فضه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

او [[کنیز حضرت زهرا]]{{س}} و به [[راست‌گویی]] و [[فضیلت]] نیز مشهور بود<ref>الدر المنثور، سیوطی، ج۲، ص۲۷۵.</ref>. همچنین او ریشه‌اش آفریقایی و از اهالی [[سرزمین]] نوبه بود<ref>در متون جغرافیایی "نوبه" به چند سرزمین گفته شده است: نوبه بلاد وسیعی در جنوب مصر است. نام شهر نوبه، دنقله بوده که در ساحل نیل قرار داشته است اینجا و همین شهر، مقصود است. شهرک کوچکی در افریقا که بین تونس و قلیبیا واقع شده است. محلی است که از آنجا تا مدینه ۳ روز راه است.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[فضه نوبیه (مقاله)|مقاله «فضه نوبیه»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۶، ص۵۲۱.</ref>

خوارزمی به [[نقل]] از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام سجاد]]{{ع}} [[روایت]] می‌کند که [[حضرت زهرا]]{{س}} از [[رسول خدا]]{{صل}} کنیزی خواست تا در کار‌های [[منزل]] به ایشان کمک کند. بعد از [[جنگی]] که رسول خدا{{صل}} در ساحل دریا با [[دشمنان اسلام]] داشت<ref>این مطلب را خوارزمی نقل کرده اما نام و زمان این جنگ مشخص نیست.</ref>، افرادی [[اسیر]] شدند؛ بعد از تقسیم [[اسرا]]، رسول خدا{{صل}} دو [[کنیز]] برای خود برداشت که یکی [[جوان]] و یکی پیر بود. کنیز (جوان) را به [[فاطمه زهرا]]{{س}} بخشید و به ایشان فرمود: "ای [[فاطمه]]، این کنیز برای تو باشد؛ مواظب او باش و با او [[مدارا]] کن. من دیدم که او [[اهل نماز]] است و همانا [[جبرئیل]] مرا از زدن نمازگزاران [[نهی]] کرده است". رسول خدا{{صل}} پیاپی درباره فضه به حضرت زهرا{{س}} سفارش می‌کرد. وقتی حضرت زهرا{{س}} این سفارش‌های رسول خدا{{صل}} را درباره فضه شنید، فرمود: "ای رسول خدا، یک [[روز]] من کارهای [[خانه]] را انجام می‌دهم و یک روز فضه". در این هنگام [[اشک]] از چشمان رسول خدا{{صل}} جاری شد و فرمود: "خداوند می‌داند که [[رسالت]] خود را در کجا (و چه خانواده‌ای) قرار دهد. آنها [[فرزندان]] (و دودمانی) هستند که (از نظر [[پاکی]] و [[تقوا]] و فضیلت) بعضی از بعض دیگر گرفته شده‌اند و [[خداوند]]، شنوا و داناست (و از کوشش‌های آنها در مسیر رسالت خود، [[آگاه]] است)"<ref>مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۶۹؛ سیدة النساء فاطمة الزهراء، ج۱، ص۲۵.</ref>.