جبت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] پس از ذکر [[ایمان آوردن]] برخی از [[دشمنان اسلام]] به [[جبت و طاغوت]] و [[داوری]] [[نادرست]] آنان درباره [[مؤمنان]] و مشرکان، به نتیجه این [[اعمال]] [[ناپسند]] اشاره کرده، بیان می‌‌دارد که آنان کسانی هستند که مورد [[لعنت الهی]] واقع شده و از [[رحمت]] حق محروم‌اند و چنین کسانی هیچ [[یاوری]] نخواهند داشت: {{متن قرآن|أُولَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَمَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا}}<ref>«آنانند که خداوند لعنتشان کرده است و برای هر کس که خداوند او را لعنت کند هرگز یاوری نخواهی یافت» سوره نساء، آیه ۵۲.</ref> در برخی از [[روایات شیعه]]، این آیه بر کسانی [[تطبیق]] شده است که به [[مقام اهل بیت]]{{عم}} [[حسد]] ورزیده، حق آنان را [[غصب]] کردند.<ref> تفسیر قمی، ج ۱، ص ۱۴۰؛ الصافی، ج ۱، ص ۴۵۹؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۴۸۹.</ref> آنان به [[حاکمان ستمگر]] ایمان آورده و آنها را هدایت شده‌تر از [[آل محمد]]{{عم}} دانستند.<ref> تفسیر العیاشی، ج ۱، ص ۲۴۶؛ الصافی، ج ۱، ص ۴۵۹.</ref> در روایاتی دیگر نیز عنوان [[جبت]] بر حاکمان ستمگر و [[دشمنان اهل بیت]]{{عم}}، اطلاق شده <ref>الکافی، ج ۱، ص ۴۲۹؛ بحارالانوار، ج ۳۱، ص ۱۲۳، ۶۲۹.</ref> و در روایتی از [[اهل سنت]]، اعمال ناپسندی مانند فال بد زدن به پرندگان، از جبت دانسته شده است.<ref>صحیح ابن حبان، ج ۱۳، ص ۵۰۲؛ الفائق، ج ۲، ص ۳۱۲؛ فیض القدیر، ج ۴، ص ۵۱۹.</ref> در [[ادعیه]] نیز از اموری مانند [[کفر]] ورزیدن به [[جبت]] <ref>مصباح المتهجد، ص ۱۹۸؛ عده الداعی، ص ۱۱۸؛ کنزالعمال، ج ۵، ص ۱۷۶.</ref> و [[لعن]] آن <ref>بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۴۹.</ref>[[سخن]] به میان آمده است.<ref>[[احمد جمالی|جمالی، احمد]]، [[جبت (مقاله)|مقاله «جبت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۹]]، ج۹.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:000060.jpg|22px]] [[احمد جمالی|جمالی، احمد]]، [[جبت (مقاله)|مقاله «جبت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۹''']]