ویژگی‌های امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'تجلی' به 'تجلی'
جز (جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله') |
جز (جایگزینی متن - 'تجلی' به 'تجلی') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
#[[علم ذاتی]]؛ [[وصف]] [[ذات الهی]] است و به هیچ وجه [[آگاهی]] از آن برای موجودات امکانی، حتی [[پیامبر خاتم]]{{صل}}، ممکن نیست؛ چون مستلزم [[آگاهی]] از کنه [[ذات خداوند]] و [[احاطه علمی]] به ذات اوست که در توان هیچ موجودی نیست. | #[[علم ذاتی]]؛ [[وصف]] [[ذات الهی]] است و به هیچ وجه [[آگاهی]] از آن برای موجودات امکانی، حتی [[پیامبر خاتم]]{{صل}}، ممکن نیست؛ چون مستلزم [[آگاهی]] از کنه [[ذات خداوند]] و [[احاطه علمی]] به ذات اوست که در توان هیچ موجودی نیست. | ||
#[[علم فعلی]] [[خداوند]]، یا همان [[علم به اسماء]] و [[صفات الهی]]، با [[علم]] به همه موجودات امکانی و حقایق و رازهای هستی از گذشته، حال و [[آینده]] است و چون از [[فعل خداوند]] انتزاع می‌شود "[[علم فعلی]] [[خداوند]]" نامیده می‌شود؛ و [[پیامبر]] و [[ائمه]]{{عم}} این [[علم]] را به تمام و کمال به صورت حضوری دارند ([[ادب]] فنای [[مقربان]]، ج۴، ص۱۳۱).</ref>. | #[[علم فعلی]] [[خداوند]]، یا همان [[علم به اسماء]] و [[صفات الهی]]، با [[علم]] به همه موجودات امکانی و حقایق و رازهای هستی از گذشته، حال و [[آینده]] است و چون از [[فعل خداوند]] انتزاع می‌شود "[[علم فعلی]] [[خداوند]]" نامیده می‌شود؛ و [[پیامبر]] و [[ائمه]]{{عم}} این [[علم]] را به تمام و کمال به صورت حضوری دارند ([[ادب]] فنای [[مقربان]]، ج۴، ص۱۳۱).</ref>. | ||
*[[علم ائمه]]{{عم}} در این مرحله، که با ذاتشان آمیخته، بر دلشان تابیده و | *[[علم ائمه]]{{عم}} در این مرحله، که با ذاتشان آمیخته، بر دلشان تابیده و تجلی یافته است، به صورت مجرد و کلّی است و با [[حقیقت]] وجود آنان [[اتحاد]] وجودی دارد. چگونگی استفاده آنان از این [[علوم]] گسترده و عملیاتی کردن آن در عالم ماده، مشروط به [[اذن]] و [[اراده الهی]] است. هرگاه آنان [[اراده]] دانستن چیزی را بکنند قصد اظهار [[علم]] خویش را داشته باشند، به محض [[اراده]] کردن، بی‌درنگ به [[اذن الهی]]، عالم میشوند؛ یعنی [[اراده]] و خواست آنان همان و آگاهی‌شان از [[علوم]] درخواستی همان. | ||
*این واقعیتی است که [[ائمه]]{{عم}} در [[روایات]] به آن تصریح کرده‌اند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[امام]] هرگاه بخواهد بداند، به وی اعلام می‌شود"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْإِمَامَ إِذَا شَاءَ أَنْ يَعْلَمَ عُلِّمَ(أَو أُعْلِمَ)}}؛ اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة، {{عربی|بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ{{عم}} إِذَا شَاءُوا أَنْ يَعْلَمُوا عُلِّمُوا}}، روایات ۱، ۲ و ۳. اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة.</ref>. | *این واقعیتی است که [[ائمه]]{{عم}} در [[روایات]] به آن تصریح کرده‌اند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[امام]] هرگاه بخواهد بداند، به وی اعلام می‌شود"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْإِمَامَ إِذَا شَاءَ أَنْ يَعْلَمَ عُلِّمَ(أَو أُعْلِمَ)}}؛ اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة، {{عربی|بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ{{عم}} إِذَا شَاءُوا أَنْ يَعْلَمُوا عُلِّمُوا}}، روایات ۱، ۲ و ۳. اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة.</ref>. | ||
*هرگاه [[امام]] بخواهد چیزی را بداند، [[خدا]] آن را (به وسیله [[الهام]] یا [[روح‌القدس]]) به [[آگاهی]] وی میرساند<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَرَادَ الْإِمَامُ أَنْ يَعْلَمَ شَيْئاً أَعْلَمَهُ اللَّهُ}}اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة.</ref>. | *هرگاه [[امام]] بخواهد چیزی را بداند، [[خدا]] آن را (به وسیله [[الهام]] یا [[روح‌القدس]]) به [[آگاهی]] وی میرساند<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَرَادَ الْإِمَامُ أَنْ يَعْلَمَ شَيْئاً أَعْلَمَهُ اللَّهُ}}اصول کافی، ج۱، کتاب الحجة.</ref>. | ||