غدیر خم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*پس از پایان [[سخنان رسول خدا]]{{صل}}، از آنجا که نزدیک ظهر بود، [[پیامبر]]{{صل}} دو رکعت [[نماز]] به جای آورد. آن‌گاه چون زمان [[فریضه]] ظهر رسیده بود با گفتن [[اذان]]، [[نماز جماعت]] برپا شد<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۱۷۶.</ref>. پس از [[اقامه نماز]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}}، [[علی]]{{ع}} در خیمه‌ای نشست و [[مسلمانان]] با [[حضور]] نزد [[ایشان]]، [[انتصاب]] [[حضرت]] را به [[جانشینی پیامبر]]{{صل}} تبریک گفتند<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۱۷۵؛ محمد بن حسن شیبانی، نهج البیان عن کشف معانی القرآن، ج۲، ص۲۳۵.</ref>. آمده است که [[خلیفه دوم]] در [[ملاقات]] با [[حضرت]]، این‌گونه می‌گفت: "ای [[علی]]! بر تو گوارا [[باد]] امروز مولای من و هر [[مؤمن]] دیگری شدی"<ref>{{عربی|بخ بخ یا علی، اصبحت مولای و مولی کل مؤمن و مؤمنه}}؛ شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حج الله علی العباد، ج۱، ص۱۷۷؛ محمد بن حسن شیبانی، نهج البیان عن کشف معانی، ج۲، ص۲۳۵.</ref>؛ <ref>[[حسین قاضی خانی|قاضی خانی، حسین]]، [[غدیرخم (مقاله)|غدیرخم]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۱۱۲.</ref>.

*[[انتصاب علی]]{{ع}} به [[جانشینی رسول خدا]]{{صل}} در [[غدیر]]، در [[حضور]] انبوهی از [[مسلمانان]]<ref>برای اطلاع از تعداد افراد حاضر در غدیر رجوع کنید به تاریخ در آینه پژوهش، شماره ۱۶، مقاله بررسی تعداد جمعیت حاضر در غدیر.</ref>، همانند دیگر سخنان [[ایشان]] درباره [[علی]]{{ع}}، با [[رحلت پیامبر]]{{صل}} نادیده گرفته شد و [[خلافت]] به دیگری رسید.

*[[علی]]{{ع}} در مواجهه با این عمل در زمان‌های مختلفی با استناد به [[حدیث غدیر]] و وقایع آن روز، [[خلافت]] را [[حق]] خود می‌دانست و بر ناروا بودن [[غضب]] [[خلافت]] از [[ایشان]] تأکید می‌کرد. از جمله:

#در [[شورای شش نفره]] هم استناد [[حضرت]] به [[حدیث غدیر]] مبنی بر [[شایستگی]] [[ایشان]] برای [[جانشینی]] رسولالله{{صل}} را شاهدیم. [[حضرت]] می‌فرماید: "شما را به [[خدا]] قسم می‌دهم، آیا در میان شما کسی غیر از من وجود دارد که [[پیامبر]] در [[غدیر]] دست او را بلند کرده باشد و درباره او گفته باشد: {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}<ref>شیخ طوسی، الامالی، ص۳۳۳؛ شیخ طبرسی، الاحتجاج، ج۱، ص۱۳۶.</ref>.