تعزیه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث| مَنْ عَزَّى مُصَاباً فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ}}<ref>سفینة البحار، ج۲، ص۱۸۸. در این زمینه ر.ک: «باب التعزیه و المآتم» در بحار الأنوار، ج۷۹، ص۷۱ تا ۱۱۳.</ref> هرکس [[مصیبت]] دیده‌ای را [[تسلیت]] گوید، پاداشی همانند او دارد. و نیز طبق [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}}، [[خداوند]] به [[حضرت فاطمه]]{{ع}} در سوگ [[شهادت]] [[حسین]]{{ع}} [[تعزیت]] گفت<ref>سفینة البحار، ج۲، ص۱۸۸. در این زمینه ر.ک: «باب التعزیه و المآتم» در بحار الأنوار، ج۷۹، ص۷۱ تا ۱۱۳.</ref>. از مستحبّات [[روز عاشورا]] است که افراد وقتی به هم میرسند، نسبت به این [[مصیبت]] بزرگ به یک‌دیگر [[تعزیت]] و [[تسلیت]] گویند. این نشانه داغ‌داری در این فاجعه [[عظیم]] و [[هم‌بستگی]] با [[جبهه]] شهدای کربلاست. عبارتی که [[مستحب]] است در این تسلیت‌گویی گفته شود چنین است: {{متن حدیث| أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ‏ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{عم}}}}<ref>مفاتیح الجنان، اعمال روز عاشورا.</ref> در این متن [[تعزیت]]، ضمن داغ‌داری در سوگ [[سید الشهدا]]، مسأله [[خون‌خواهی]] آن [[امام]] [[شهید]] در رکاب [[حضرت مهدی]]{{ع}} از [[خداوند]] خواسته شده است.

[[سنّت]] تسلیت‌گویی در میان [[شیعه]]، نسبت به مناسبت‌های دیگری که [[وفات]] [[معصومین]]{{ع}} پیش میآید رایج است و هنگام [[دیدار]]، جمله {{متن حدیث|أَعْظَمَ الله أُجُورَكُمْ}} را میگویند.