علم امام از دیدگاه کلام امامیه (کتاب): تفاوت میان نسخهها
علم امام از دیدگاه کلام امامیه (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۴۹
، ۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۶بدون خلاصۀ ویرایش
Smsherafat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Smsherafat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
درباره کتاب: | درباره کتاب: | ||
بحث و بررسی كلامی دیدگاههای مختلف متكلمان شیعه درباره علم امام، منابع این علم و رابطه آن با علم خداوند و موارد علم ائمه معصوم و گستره آن است. نویسنده، ابتدا كلیاتی درباره مفهوم علم، امام و امامیه ارائه نموده، سپس به تفكیك دورههای زمانی از قرن اول تا هفتم هجری، به تبیین دیدگاههای كلامی متكلمان شیعه امامیه درباره علم امام و محدوده این علم پرداخته است. وی ابتدا روایات مربوط به ماهیت علم امام معصوم و گستره آن را آورده و مباحثی كلی در مورد علم امام، لدنی بودن علم، فوق بشری بودن آن، احاطه به غیب و علوم غیبی، منابع علم امام، آگاهی امام به عوالم ملكوتی و ضمایر انسانها، محدودیتهای علم امام، علم او به گذشته و آینده تا روز قیامت و... را ارائه كرده است؛ آنگاه به بررسی دیدگاه اصحاب ائمه در مورد جایگاه علم امام، آگاهی امام از علوم دینی و غیر دینی مانند علم منایا و بلایا، علم به اسمای شیعیان و آگاهی از كلیه حوادث عالم هستی و منابع این علوم پرداخته و به تفكیك قرن این دیدگاه را تبیین كرده است. در همین زمینه، به مكتبهای مهم كلامی شیعه امامیه، مانند مكتب بغداد و مكتب قم اشاره نموده و مباحثی مانند موارد علم امام و منابع آن را از منظر متكلمان برجسته این دو مكتب فكری مطرح كرده و ماهیت علم امام و موارد آن را در كتب برجسته از قرون سوم تا ششم هجری مانند اصول كافی و بصائرالدرجات مقایسه كرده است. در فصل بعدی، به دیدگاههای كلامی مطرح در قرن هفتم هجری در مورد علم امام اشاره نموده و در این زمینه، نخست به بررسی دیدگاههای كلامی ابنمیثم بحرانی در مورد احاطه امام به علم غیب، آگاهی او از احكام دینی و حكومتی و آگاه بودن از زمان شهادت خود پرداخته، آنگاه آرای كلامی سید بن طاووس، عمادالدین طبری و علامه حلی را در مورد علم امام به همه معلومات بشری و فوقبشری بیان كرده است. | بحث و بررسی كلامی دیدگاههای مختلف متكلمان شیعه درباره علم امام، منابع این علم و رابطه آن با علم خداوند و موارد علم ائمه معصوم و گستره آن است. نویسنده، ابتدا كلیاتی درباره مفهوم علم، امام و امامیه ارائه نموده، سپس به تفكیك دورههای زمانی از قرن اول تا هفتم هجری، به تبیین دیدگاههای كلامی متكلمان شیعه امامیه درباره علم امام و محدوده این علم پرداخته است. وی ابتدا روایات مربوط به ماهیت علم امام معصوم و گستره آن را آورده و مباحثی كلی در مورد علم امام، لدنی بودن علم، فوق بشری بودن آن، احاطه به غیب و علوم غیبی، منابع علم امام، آگاهی امام به عوالم ملكوتی و ضمایر انسانها، محدودیتهای علم امام، علم او به گذشته و آینده تا روز قیامت و... را ارائه كرده است؛ آنگاه به بررسی دیدگاه اصحاب ائمه در مورد جایگاه علم امام، آگاهی امام از علوم دینی و غیر دینی مانند علم منایا و بلایا، علم به اسمای شیعیان و آگاهی از كلیه حوادث عالم هستی و منابع این علوم پرداخته و به تفكیك قرن این دیدگاه را تبیین كرده است. در همین زمینه، به مكتبهای مهم كلامی شیعه امامیه، مانند مكتب بغداد و مكتب قم اشاره نموده و مباحثی مانند موارد علم امام و منابع آن را از منظر متكلمان برجسته این دو مكتب فكری مطرح كرده و ماهیت علم امام و موارد آن را در كتب برجسته از قرون سوم تا ششم هجری مانند اصول كافی و بصائرالدرجات مقایسه كرده است. در فصل بعدی، به دیدگاههای كلامی مطرح در قرن هفتم هجری در مورد علم امام اشاره نموده و در این زمینه، نخست به بررسی دیدگاههای كلامی ابنمیثم بحرانی در مورد احاطه امام به علم غیب، آگاهی او از احكام دینی و حكومتی و آگاه بودن از زمان شهادت خود پرداخته، آنگاه آرای كلامی سید بن طاووس، عمادالدین طبری و علامه حلی را در مورد علم امام به همه معلومات بشری و فوقبشری بیان كرده است. | ||
<ref>http://islamicdatabank.com/MoshakhesatBook.aspx?cod=10102429 وبگاه پارسا</ref> | <ref>http://islamicdatabank.com/MoshakhesatBook.aspx?cod=10102429 وبگاه پارسا</ref> | ||