سنت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

آن حضرت یکی از فلسفه‌های [[وجود امام]] و ولیِّ [[الهی]] را برپاداشتن حدود و [[شرایع الهی]] و سنت‌های [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} می‌داند: «ای [[خداوند]]، کتاب خود، حدود و [[شرایع]] خود و سنت‌های [[پیامبر]] خود را بدو [با [[امام]] و ولی خویش] برپای دار، و هرچه را [[ظالمان]] از معالم دینت میرانده‌اند بدو زنده‌دار و بدو زنگ [[ستم]] [[ستمکاران]] از [[آیین]] خویش بزدای»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.

نکته قابل توجهی که نباید آن را از نظر دور داشت این است که در مواردی کلمه [[سنّت]] فقط به [[مستحبات]] و [[آداب دینی]] که انجام آنها یا ترکشان الزامی نیست اطلاق می‌شود. در این استعمال، سنّت در مقابل [[فرائض]]، به معنی انجام [[واجبات]] و ترک [[محرمات]]، به کار می‌رود. در برخی نیایش‌های حضرت این کاربرد نیز به چشم می‌خورد: {{متن حدیث|وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ‏، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ}}؛ «چنان مکن که به سبب [[اندوه]] از انجام دادن فرائض و مستحبات تو باز مانم»<ref>نیایش هفتم.</ref>.