نفی دشنام در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←زشتی دشنام در سخنان پیامبر اعظم{{صل}}
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = دشنام | |||
| عنوان مدخل = دشنام | |||
| مداخل مرتبط = [[دشنام در لغت]] - [[دشنام در قرآن]] - [[نفی دشنام در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی دشنام در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی دشنام در معارف و سیره نبوی]] - [[دشنام در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در [[منطق]] [[دین]] [[دشنام]] دادن و [[ناسزا]] گفتن حتی به [[دشمنان]] امری [[ناپسند]] و [[نکوهیده]] است، و [[خداوند]] [[اهل]] [[ایمان]] را از آن [[نهی]] کرده است: {{متن قرآن|وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ}}<ref>«و به آنهایی که مشرکان به جای خداوند (به پرستش) می‌خوانند دشنام ندهید تا آنان (نیز) از سر دشمنی به نادانی خداوند را دشنام ندهند» سوره انعام، آیه ۱۰۸.</ref>. | در [[منطق]] [[دین]] [[دشنام]] دادن و [[ناسزا]] گفتن حتی به [[دشمنان]] امری [[ناپسند]] و [[نکوهیده]] است، و [[خداوند]] [[اهل]] [[ایمان]] را از آن [[نهی]] کرده است: {{متن قرآن|وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ}}<ref>«و به آنهایی که مشرکان به جای خداوند (به پرستش) می‌خوانند دشنام ندهید تا آنان (نیز) از سر دشمنی به نادانی خداوند را دشنام ندهند» سوره انعام، آیه ۱۰۸.</ref>. | ||
ملاحظه می‌شود که [[قرآن کریم]] رعایت اصول منطقی و [[ادب]] و نزاکت و [[پرهیز]] از دشنام و [[ناسزاگویی]] را حتی در برابر [[اعتقادات]] [[باطل]] و [[ادیان]] [[خرافی]] نیز لازم شمرده است. | ملاحظه می‌شود که [[قرآن کریم]] رعایت اصول منطقی و [[ادب]] و نزاکت و [[پرهیز]] از دشنام و [[ناسزاگویی]] را حتی در برابر [[اعتقادات]] [[باطل]] و [[ادیان]] [[خرافی]] نیز لازم شمرده است. | ||
پیام‌آور ادب و [[اخلاق]] تام در سخنی والا [[پیروان]] خود را از هر هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی به شدت پرهیز داده و فرموده است: {{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ الْفُحْشَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا يُحِبُّ الْفُحْشَ وَ التَّفَحُّشَ}}<ref>«از فحش و دشنام بپرهیزید که خدای متعال بدزبانی و هرزه‌گویی را دوست ندارد». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. | پیام‌آور ادب و [[اخلاق]] تام در سخنی والا [[پیروان]] خود را از هر هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی به شدت پرهیز داده و فرموده است: {{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ الْفُحْشَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا يُحِبُّ الْفُحْشَ وَ التَّفَحُّشَ}}<ref>«از فحش و دشنام بپرهیزید که خدای متعال بدزبانی و هرزه‌گویی را دوست ندارد». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. | ||
ادب و [[اخلاق پیامبر]] اکرم{{صل}} تا بدانجا بود که آن [[حضرت]] پس از [[پیروزی]] در [[نبرد بدر]] [[مسلمانان]] را از دشنام دادن به کشته‌شدگان [[مشرکان]] نهی فرمود<ref>احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} به پیروان خود آموخت که هرزه‌زبانی و دشنام گویی با [[اسلام]] و [[مسلمانی]] سازگار نیست: {{متن حدیث|إِنَّ الْفُحْشَ وَ التَّفَاحُّشَ لَيْسَا مِنَ الْإِسْلَامِ فِي شَيْءٍ}}<ref>«بی‌گمان دشنام‌گویی و هرزه‌زبانی از صفات اسلام نیست». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۸.</ref>. | ادب و [[اخلاق پیامبر]] اکرم {{صل}} تا بدانجا بود که آن [[حضرت]] پس از [[پیروزی]] در [[نبرد بدر]] [[مسلمانان]] را از دشنام دادن به کشته‌شدگان [[مشرکان]] نهی فرمود<ref>احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} به پیروان خود آموخت که هرزه‌زبانی و دشنام گویی با [[اسلام]] و [[مسلمانی]] سازگار نیست: {{متن حدیث|إِنَّ الْفُحْشَ وَ التَّفَاحُّشَ لَيْسَا مِنَ الْإِسْلَامِ فِي شَيْءٍ}}<ref>«بی‌گمان دشنام‌گویی و هرزه‌زبانی از صفات اسلام نیست». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۸.</ref>. | ||
