پرش به محتوا

نامۀ ۵۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*[[نماز]] نزد [[امام]] از اهمیت و [[ارزش]] بالایی برخوردار است. از این‌رو در بخشی از سفارش‌های خود، [[فرمانداران]] را به‌عنوان سفرای خود در سرزمین‌های مختلف به [[نماز]] فرا می‌خواند. [[نماز]] افزون بر جنبه‌های عبادی فردی از جنبه [[اجتماعی]] نیز برخوردار است. از این‌رو [[کارگزار]] خود را به حفظ اوقات [[نماز]] سفارش می‌کند. در عین حال سفارش می‌کند که هنگام [[نماز]]، همه افراد را در نظر بگیرد و به‌گونه‌ای [[نماز]] نخواند که افراد [[ناتوان]] از [[نماز]] بازمانند که این امر، خود، موجب [[فتنه]] و [[تباهی]] می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 796.</ref>.
[[نماز]] نزد [[امام]] از اهمیت و [[ارزش]] بالایی برخوردار است. از این‌رو در بخشی از سفارش‌های خود، فرمانداران را به‌عنوان سفرای خود در سرزمین‌های مختلف به [[نماز]] فرا می‌خواند. [[نماز]] افزون بر جنبه‌های عبادی فردی از جنبه [[اجتماعی]] نیز برخوردار است. از این‌رو [[کارگزار]] خود را به حفظ اوقات [[نماز]] سفارش می‌کند. در عین حال سفارش می‌کند که هنگام [[نماز]]، همه افراد را در نظر بگیرد و به‌گونه‌ای [[نماز]] نخواند که افراد [[ناتوان]] از [[نماز]] بازمانند که این امر، خود، موجب [[فتنه]] و [[تباهی]] می‌شود.
*افزون بر [[سید رضی]]، [[ثعالبی]] نیز با اندک [[اختلاف]] در [[روایت]]، این [[حدیث]] را در کتاب الاعجاز و الایجاز [[روایت]] می‌کند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 796.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
*اما بعد، [[نماز ظهر]] را تا زمانی با [[مردم]] بگزارید که سایه [[آفتاب]] به [[قدر]] جای خفتن بزی شود و [[نماز عصر]] را زمانی با ایشان بگزارید که [[آفتاب]] سفید باشد و تابنده و از روز آن [[قدر]] مانده باشد که در آن دو فرسنگ راه [[توان]] پیمود. [[نماز]] [[مغرب]] را تا زمانی با آن‌ها بگزارید که [[روزه‌دار]]، [[روزه]] می‌گشاید و حاجی روانه مِنی می‌شود و [[نماز]] عشا را زمانی با ایشان بگزارید که شفق پنهان شود تا ثلثی از شب بگذرد. [[نماز صبح]] را زمانی با ایشان بگزارید که هر کس صورت دیگری را تواند [[شناخت]] و [[نماز]] را در حد [[توان]] ناتوان‌ترینشان به‌جای آرید، که موجب فتنه‌انگیزی‌شان نشوید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 797.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
افزون بر [[سید رضی]]، [[ثعالبی]] نیز با اندک [[اختلاف]] در [[روایت]]، این [[حدیث]] را در کتاب الاعجاز و الایجاز [[روایت]] می‌کند.
 
== فرازی از [[نامه]] ==
اما بعد، نماز ظهر را تا زمانی با [[مردم]] بگزارید که سایه [[آفتاب]] به [[قدر]] جای خفتن بزی شود و نماز عصر را زمانی با ایشان بگزارید که [[آفتاب]] سفید باشد و تابنده و از روز آن [[قدر]] مانده باشد که در آن دو فرسنگ راه [[توان]] پیمود. [[نماز]] [[مغرب]] را تا زمانی با آن‌ها بگزارید که [[روزه‌دار]]، [[روزه]] می‌گشاید و حاجی روانه مِنی می‌شود و [[نماز]] عشا را زمانی با ایشان بگزارید که شفق پنهان شود تا ثلثی از شب بگذرد. نماز صبح را زمانی با ایشان بگزارید که هر کس صورت دیگری را تواند [[شناخت]] و [[نماز]] را در حد [[توان]] ناتوان‌ترینشان به‌جای آرید، که موجب فتنه‌انگیزی‌شان نشوید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۹۶ ـ ۷۹۷.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۸: خط ۲۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
[[رده:امام علی]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
۱۱۳٬۰۰۴

ویرایش