سخن‌چینی در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سخن‌چینی]]''' است. "'''سخن‌چینی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سخن‌چینی]]''' است. "'''سخن‌چینی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سخن‌چینی در قرآن]] - [[سخن‌چینی در حدیث]] - [[سخن‌چینی در نهج البلاغه]] - [[سخن‌چینی در معارف دعا و زیارات]] - [[سخن‌چینی در اخلاق اسلامی]]</div> | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سخن‌چینی در قرآن]] - [[سخن‌چینی در حدیث]] - [[سخن‌چینی در نهج البلاغه]] - [[سخن‌چینی در معارف دعا و زیارات]] - [[سخن‌چینی در اخلاق اسلامی]] - [[سخن‌چینی در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[نفی سخن‌چینی در معارف و سیره نبوی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
== | ==[[نمامی]] و [[سخن‌چینی]]== | ||
[[نمامی]] و [[سخن‌چینی]] | واژه “نم” به معنای [[سخن‌چینی]] و [[سخن گفتن]] برای [[ایجاد اختلاف]] است و نمیمة به معنای سخن‌چینی و دوبه‌هم‌زنی می‌باشد و در [[قرآن]] {{متن قرآن|هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}}<ref>«خرده‌گیری، پیشگامی در سخن‌چینی» سوره قلم، آیه ۱۱.</ref> به کار رفته است<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۲۵.</ref>. نمیم به معنای خبری است که نقل شده و در آن [[فساد]] هست<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۱۲، ص۲۵۷.</ref>. واژه دیگری که برای آن به کار می‌رود “قنات” به معنای [[سخن‌چین]] است<ref>محمد بن حسن ابن درید، جمهرة اللغة، ج۱، ص۱۷۱.</ref>. | ||
واژه “نم” به معنای سخن‌چینی و [[سخن گفتن]] برای [[ایجاد اختلاف]] است و نمیمة به معنای سخن‌چینی و دوبه‌هم‌زنی می‌باشد و در [[قرآن]] {{متن قرآن|هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}}<ref>«خرده‌گیری، پیشگامی در سخن‌چینی» سوره قلم، آیه ۱۱.</ref> به کار رفته است<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۲۵.</ref>. نمیم به معنای خبری است که نقل شده و در آن [[فساد]] هست<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۱۲، ص۲۵۷.</ref>. واژه دیگری که برای آن به کار می‌رود “قنات” به معنای [[سخن‌چین]] است<ref>محمد بن حسن ابن درید، جمهرة اللغة، ج۱، ص۱۷۱.</ref>. | |||
[[علامه طباطبایی]] در توضیح واژه مذکور می‌نویسد: مشاء بنمیم به معنای [[سعایت]] و دوبه‌هم‌زنی است، و مشاء به معنای نقل کننده سخنان کسانی نزد کسان دیگر به منظور فساد و تیرگی [[روابط]] است<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۶۲۱.</ref>. | [[علامه طباطبایی]] در توضیح واژه مذکور می‌نویسد: مشاء بنمیم به معنای [[سعایت]] و دوبه‌هم‌زنی است، و مشاء به معنای نقل کننده سخنان کسانی نزد کسان دیگر به منظور فساد و تیرگی [[روابط]] است<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۶۲۱.</ref>. | ||
سخن‌چینی از [[افعال]] ناپسندی است که پیامدهای زیان‌باری در بین اعضای [[جامعه]] دارد. در هر جامعه، معمولاً کسانی هستند که به بهانه‌های مختلف و به اغراض و انگیزه‌های گوناگون همچون ارضای تمایل‌های بیمارگون، [[اختلاف‌افکنی]]، تشدید [[مخاصمه‌ها]] و فاصله‌ها، ایجاد ذهنیت‌های منفی، [[توطئه]]، [[انتقام]]، [[تخریب]] شخصیت‌ها، [[افشای]] [[اسرار]] و... به این کار دست می‌زنند. گفتنی است در [[سوره قلم]] به عنوان تنها مستند [[قرآنی]] کنش “نمامی”، واژه {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} به معنای سخن‌چینی فعال به صورت صیغه [[مبالغه]] ذکر شده است. | سخن‌چینی از [[افعال]] ناپسندی است که پیامدهای زیان‌باری در بین اعضای [[جامعه]] دارد. در هر جامعه، معمولاً کسانی هستند که به بهانه‌های مختلف و به اغراض و انگیزه‌های گوناگون همچون ارضای تمایل‌های بیمارگون، [[اختلاف‌افکنی]]، تشدید [[مخاصمه‌ها]] و فاصله‌ها، ایجاد ذهنیت‌های منفی، [[توطئه]]، [[انتقام]]، [[تخریب]] شخصیت‌ها، [[افشای]] [[اسرار]] و... به این کار دست می‌زنند. گفتنی است در [[سوره قلم]] به عنوان تنها مستند [[قرآنی]] کنش “نمامی”، واژه {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} به معنای سخن‌چینی فعال به صورت صیغه [[مبالغه]] ذکر شده است. | ||
[[شهید مطهری]] در توضیح {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} می‌نویسد: قرآن نمی‌فرماید: نمام. تعبیرش این است: {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} مثل اینکه در اینجا نوعی سخن‌چینی را که [[پست‌ترین]] نوع آن است بیان می‌کند و آن اینکه [[انسان]] حرفی را در جایی از کسی می‌شنود، آن [[قدر]] به کار سخن‌چینی حریص است که این طور نیست که بعد از مدتی با آن شخص دیگر [برخورد می‌کند و آن حرف را می‌گوید، بلکه] فوراً [[کفش]] و [[لباس]] می‌پوشد و [[راه]] می‌افتد که برود این خبر را به او بدهد، کاری ندارد غیر از اینکه همین را به او بگوید، یعنی برای او این کار آن‌قدر [[هدف]] است که هیچ کاری ندارد جز اینکه [[راه]] بیفتد برای همین کار. این دیگر [[پست‌ترین]] نوع [[سخن‌چینی]] است. [[نمامی]] در [[شریعت اسلام]] بسیار [[مذموم]] است<ref>مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، ج۸، ص۲۶۶-۲۶۸؛ برای آگاهی بیشتر از زمینه‌های روحی فاعلان و آثار و تبعات اجتماعی مخرب این عمل، ر.ک: محسن فیض کاشانی، المهجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۵-۲۸۲؛ ناصر مکارم شیرازی و با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان، اخلاق در قرآن، ج۳، ص۲۹۵-۳۱۱.</ref>. | [[شهید مطهری]] در توضیح {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} می‌نویسد: قرآن نمی‌فرماید: نمام. تعبیرش این است: {{متن قرآن|مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ}} مثل اینکه در اینجا نوعی سخن‌چینی را که [[پست‌ترین]] نوع آن است بیان می‌کند و آن اینکه [[انسان]] حرفی را در جایی از کسی می‌شنود، آن [[قدر]] به کار سخن‌چینی [[حریص]] است که این طور نیست که بعد از مدتی با آن شخص دیگر [برخورد می‌کند و آن حرف را می‌گوید، بلکه] فوراً [[کفش]] و [[لباس]] می‌پوشد و [[راه]] می‌افتد که برود این خبر را به او بدهد، کاری ندارد غیر از اینکه همین را به او بگوید، یعنی برای او این کار آن‌قدر [[هدف]] است که هیچ کاری ندارد جز اینکه [[راه]] بیفتد برای همین کار. این دیگر [[پست‌ترین]] نوع [[سخن‌چینی]] است. [[نمامی]] در [[شریعت اسلام]] بسیار [[مذموم]] است<ref>مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، ج۸، ص۲۶۶-۲۶۸؛ برای آگاهی بیشتر از زمینه‌های روحی فاعلان و آثار و تبعات اجتماعی مخرب این عمل، ر.ک: محسن فیض کاشانی، المهجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۵-۲۸۲؛ ناصر مکارم شیرازی و با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان، اخلاق در قرآن، ج۳، ص۲۹۵-۳۱۱.</ref>. | ||
==[[آیات قرآنی]] مرتبط== | ==[[آیات قرآنی]] مرتبط== | ||
| خط ۲۳: | خط ۱۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | # [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | |||
[[رده:سخن‌چینی]] | [[رده:سخن‌چینی]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||