قرقیسیا کجاست و چه حوادثی در آن اتفاق می‌افتد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==

{{پاسخ پرسش  

::::::[[آیت‌الله]] '''[[نجم‌الدین طبسی]]'''، در کتاب ''«[[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور ج۱]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«با بررسی کتب معاجم، این نتیجه به دست می‌آید که در مورد موقعیت جغرافیائی "[[قرقیسیا]]" دو دیدگاه وجود دارد:

{{پاسخ پرسش  

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی کورانی]]'''، در کتاب ''«[[عصر ظهور ۱ (کتاب)|عصر ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در [[روایات]] مربوط به [[سفیانی]]، [[جنگ]] [[قرقیسیا]] که در مرزهای سوریه- عراق- [[ترکیه]] بوقوع می‌پیوندد حادثه‌ای خارج از روال طبیعی جنبش [[سفیانی]] و حوادث [[زمان ظهور]] بنظر می‌رسد .. ازاین‌رو [[هدف]] اصلی [[سفیانی]] از [[جنگ]] [[عراق]] [[سلطه]] یافتن بر آن [[کشور]] و ایجاد [[مقاومت]] در برابر نیروهای ایرانی و [[زمینه‌سازان ظهور]] [[حضرت]]، که از مسیر [[عراق]] به سوی [[سوریه]] و [[قدس]] پیش می‌روند خواهد بود. ولی در راه [[عراق]] در اثر حادثه عجیبی [[جنگ]] [[قرقیسیا]] رخ می‌دهد و آن حادثه پیدا شدن گنجی در مجرای [[فرات]] و یا نزدیک مجرای رود [[فرات]] است.

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[سید نذیر حسنی]]'''، در کتاب ''«[[مصلح کل ۱ (کتاب)|مصلح کل]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: [[سفیانی]] با [[ابقع]] می‌جنگد و او و افرادش را به [[قتل]] می‌رساند، سپس [[اصهب]] را می‌کشد و مقصد بعدی او، [[عراق]] است. او سپاهش را از [[قرقیسیا]] عبور می‌دهد و آنها در آنجا به [[جنگ]] می‌پردازند و [[سفیانی]] [[سپاه]] دیگری به [[کوفه]] روانه می‌کند<ref>النعمانی، الغیبة، ص ۲۸۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«"[[قرقیسیا]]" که در برخی نسخه‌ها "قریه سبا"، ضبط شده است، نام شهری است که در [[سوریه]] واقع شده و اکنون در نزدیکی مرز [[عراق]] و [[سوریه]] است<ref>سید محمد کاظم قزوینی، [[امام مهدی]] از ولادت تا ظهور، ص ۴۵۴.</ref>. برخی نیز آن‌را معرب "گرگ سیاه" دانسته‌اند. در [[علائم ظهور]] مربوط به [[خروج سفیانی]] گفته شده است، او، به محلی به این نام وارد می‌شود و رخدادی بزرگ برای او در آن‌جا اتفاق می‌افتد<ref>سید محمد کاظم قزوینی، [[امام مهدی]] از ولادت تا ظهور، ص ۲۵۱.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[سفیانی]]، در [[شام]] بر [[دشمنان]] پیروز می‌شود. بعد از آن، بین او و [[دشمنان]] دیگری در "[[قرقیسیا]]"، جنگی روی می‌دهد که پرندگان [[آسمان]] و درندگان [[زمین]]، از باقیمانده‌های کشته‌ها، سیر می‌شوند"<ref>حسین کریم شاهی بیدگلی، فرهنگ موعود، ص ۱۸۸.</ref>. هم‌چنین "[[قرقیسیا]]" را محلی در کنار نهر [[فرات]] دانسته‌اند<ref>بحار الأنوار، ج ۱۳؛ مهدی موعود، ترجمه علی دوانی، ص ۹۸۳.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای '''[[سید مجتبی السادة]]'''، در کتاب ''«[[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*«[[قرقیسیا]] شهری در منطقه شمالی [[سوریه]] است که در میان [[فرات]] و سرچشمه نهری به نام خابور<ref>درخت به لسان سیاه.</ref> قرار دارد. این [[شهر]] حدود ۱۰۰ کیلومتر با مرزهای [[عراق]] و ۲۰۰ کیلومتر با مرزهای [[ترکیه]] فاصله دارد و در نزدیکی‌های [[شهر]] "دیرالزور" است. در [[آینده]] نزدیک در آن گنجی از طلا، نقره یا مانند آنها (مثلا نفت) [[کشف]] می‌شود. آن‌گونه که [[روایات]] بیان نموده‌اند، [[آب]] [[فرات]] کوهی از طلا و نقره را نمایان می‌کند که بر سر آن از هر نه نفر، هفت نفر کشته می‌شوند<ref>السفیانی، ص ۳۱.</ref>. در این [[جنگ]] اقوام مختلفی شرکت دارند:

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*«[[قرقیسیا]] شهری در شمال [[سوریه]] است که در محل التقای رود خابور با [[فرات]] قرار گرفته است. این [[شهر]] در سال ۱۹ هجری به دست [[مسلمانان]] [[فتح]] شد و "[[قرقیسیا]]" نامیده شد. این [[شهر]] مرکز تجارتی بوده و آوازه جهانی داشت<ref>قاموس الاعلام ترکی، ج ۵، ص ۳۶۱۵ (به نقل از روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۳۴).</ref>. در [[روایات]] [[انقلاب‌ها]] و شورش‌های [[آخر الزمان]] آمده است: در [[قرقیسیا]] حادثه‌ای روی می‌دهد که هرگز از اول [[آفرینش جهان]] چنین حادثه‌ای روی نداده است و تا روزی که [[زمین]] و آسمان‌ها وجود دارد، چنین حادثه‌ای روی نخواهد داد. آن‌جا سفره گسترده [[الهی]] پهن می‌شود، وحوش و طیور برای خوردن گوشت [[جباران]] گرد می‌آیند، مرغان هوا و درندگان صحرا از آن می‌خورند و سیر می‌شوند<ref>بشارة الاسلام، ص ۱۰۳؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۰۹.</ref>. و در روایتی آمده که: برای [[اولاد]] [[عباس]] و [[مروان]] حادثه خونینی در [[قرقیسیا]] هست که [[جوان]] مقاوم را پیر می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۷؛ مجمع البحرین، ج ۴، ص ۹۶.</ref>.