پرش به محتوا

حجر الاسود در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:
از بخش‏های مهم [[مسجد الحرام]] و [[کعبه]]، [[حجر الاسود]] است که همواره در طول [[تاریخ]] ـ به ویژه در [[تاریخ]] [[صدر اسلام]] ـ از [[ارزش]] و اعتبار ویژه‌‏ای برخوردار بوده است. [[حجر الاسود]] سنگی است سیاه‌رنگ که بر رکن جنوب شرقی [[کعبه]] [[نصب]] شده و بوسیدن و لمس آن [[مستحب]] و [[واجب]] است که [[طواف]] از محازی آن آغاز می‌گردد و به همان‌جا ختم می‌شود. این سنگ به همراه [[حضرت آدم]]{{ع}} از [[بهشت]] به [[زمین]] آمد و در [[طوفان]] [[نوح]] به زیر [[خاک]] رفت و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} آنرا بیرون آورد و در [[کعبه]] قرار داد. در روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} آمده است: [[حجر الاسود]] دست [[خدا]] بر روی [[زمین]] است و کسی که به آن دست می‌‌کشد، با [[خدا]] [[پیمان]] می‌‌بندد. یکی از خصوصیات این سنگ آن است که هرگاه از جای خود برداشته شود کسی جز [[پیامبران الهی]] یا یکی از اوصیای ایشان [[قادر]] به [[نصب]] آن سنگ در جای خود نخواهد بود و اگر شخص دیگری آنرا [[نصب]] کند، در جای خود قرار نمی‌گیرد و به [[زمین]] خواهد افتاد.
از بخش‏های مهم [[مسجد الحرام]] و [[کعبه]]، [[حجر الاسود]] است که همواره در طول [[تاریخ]] ـ به ویژه در [[تاریخ]] [[صدر اسلام]] ـ از [[ارزش]] و اعتبار ویژه‌‏ای برخوردار بوده است. [[حجر الاسود]] سنگی است سیاه‌رنگ که بر رکن جنوب شرقی [[کعبه]] [[نصب]] شده و بوسیدن و لمس آن [[مستحب]] و [[واجب]] است که [[طواف]] از محازی آن آغاز می‌گردد و به همان‌جا ختم می‌شود. این سنگ به همراه [[حضرت آدم]]{{ع}} از [[بهشت]] به [[زمین]] آمد و در [[طوفان]] [[نوح]] به زیر [[خاک]] رفت و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} آنرا بیرون آورد و در [[کعبه]] قرار داد. در روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} آمده است: [[حجر الاسود]] دست [[خدا]] بر روی [[زمین]] است و کسی که به آن دست می‌‌کشد، با [[خدا]] [[پیمان]] می‌‌بندد. یکی از خصوصیات این سنگ آن است که هرگاه از جای خود برداشته شود کسی جز [[پیامبران الهی]] یا یکی از اوصیای ایشان [[قادر]] به [[نصب]] آن سنگ در جای خود نخواهد بود و اگر شخص دیگری آنرا [[نصب]] کند، در جای خود قرار نمی‌گیرد و به [[زمین]] خواهد افتاد.


