان‌که [[امام صادق]]{{ع}} در روایتی فرمودند: «آنانکه از [[همراهی]] و [[یاری]] [[قائم]] [[خشنود]] می‌شوند؛ باید [[انتظار]] پیشه کند و به [[پرهیزگاری]] و [[حسن خلق]] روی آورد که در چنین صورتی او [[منتظِر]] است و اگر در این حالت بمیرد و [[قائم]] پس از او [[قیام]] نماید، [[اجر]] او مانند کسی است که [[قائم]] را [[درک]] کرده است؛ پس تلاش کنید و [[انتظار]] بکشید که این [[انتظار]] گوارایتان باد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَة}}؛ غیبت نعمانی، باب ۱۱، ح۱۶. </ref> در حالی که فرد [[عجول]] به خاطر [[عجله]] ای که در امر [[ظهور]] دارد نمی‌تواند به انجام [[تکالیف الهی]] [[مقید]] باشد.

فرد [[منتظر]] از [[خدا]] نمی‌خواهد امر [[ظهور]] را بدون در نظر گرفتن شرایط، زمان و [[مصلحت]] آن محقق کند در حالی که [[انسان]] [[عجول]] به خاطر [[عجله]] ای که دارد می‌‌خواهد امر [[ظهور]] به هر طریقی محقق شود؛ بنابراین، [[تعجیل]] برای [[ظهور]] تا آنجایی [[پسندیده]] است که در [[خدمت]] [[اراده]] و [[مصلحت]] [[الهی]] باشد؛ بدین رو، [[تعجیل در امر ظهور]] یکی از محورهای اصلی [[آسیب‌شناسی مهدویت]] است؛ زیرا پیامدهای منفی در پی دارد؛ از جمله [[اعتراض]] و عدم [[رضایت]] به [[مصلحت]] [[الهی]]، ایجاد روحیۀ [[یأس]] و [[نومیدی]] در انسانِ [[منتظر]] و... که همگی سبب می‌شود فرد [[منتظر]] از مسیر اصلی و [[فرهنگ مهدویت]] خارج شده و [[گمراه]] شود<ref>ر.ک: [[محمد علی کریمی|کریمی، محمد علی]]، [[آیا ظهور نزدیک است ۳ (کتاب)|آیا ظهور نزدیک است]]، ص ۹۹-۱۰۰؛ [[پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی]]، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]؛ [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۹۵-۱۰۰ ؛ [[رضا علی نوروزی|نوروزی، رضا علی]]؛ [[محمد نجفی|نجفی، محمد]]، [[فاطمه هاشمی|هاشمی، فاطمه]]، [[موانع و آفات انتظار (مقاله)|موانع و آفات انتظار]]، ص ۳۵-۳۷؛  [[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[آخرین امید (کتاب)|آخرین امید]]، ص ۳۷۷-۳۸۰؛ [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[اندیشه مهدویت و آسیب‌ها (کتاب)|اندیشه مهدویت و آسیب‌ها]]، ص ۳۹-۴۶؛ [[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[راهبرد اخلاق انتظار (کتاب)|راهبرد اخلاق انتظار]]، ص۱۰۱ ـ ۱۰۳؛ [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۷۱ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص۱۴۶-۱۴۷؛ [[پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی]]، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۳۶.</ref>