یزید بن زیاد کندی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
یزید بن زیاد کندی در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۷
، ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱←جستارهای وابسته
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==یزید بن زیاد بن مهاصر در گزیده دانشنامه امام حسین== | ==یزید بن زیاد بن مهاصر در گزیده دانشنامه امام حسین== | ||
ابو شعثا یزید بن زیاد بن مهاصر کندی، جنگاور و تیرانداز ماهری بود که [[روز عاشورا]]، با [[تیراندازی]]، شماری از [[سپاهیان]] [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند. [[امام]]{{ع}} نیز درباره او [[دعا]] کرد و فرمود: «خداوندا! تیرش را به [[هدف]] برسان و ثوابش را [[بهشت]] قرار ده»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ سَدِّدْ رَمْيَتَهُ وَ اجْعَلْ ثَوَابَهُ الْجَنَّةَ}} (تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۴۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۶۳.</ref> | ابو شعثا یزید بن زیاد بن مهاصر کندی، جنگاور و تیرانداز ماهری بود که [[روز عاشورا]]، با [[تیراندازی]]، شماری از [[سپاهیان]] [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند. [[امام]]{{ع}} نیز درباره او [[دعا]] کرد و فرمود: «خداوندا! تیرش را به [[هدف]] برسان و ثوابش را [[بهشت]] قرار ده»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ سَدِّدْ رَمْيَتَهُ وَ اجْعَلْ ثَوَابَهُ الْجَنَّةَ}} (تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۴۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۶۳.</ref> | ||
==[[شهادت]] [[یزید بن زیاد]] ابی شعثاء کِندی== | |||
[[یزید بن زیاد بن مهاصر]] - یا ابوشعثاء کندی - از کسانی بود که همراه [[عمر بن سعد]] به [[جنگ]] با [[حسین]]{{ع}} آمده بود، ولی وقتی [[عبیدالله بن زیاد]] و اطرافیانش پیشنهادهای حسین{{ع}} را برای جلوگیری از جنگ نپذیرفتند به حسین{{ع}} پیوست و در کنار او به [[نبرد]] پرداخت، رجزی که او آن [[روز]] می‌خواند این بود: من یزیدم، پدرم مهاصر است، از شیری که در بیشه خفته است دلیرترم، یعنی از فرط [[نیرومندی]] به اطرافم بی‌اعتنایم. | |||
پروردگارا من [[یاور]] حسینم، عمر بن سعد را ترک گفته به سوی حسین [[هجرت]] نموده‌ام! | |||
او تیرانداز بود. از این‌رو پیش روی حسین{{ع}} روی زانوهایش نشست و یکصد عدد تیر پرتاب کرد، که تنها پنج عدد از آنها [[سقوط]] کرد، هر تیری که می‌افکند می‌گفت: من پسر بَهدَلة، سواران عرجلهام<ref>روز عرجله، روز جنگی مربوط به قوم بهدله قبیله‌ای از قبائل کِنده از قوم او بوده. که در آن پیروز شده بوده‌اند و برایشان نام‌آور شده بود؛ لذا به آن افتخار و مباهات می‌کردند، و افتخار به چنین روزهایی از جنگ‌های جاهلی در اسلام قطعاً مکروه است - اگر حرام نباشد - مگر در حال جنگ که افتخار برای حماسه و خونگرمی استثناء شده است، به کتاب‌های جهاد مراجعه شود، و در همینجا همین که امام معصوم حسین{{ع}} حاضر و ناظر بوده و نهی ننموده متضمن تجویز آن خواهد بود.</ref>، حسین{{ع}} [[دعا]] کرد و فرمود: خدایا تیرش را به [[هدف]] برسان، و [[پاداش]] او را [[بهشت]] قرار بده. آنگاه جنگید تا این که به [[قتل]] رسید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۵-۴۴۶، به نقل از ابی مختلف از فضیل بن خدیج کندی، همراه با کمی جابجایی.</ref>. [[رحمت خدا]] بر او باد.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[سوگ‌نامه کربلا (مقاله)|مقاله «سوگ‌نامه کربلا»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۴ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۴]] ص۸۴.</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||