در برخی [[روایات]] از اهمیت و [[جایگاه]] آن در [[عصر ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ سخن به میان آمده است و از آن به‌عنوان تکیه‏‌گاه [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] یاد شده است. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "به [[خدا]] [[سوگند]]! گویا می‌‏بینم [[قائم]] پشت خود را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، از [[خداوند]] سبحانه و تعالی می‌‏خواهد به [[حق]] خود برسد. آنگاه [[قائم]] می‌‏فرماید: "ای [[مردم]]! هر کس درباره [[حضرت آدم]] با من [[احتجاج]] کند، بداند من از او به [[آدم]] برترم و آن کس که در رابطه با شخصیت [[نوح]] با من [[احتجاج]] کند، من بر او به [[نوح]] مقدم هستم. و هر کس بخواهد درباره با [[ابراهیم]] با من مجادله کند، من از او به [[ابراهیم]] [[برتری]] دارم ... و اگر کسی بخواهد با شخصیت [[پیامبر|محمد]]{{صل}} با من محاجه کند، به طور [[مسلم]] من به [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] از او اولی هستم و هرکس که بخواهد در [[قرآن]] با من مجادله نماید، من از همه اولی به [[قرآن]] [[خداوند]] هستم ....»<ref>{{عربی|" وَ اللَّهِ لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ {{ع}} وَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ‏ إِلَى‏ الْحَجَرِ ثُمَ‏ يَنْشُدُ اللَّهَ‏ حَقَّهُ‏ ثُمَّ يَقُولُ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى بِاللَّهِ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي آدَمَ فَأَنَا أَوْلَى بِآدَمَ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَى بِنُوحٍ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي إِبْرَاهِيمَ فَأَنَا أَوْلَى بِإِبْرَاهِيمَ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي مُوسَى‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۱؛ با اندک تفاوتی: تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶؛ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۰۴</ref>. در [[روایات]] آمده است هنگام [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، آن جناب در [[مسجد الحرام]] ظاهر می‌‌شود و نزدیک [[حجر الاسود]] رفته و [[حجر الاسود]] به شکل پرنده‌هایی سفید رنگ درمی‌‌آید و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌‌کنند. سپس سایر [[یاران]] [[حضرت]] با ایشان [[بیعت]] نموده و [[حجر الاسود]] [[شاهد]] [[بیعت]] آنان خواهد بود<ref>برگرفته از سایت حوزه.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده که مابین [[رکن یمانی]] و [[حجر الاسود]]، هفتاد [[پیغمبر]] مدفون‌اند که همه از [[گرسنگی]] و [[سختی]] از [[دنیا]] رفته‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۶۴.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمودند: سه سنگ از [[بهشت]] آمده: [[حجر الاسود]]، سنگ [[مقام ابراهیم]] و سنگ [[بنی اسرائیل]]<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۰۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[قائم]] {{ع}} ظاهر می‌شود این است که منادی اعلام می‌کند، آنان که [[طواف]] مستحبّی می‌کنند، مطاف و [[حجر الاسود]] را برای کسانی که [[طواف]] [[واجب]] می‌کنند، خالی کنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۱۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۱؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۶۵.</ref>  
در برخی [[روایات]] از اهمیت و [[جایگاه]] آن در [[عصر ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ سخن به میان آمده است و از آن به‌عنوان تکیه‏‌گاه [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] یاد شده است. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "به [[خدا]] [[سوگند]]! گویا می‌‏بینم [[قائم]] پشت خود را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، از [[خداوند]] سبحانه و تعالی می‌‏خواهد به [[حق]] خود برسد. آنگاه [[قائم]] می‌‏فرماید: "ای [[مردم]]! هر کس درباره [[حضرت آدم]] با من [[احتجاج]] کند، بداند من از او به [[آدم]] برترم و آن کس که در رابطه با شخصیت [[نوح]] با من [[احتجاج]] کند، من بر او به [[نوح]] مقدم هستم. و هر کس بخواهد درباره با [[ابراهیم]] با من مجادله کند، من از او به [[ابراهیم]] [[برتری]] دارم ... و اگر کسی بخواهد با شخصیت [[پیامبر|محمد]]{{صل}} با من محاجه کند، به طور [[مسلم]] من به [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] از او اولی هستم و هرکس که بخواهد در [[قرآن]] با من مجادله نماید، من از همه اولی به [[قرآن]] [[خداوند]] هستم ....»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ {{ع}} وَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ‏ إِلَى‏ الْحَجَرِ ثُمَ‏ يَنْشُدُ اللَّهَ‏ حَقَّهُ‏ ثُمَّ يَقُولُ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى بِاللَّهِ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي آدَمَ فَأَنَا أَوْلَى بِآدَمَ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَى بِنُوحٍ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي إِبْرَاهِيمَ فَأَنَا أَوْلَى بِإِبْرَاهِيمَ، أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ يُحَاجَّنِي فِي مُوسَى‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۱؛ با اندک تفاوتی: تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶؛ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۰۴</ref>. در [[روایات]] آمده است هنگام [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، آن جناب در [[مسجد الحرام]] ظاهر می‌‌شود و نزدیک [[حجر الاسود]] رفته و [[حجر الاسود]] به شکل پرنده‌هایی سفید رنگ درمی‌‌آید و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌‌کنند. سپس سایر [[یاران]] [[حضرت]] با ایشان [[بیعت]] نموده و [[حجر الاسود]] [[شاهد]] [[بیعت]] آنان خواهد بود<ref>برگرفته از سایت حوزه.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده که مابین [[رکن یمانی]] و [[حجر الاسود]]، هفتاد [[پیغمبر]] مدفون‌اند که همه از [[گرسنگی]] و [[سختی]] از [[دنیا]] رفته‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۶۴.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمودند: سه سنگ از [[بهشت]] آمده: [[حجر الاسود]]، سنگ [[مقام ابراهیم]] و سنگ [[بنی اسرائیل]]<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۰۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[قائم]] {{ع}} ظاهر می‌شود این است که منادی اعلام می‌کند، آنان که [[طواف]] مستحبّی می‌کنند، مطاف و [[حجر الاسود]] را برای کسانی که [[طواف]] [[واجب]] می‌کنند، خالی کنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۱۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۱؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۶۵.</ref>


==[[نصب]] [[حجرالاسود]] توسط [[امام زمان]] {{ع}}==  
==[[نصب]] [[حجرالاسود]] توسط [[امام زمان]] {{ع}}==  
۱۱۱٬۹۱۱

ویرایش