ابومالک غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

نام او غزوان<ref>بخاری، ج۷، ص۱۰۸.</ref>، مشهور به ابومالک و از تابعیان معروف کوفه<ref>مزی، ج۲۳، ص۱۰۰.</ref> است که عسکری به دلیل روایتی مرسل<ref>زیلعی، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۳۰.</ref>، در خصوص کیفیت نماز پیامبر خدا{{صل}} بر حمزه، وی را صحابی دانسته است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۸.</ref>. ذهبی<ref>ذهبی، ج۲، ص۱۹۹.</ref> نیز به ارسال روایت یاد شده و تابعی بودن ابومالک اشاره دارد<ref>اشکال محتوایی این روایت و تعارض آن با روایت جابر، درباره دفن بدون نماز شهدای غزو، احد، و نیز اختلاف فتوا را در این خصوص بنگرید: زیلعی، ج۲، ص۳۶۶.</ref>. کاشانی<ref>کاشانی، ج۱، ص۴۵.</ref> روایتی از ابو مالک نقل کرده که وی، حکم همبستر شدن با همسر را در شرایطی که آب وجود ندارد از رسول خدا{{صل}} پرسید و آن حضرت آن را جایز و تیمم را کافی دانست. این روایت در دیگر منابع از ابوذر نقل شده است<ref>سید مرتضی، ص۱۶۰؛ ابن قدامه، ج۱، ص۱۲.</ref>.

[[یحیی بن معین]]، ابومالک را ثقه<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۵۵.</ref> و ابن سعد<ref>ابن سعد، ج۶، ص۲۹۵.</ref> او را صاحب تفسیر و کم حدیث وصف کرده است. وی از [[ابن عباس]]، [[عمار بن یاسر]]، [[عبدالرحمان ابن ابزی]]<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۵۵.</ref> و براء بن عازب<ref>ترمذی، ج۴، ص۲۸۷.</ref> روایت کرده است و ساکنان مدینه نیز از او روایت کرده‌اند<ref>ابن حبان، ج۵، ص۲۹۳.</ref>. او روایتی درباره ارث آزاد کننده مولا دارد<ref>ابن ابی شیبه، ج۷، ص۳۹۸.</ref> و می‌گوید: هنگام وارد شدن بر خانواده، بر آنان سلام کنید<ref>ابن ابی شیبه، ج۶، ص۱۴۹.</ref> و به هنگام ورود بر مشرکان بگویید: {{متن حدیث| اَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ اَلصَّالِحِينَ }}<ref>ابن ابی شیبه، ج۶، ص۱۶۹.</ref>؛ او ذیل آیه {{متن قرآن|وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ}}<ref>«و (سوم) پیشتازان پیشتاز» سوره واقعه، آیه ۱۰.</ref> امام علی{{ع}} را پیشگام این امت و آل یاسین را رسول خدا{{صل}} و خاندان وی<ref>حسکانی، ج۲، ص۱۶۹ و ۲۹۶.</ref> دانسته است. ابو مالک نزول آیه {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ}}<ref>«از تو درباره جنگ در ماه حرام می‌پرسند» سوره بقره، آیه ۲۱۷.</ref> را درباره کشته شدن ابن حضرمی مشرک در سریه عبدالله بن جحش<ref>طبری، ج۲، ص۴۷۷.</ref>، {{متن قرآن|وَقَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ}}<ref>«و دسته‌ای از اهل کتاب گفتند: در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان فرو فرستاده شده است، ایمان آورید و در پایان آن بدان کفر ورزید باشد که آنان (از ایمان خود) بازگردند» سوره آل عمران، آیه ۷۲.</ref> را درباره توطئه یهودیان<ref>طبری، ج۳، ص۴۳۳.</ref>، آیه {{متن قرآن|انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا}}<ref>«سبکبار و گرانبار رهسپار شوید» سوره توبه، آیه ۴۱.</ref> را نخستین آیه از سوره توبه<ref>قرطبی، ج۸، ص۱۴۹.</ref>، و نزول آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! چیزهای پاکیزه‌ای را که خداوند برای شما حلال کرده است حرام مشمارید» سوره مائده، آیه ۸۷.</ref> را درباره عثمان بن مظعون دانسته است که ازدواج را بر خود حرام و خوردن غذا را ترک کرده بود. عثمان پس از نزول این آیه، ازدواج کرد و غذا خورد<ref>ابوالشیخ انصاری، ج۳، ص۲۱۵.</ref>. دیگران از نکات ادبی و تفسیری وی استفاده کرده‌اند<ref>طبری، ج۲۷، ص۹۷؛ جصاص، ج۲، ص۷۲؛ سیوطی، ج۱، ص۵۳ و ج۲، ص۳۰۱ و ج۵، ص۷۳؛ استر آبادی، ج۱، ص۳۸.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومالک غفاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۹۵.</ref>