پرش به محتوا

غیب در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' آنرا ' به ' آن را '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
جز (جایگزینی متن - ' آنرا ' به ' آن را ')
خط ۱۶: خط ۱۶:
#گروهی، غیب را شیء مخفی از [[حس]] ظاهری می‌دانند.  
#گروهی، غیب را شیء مخفی از [[حس]] ظاهری می‌دانند.  
#گروهی دیگر غیب را شیء مخفی از حس ظاهری و [[باطنی]] مانند [[احساس]] [[گرسنگی]] می‌انگارند.  
#گروهی دیگر غیب را شیء مخفی از حس ظاهری و [[باطنی]] مانند [[احساس]] [[گرسنگی]] می‌انگارند.  
#جمعی دیگر آنرا تنها از حواس خلق پنهان می‌دانند نه از [[عقل]].
#جمعی دیگر آن را تنها از حواس خلق پنهان می‌دانند نه از [[عقل]].
#و عده‌ای غیب را شیء پنهان از حواس و عقل خلق محسوب نموده‌اند.  
#و عده‌ای غیب را شیء پنهان از حواس و عقل خلق محسوب نموده‌اند.  
#بعضی خفای از [[علم]] مخلوقات بدون اعلام [[الهی]] را از شرایط [[صدق]] غیب می‌دانند و عالمانی خفای از علم مخلوقات بدون اعلام الهی را عامل مستقل در صدق عنوان غیب می‌پندارند.  
#بعضی خفای از [[علم]] مخلوقات بدون اعلام [[الهی]] را از شرایط [[صدق]] غیب می‌دانند و عالمانی خفای از علم مخلوقات بدون اعلام الهی را عامل مستقل در صدق عنوان غیب می‌پندارند.  


در مقابل اینها؛ جمعی دیگر به دلایلی چون استعمال لفظ "غیب" به عنوان نعت [[حقیقی]] برای امور غایب از نظر توسط [[منکران]] ماوراء [[طبیعت]] یا کاربردهای گوناگون [[غیب]] در [[قرآن]] و یا تفاوت ماهوی غیب بودن [[خدا]] و [[خلق]]، معنای لغوی و اصطلاحی آنرا متفاوت دانسته‌اند. به طور مثال [[آیت اللّه]] محمد باقر ملکی میانجی غیب را لفظ مشترک دانسته و استعمال آن در مورد خدا را به معنای موجود غیر قابل [[درک]] و [[تصور]] برای [[عقل]] و [[وهم]] می‌داند که در [[عین]] خفاء، [[ظهور]] تام دارد. در حالی که غیب [[خواندن]] غیر او را به معنای شیء مخفی از [[علم]]، عقل و [[حس]] می‌انگارد، خواه از طریق اسباب عادی و [[سنن]] جاری در باب [[تعالیم]] متعارف، بتوان به آن دست یافت یا منحصر در [[تعلیم الهی]] باشد<ref>[[سید محمود جزائری|جزائری، سید محمود]]، [[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایان‌نامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]] ص۲۷ الی ۲۹ و مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
در مقابل اینها؛ جمعی دیگر به دلایلی چون استعمال لفظ "غیب" به عنوان نعت [[حقیقی]] برای امور غایب از نظر توسط [[منکران]] ماوراء [[طبیعت]] یا کاربردهای گوناگون [[غیب]] در [[قرآن]] و یا تفاوت ماهوی غیب بودن [[خدا]] و [[خلق]]، معنای لغوی و اصطلاحی آن را متفاوت دانسته‌اند. به طور مثال [[آیت اللّه]] محمد باقر ملکی میانجی غیب را لفظ مشترک دانسته و استعمال آن در مورد خدا را به معنای موجود غیر قابل [[درک]] و [[تصور]] برای [[عقل]] و [[وهم]] می‌داند که در [[عین]] خفاء، [[ظهور]] تام دارد. در حالی که غیب [[خواندن]] غیر او را به معنای شیء مخفی از [[علم]]، عقل و [[حس]] می‌انگارد، خواه از طریق اسباب عادی و [[سنن]] جاری در باب [[تعالیم]] متعارف، بتوان به آن دست یافت یا منحصر در [[تعلیم الهی]] باشد<ref>[[سید محمود جزائری|جزائری، سید محمود]]، [[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایان‌نامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]] ص۲۷ الی ۲۹ و مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.


==منابع==
==منابع==
۲۱۸٬۶۲۱

ویرایش