جنگ احد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقام شهیدان
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
==[[مقام]] شهیدان== | ==[[مقام]] شهیدان== | ||
پس از [[غزوه]] [[اُحُد]] برای نخستین بار [[مسلمانان]] با خیل [[شهیدان]] و افزون بر آن، [[تبلیغات سوء]] [[منافقان]] که اگر با ما بودید کشته نمی‌شدید، مواجه شدند؛ بدین جهت مسلمانان[[آرزو]] داشتند که از حال [[برادران]] شهیدشان [[آگاه]] شوند.<ref>روض‌الجنان، ج۵، ص۱۴۶؛ جامع‌البیان، مج۳، ج۴، ص۲۲۷.</ref> [[خداوند]] در پاسخ به آنان و [[مقام]] شهیدان اُحُد خطاب به [[پیامبر]] یا هر [[انسانی]]،<ref> اسباب النزول، ص۱۰۹ـ۱۱۰.</ref> این [[آیات]] را نازل کرد. آنان را که در [[راه خدا]] کشته شده‌اند، مرده مپندارید؛ بلکه زنده‌اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. به آنچه [[خدا]] از [[فضل]] خود به آنها داده است، شادمانند و برای کسانی‌که از پی ایشان‌اند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند، [[شادی]] می‌کنند که نه بیمی برایشان است و نه [[اندوهگین]] می‌شوند {{متن قرآن|وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ}}<ref>«و کسانی را که در راه خداوند کشته شده‌اند مرده مپندار که زنده‌اند، نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹.</ref>، {{متن قرآن|فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«به آنچه خداوند با بخشش خویش به آنان داده است شادمانند و برای کسانی که از پس آنها هنوز به آنان نپیوسته‌اند شاد می‌شوند که آنها نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره آل عمران، آیه ۱۷۰.</ref> برحسب [[نقل]] دیگر، این آیات در مقام شهیدان[[بدر]] و اُحُد نازل شده است.<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۸۸۰.< | پس از [[غزوه]] [[اُحُد]] برای نخستین بار [[مسلمانان]] با خیل [[شهیدان]] و افزون بر آن، [[تبلیغات سوء]] [[منافقان]] که اگر با ما بودید کشته نمی‌شدید، مواجه شدند؛ بدین جهت مسلمانان[[آرزو]] داشتند که از حال [[برادران]] شهیدشان [[آگاه]] شوند.<ref>روض‌الجنان، ج۵، ص۱۴۶؛ جامع‌البیان، مج۳، ج۴، ص۲۲۷.</ref> [[خداوند]] در پاسخ به آنان و [[مقام]] شهیدان اُحُد خطاب به [[پیامبر]] یا هر [[انسانی]]،<ref> اسباب النزول، ص۱۰۹ـ۱۱۰.</ref> این [[آیات]] را نازل کرد. آنان را که در [[راه خدا]] کشته شده‌اند، مرده مپندارید؛ بلکه زنده‌اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. به آنچه [[خدا]] از [[فضل]] خود به آنها داده است، شادمانند و برای کسانی‌که از پی ایشان‌اند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند، [[شادی]] می‌کنند که نه بیمی برایشان است و نه [[اندوهگین]] می‌شوند {{متن قرآن|وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ}}<ref>«و کسانی را که در راه خداوند کشته شده‌اند مرده مپندار که زنده‌اند، نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹.</ref>، {{متن قرآن|فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«به آنچه خداوند با بخشش خویش به آنان داده است شادمانند و برای کسانی که از پس آنها هنوز به آنان نپیوسته‌اند شاد می‌شوند که آنها نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره آل عمران، آیه ۱۷۰.</ref> برحسب [[نقل]] دیگر، این آیات در مقام شهیدان [[بدر]] و اُحُد نازل شده است.<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۸۸۰.</ref> افزون بر آیات قرآن، رسول خدا هم در مراحل گوناگون از بازماندگان شهیدان دل‌جویی کرد.<ref>المغازی، ج۱، ص۲۶۸.</ref> و هنگامی که در برابر شهیدان اُحُد قرار گرفت، فرمود: من بر شهیدان گواهم که هیچ کس در راه خدا زخمی نمی‌شود، مگر آن‌که خداوند وی را در [[قیامت]] برمی‌انگیزد؛ در‌حالی‌که از زخمش [[خون]] می‌چکد که رنگ آن مانند خون، و بوی آن هم‌چون مشک باشد<ref> السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج۳، ص۹۷ـ۹۸.</ref>.<ref>[[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | ||
<ref>[[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | |||
{{مدخل امام علی}} | {{مدخل امام علی}} | ||