تسخیر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[تسخیر]]: تحت [[اطاعت]] و [[سلطه]] محض درآوردن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.</ref>، گماشتن بر کسی یا چیزی، رام‌ کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۴.</ref> و منقاد کردن. اصل آن "سخر" به معنای "حقارت و ذلّت"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۴۴.</ref> یا حکم‌کردن و تقدیر با [[زور]] و [[غلبه]] ([[تکوینی]] یا [[تشریعی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.</ref> است.  

{{متن قرآن|فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ}}<ref>«پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.</ref>.

بسیاری از موارد [[تسخیر]] در [[قرآن کریم]] [[تکوینی]] و مربوط به [[فعل خداوند]] است که برخی عمومی و برای همه انسان‌هاست: {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ... * وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«خداوند، همان است که دریا را برای شما رام کرد تا کشتی‌ها در آن به فرمان وی روان گردند... * و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۲-۱۳.</ref> و برخی موارد از [[تسخیر]] [[الهی]]، برای اقتداربخشی و تقویت [[حاکمیت]] انسان‌های خاص بر روی [[زمین]] صورت گرفته است که [[اقتدار]] آنها در طول [[اقتدار]] و [[قدرت الهی]] بر روی [[زمین]] است: {{متن قرآن|فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ}}<ref>«پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.</ref> و {{متن قرآن|وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ}}<ref>«و کوه‌ها و پرنده‌ها را رام کردیم که همراه با داوود نیایش می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۹.</ref>.

 

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}