[[حضرت ختمی مرتبت]] از این که مسلمانان هرزه‌زبان و دشنام‌گو باشند [[بیزاری]] می‌جست و [[راه]] [[سعادت]] را بر چنین کسان گشوده نمی‌دانست و به [[تهدید]] آنان برخاست که: {{متن حدیث|الْجَنَّةُ حَرَامٌ عَلَى كُلِّ فَاحِشٍ أَنْ يَدْخُلَهَا}}<ref>«ورود به بهشت بر هر فحش‌دهنده و دشنام‌گوی حرام است». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. | [[حضرت ختمی مرتبت]] از این که مسلمانان هرزه‌زبان و دشنام‌گو باشند [[بیزاری]] می‌جست و [[راه]] [[سعادت]] را بر چنین کسان گشوده نمی‌دانست و به [[تهدید]] آنان برخاست که: {{متن حدیث|الْجَنَّةُ حَرَامٌ عَلَى كُلِّ فَاحِشٍ أَنْ يَدْخُلَهَا}}<ref>«ورود به بهشت بر هر فحش‌دهنده و دشنام‌گوی حرام است». احیاء العلوم، ج۳، ص۱۱۷.</ref>. | ||
هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم{{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]]{{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله | هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم {{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]] {{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله بنی‌تمیم]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و عرض کرد: مرا وصیتی فرما. پس در آن چه [[حضرت]] به او [[وصیت]] فرمود این بود که: {{متن حدیث|لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ}}<ref>«به مردمان دشنام ندهید که نتیجه آن عداوت و دشمنی میان ایشان است» الکافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۴.</ref> | ||
== | ==[[زشتی]] [[دشنام]] در سخنان پیامبر اعظم{{صل}}== | ||
#دشنام دلیل [[دشمنی]]: [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است: مردی از [[قبیله بنی تمیم]] خدمت [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مشرف شد و عرض کرد: مرا توصیه فرمایید. حضرت از جمله چنین توصیه فرمود: به [[مردم]] دشنام ندهید که باعث دشمنی بین شما می‌گردد<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَجُلًا مِنْ تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ{{صل}} فَقَالَ أَوْصِنِي فَكَانَ فِيمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَكْسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَیْنَهُمْ}}؛ اصول کافی، باب السباب، ح۱؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸ من أبواب أحکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>. | |||
#دشنام نشانه هلاکت: [[سکونی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل کرده است که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[دشنام]] دهنده [[مؤمن]]، مثل کسی است که در معرض هلاکت قرار دارد<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸، من ابواب احکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>. | |||
#دشنام [[مسلمان]] گناهی بزرگ: در حدیث نبوی آمده است: دشنام دادن مسلمان [[گناه]] است:<ref> {{متن حدیث|سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ}}؛ نهج الفصاحه، ح۱۷۲۹.</ref>. | |||
#دشنام با [[اسلام]] جمع نمی‌شود: [[پیامبر اسلام]] فرمود: [[فحش]] و بدزبانی از صفات اسلام نیست و در اسلام کسی از همه بهتر است که اخلاقش نیک‌تر است: <ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْفُحْشَ وَ التَّفَحُّشَ لَيْسَا مِنَ الْإِسْلَامِ فِي شَيءٍ وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ إِسْلَاماً أَحْسَنُهُمْ خُلْقاً}}؛ نهج الفصاحه، ح۶۲۲.</ref>. | |||
#دشنام دهنده مبغوض و منفور [[خداوند]]: در [[حدیثی]] از [[پیامبر گرامی]] آمده است که فرمود: خداوند بدگو و بد زبان را مبغوض دارد (از او متنفر است)<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ}}؛ نهج الفصاحه، ح۷۴۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۱۴۹-۱۵۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | # [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | ||
# [[پرونده:1100808.jpg|22px]] [[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|'''سیره اجتماعی پیامبر اعظم''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:دشنام]] | [[رده:دشنام]] | ||