آمرزش در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

آمرزش در معارف و سیره سجادی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'راه' به 'راه'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 عفو و [[بخشش خدا]] دامن‌گیر و فراگیر است: [[بنده]] تو، هر چه برکردار بود، [[بخشایش]] خود از او دریغ نداری، پس مرا ببخشای<ref>نیایش سی‌ودوم.</ref> در جایی دیگر [[امام]] با خدایش چنین [[مناجات]] می‌کند: «چه بسا [[رحمت]] تو [[گنهکاران]] را رسد، و چه بسا [[ستمکاران]] که مشمول عفو تو گردند. پس بر [[محمد و خاندان او]] [[درود]] بفرست و مرا سردسته کسانی قرار ده که از گناهانشان گذشته‌ای»<ref>نیایش سی‌ونهم.</ref>.
-با این اوصاف تنها [[راه]] [[نجات]] بهره‌مندی از عفو [[عظیم]] [[خداوند]] است: «ای خداوند، اگر [[مشیّت]] تو بر آن قرار گیرد که ما را عفو کنی، از فضل توست و اگر مشیّت تو بر آن قرار گیرد که ما را [[عقوبت]] کنی، از [[عدل]] توست. بر ما [[منت]] بنه و عفو خود نصیب ما کن و به بخشایش خویش از عذابت نجات بخش، که ما را [[طاقت]] آن نیست که به عدل خود با ما [[رفتار]] کنی و اگر بخشایش تو نباشد، هیچ یک از ما را نجات نباشد»<ref>نیایش دهم.</ref>.
+با این اوصاف تنها راه [[نجات]] بهره‌مندی از عفو [[عظیم]] [[خداوند]] است: «ای خداوند، اگر [[مشیّت]] تو بر آن قرار گیرد که ما را عفو کنی، از فضل توست و اگر مشیّت تو بر آن قرار گیرد که ما را [[عقوبت]] کنی، از [[عدل]] توست. بر ما [[منت]] بنه و عفو خود نصیب ما کن و به بخشایش خویش از عذابت نجات بخش، که ما را [[طاقت]] آن نیست که به عدل خود با ما [[رفتار]] کنی و اگر بخشایش تو نباشد، هیچ یک از ما را نجات نباشد»<ref>نیایش دهم.</ref>.
 یکی از وسایل دسترسی به عفو خدا، به جا آوردن [[حمد]] و [[سپاس]] [[الهی]] است: «(حمد و سپاس خدای را) حمدی که ما را به [[فرمانبرداری]] و بخشایش او رساند و خشنودی‌اش را سبب گردد و [[آموزش]] او را وسیله باشد»<ref>نیایش یکم.</ref>. وسیله دیگر در این عفوطلبی وارد شدن از باب [[توبه]] است: «ای خداوند تویی که درِ [[عفو]] به روی بندگانت گشوده‌ای و آن را [[توبه]] نامیده‌ای»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.