جون بن حوی: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

'''جَون بن حُوَی''' [[غلام]] سیاه [[ابوذر غفاری]] که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.  

==مقدمه==

جون بن حوّی پس از [[شهادت]] مولایش [[ابوذر]]، به [[مدینه]] برگشت و در [[خدمت]] [[اهل بیت]] در آمد. ابتدا [[خدمت]] [[امیر المؤمنین]]{{ع}} بود. سپس در [[خدمت]] [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} و بالأخره در [[خدمت]] [[امام سجاد]]{{ع}} بود. در [[سفر]] [[کربلا]]، از [[مدینه]] همراه [[امام]] تا [[مکّه]] و از آنجا به [[کربلا]] آمد. چون به اسلحه‌سازی و اسلحه‌شناسی آشنا بود، به [[نقل]] [[ابن اثیر]] و [[طبری]]، [[شب عاشورا]] هم در [[کربلا]] به کار [[اصلاح]] سلاح‌ها اشتغال داشت. با آنکه سنّ او زیاد بود، ولی [[روز عاشورا]] از [[سید الشهدا]]{{ع}} [[اذن]] میدان‌طلبید. [[امام]] او را رخصت داد تا برود و آزادش کرد. ولی او با [[اصرار]]، می‌خواست در روزهای [[شادی]] و [[غم]] و راحت و [[رنج]]، از [[خاندان پیامبر]] جدا نشود.

به [[امام حسین]]{{ع}} عرض کرد: گرچه نسبم [[پست]] و بویم ناخوش و چهره‌ام سیاه است، ولی می‌‌خواهم به [[بهشت]] [[روم]] و [[شرافت]] یابم و رو سفید شوم. از شما جدا نمی‌شوم تا [[خون]] سیاهم با خون‌های شما آمیخته شود. پس از [[نبرد]]، وقتی بر [[زمین]] افتاد، [[امام]] خود را به بالین او رساند و چنین [[دعا]] کرد: خدایا! رویش را سفید و بویش را معطّر کن و او را با [[نیکان]] [[محشور]] گردان {{متن حدیث|اللَّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهَهُ وَ طَيِّبْ رِيحَهُ وَ احْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ}}<ref>اعیان الشیعه، ج ۴، ج ۴، ص ۲۹۷؛ انصار الحسین، ص ۶۵؛ بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۲۲.</ref> به [[دعای امام]]، بویش معطّر گشت. [[امام باقر]]{{ع}} از [[امام سجاد]]{{ع}} [[روایت]] می‌‌کند که پس از [[عاشورا]] که [[مردم]] برای [[دفن]] کشته‌ها به میدان می‌‌آمدند (و [[بنی اسد]] برای [[دفن]] [[شهدا]] آمدند)، پس از ده روز، [[بدن]] جون را در حالی یافتند که بوی مشک از آن به مشام می‌‌رسید<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۲۳؛ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۶۳۴.</ref>.

رجزهای مختلفی برای جون [[نقل]] شده است. که نشان‌دهنده عمق [[بینش]] او در [[شناخت]] ولای [[آل]] البیت و [[جبهه]] [[کفر]] [[امویان]] و [[دفاع]] همه جانبه او از [[خاندان رسالت]] است<ref>درباره جون، کتاب «جون، مسک للزنوج» تألیف: محمد رضا عبد الأمیر انصاری. نشر: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی، منتشر شده است (کیهان فرهنگی، سال ۱۰ شماره ۳ ص ۴۵).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۴۱.</ref>.

==منابع==

==پانویس==

{{پانویس}}