عایشه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عایشه در نهج البلاغه]] - [[عایشه در تاریخ اسلامی]] - [[عایشه در معارف و سیره نبوی]]</div>

حسادت رذیله‌ای است که شاید در وجود کثیری از افراد پیدا شود، اما فرد اگر در مجرای [[هدایت الهی]] قرار گیرد و خود را مخاطب [[دعوت نبوی]] بداند، تلاش می‌کند با [[تهذیب نفس]] از شدت [[رذایل]] بکاهد تا در استمرار [[جهاد]] [[نفسانی]] موفق به ریشه‌کن کردن رذایل شود.

گاهی [[رذیله]] حسادت در وجود یک [[انسان]] زبانه می‌کشد و او نه تنها در حذف و ریشه‌کنی آن تلاش ندارد و از مهذب شدن فاصله می‌گیرد، بلکه فاجعه زمانی است که این حسادت با [[تندخویی]] و [[قدرت‌طلبی]] گره بخورد، آنجاست که «[[آدم]] شدن محال است».

در صحیح بخاری چنین نقل شده: رسول خدا از [[منزل]] عایشه بیرون آمد و فرمود: ریشه [[کفر]] از این منزل است، جایی که شاخ شیطان از آن آشکار می‌شود<ref>صحیح مسلم، ج۲، ص۵۰۳.</ref>.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت پیامبر (کتاب)|مظلومیت پیامبر]] ص ۱۸۶.</ref>.

[[خدیجه کبری]] نادره زن‌های عالم است که [[فضایل]] منحصر به فردی را در خود جمع کرده است. او [[باور]] [[نبوت]] بود و رمز بقای [[امامت]]. خدیجه زنی است که در تاریک‌ترین شب‌های [[عصر رسالت]] [[نبوی]] با همه وجودش رسول خدا را [[حمایت]] کرد.

خدیجه زنی است که با همه [[ثروت]] و [[مکنت]] خود بدون کمترین تعلق و [[وابستگی]] دور شمع وجود پیامبر{{صل}} از همه چیزش گذشت و [[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] را معنی کرد.