کشف الاسرار و عدةالابرار (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

وجه تمایز این [[تفسیر]] بر [[تفاسیر]] دیگر از چند نظر درخور یادکرد است. یکی آنکه این تفسیر از آثار برجسته ادبی و از نمونه‌های جذاب و شیوای [[نثر]] [[فارسی]] است. به‌ویژه در نوبت سوم که [[لطف]] و جاذبه‌ای کم‌نظیر دارد. دیگر آنکه مجموعه‌ای از غنی‌ترین واژه‌ها و امثال و تشبیهات و ترکیبات فارسی است و می‌تواند پشتوانه [[ارزشمند]] برای [[زبان فارسی]] باشد. [[میبدی]] برای ترجمه لغات و [[آیات قرآن]]، دقتی فوق‌العاده به عمل آورده است تا واژه‌های دیرینه فارسی در معنی درست و برابر [[حقیقی]] کلمه [[عربی]] باشد. نظیر: «اخترگو به جای [[کاهن]]»، «باریک‌دان به جای الطیف»، «راست [[دانش]] به جای [[حکیم]]»، «[[زبون]] گرفتگان برای [[مستضعفین]]»، «همه‌دان به جای علیم» و «رَستنگاه برای مَفازَه». این اثر گنجینه‌ای است از اقوال و نظرات [[عارفان]] و [[مشایخ]] تصوف چون [[رابعه عدویه]]، [[بایزید بسطامی]]، [[سریّ سَقطی]]، [[جنید بغدادی]]، [[شبلی بغدادی]] و بسیاری دیگر از این [[قوم]] و نیز اشعار دلپذیر عارفانه آنان که در جایی دیگر نمی‌توان یافت. تمایز دیگر آن، توجه نویسنده به [[روایات اهل بیت]]{{عم}} است. وی برخلاف [[مفسران اهل سنت]]، در تفسیرش علاوه بر ذکر برخی از [[فضائل]] [[حضرت علی]]{{ع}} و خاندانش، به [[روایات]] و احادیثی از [[امام علی]]، [[امام حسن]]، [[امام حسین]]، [[امام صادق]] و [[امام باقر]] و [[امام رضا]]{{عم}} استناد می‌جوید <ref>جلوه‌های تشیع در کشف الاسرار.</ref>.

در میان ترجمه‌های بی‌شماری که از [[قرآن]] شده است این اثر از همه زیباتر و شاعرانه‌تر مینماید. در بین ترجمه‌ها و تفسیرهای معتبر [[قرآن]] به [[زبان فارسی]]، [[کشف]] الاسرار ارزشی والا و مقامی خاص دارد. گذشته از [[تفسیر طبری]]، هیچ کتاب دیگری در این زمینه با آن قابل [[برابری]] نیست. نمونه‌ای از ترجمه [[میبدی]] در نوبت اول از ابتدای [[سوره فاطر]]: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}: بنام [[خداوند]] فراخ [[بخشایش]] [[مهربان]]، «الحَمدُالله»: [[ستایش]] [[نیکو]] [[الله]] را، {{متن قرآن|فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}}: کردگار [[هفت آسمان]] و [[زمین]] و نوسازنده آن، {{متن قرآن|جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا}}: [[آفریدگار]] که فریشتگان را [[رسولان]] کرد، {{متن قرآن|أُولِي أَجْنِحَةٍ}}: خداوندان پرها، {{متن قرآن|مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ}} پرهای دوان و سوان و چهاران، {{متن قرآن|يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ}}: می‌فزاید در [[آفرینش]] [[آفریده]] خویش آنچه خواهد، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}: الله بر همه چیز تواناست.