رابطه شب قدر و امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::« برای اثبات وجود [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}، می‌توان از [[سوره قدر]] استفاده کرد. [[شب قدر]] در هر سال وجود دارد و هر سال در آن شب، [[فرشتگان]] همراه با "[[روح]]" که [[فرشته]] [[برتری]] است، به [[زمین]] نازل می‌شوند. در زمان [[پیامبر]]{{صل}} [[نزول]] آنان بر شخص [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} بود. بعد از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} باید شخصی حضور داشته باشد که لایق [[نزول]] [[فرشتگان]] بر او باشد. آن شخص [[امام]] است و در زمان ما [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌باشد. [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} در مقامی‌ است که [[شب قدر]] که از هزار ماه بهتر است، [[روح]] و [[فرشتگان الهی]] بر او نازل می‌شود و به این ترتیب میان زمینیان و آسمانیان ارتباط برقرار می‌شود. با توجه به این مطلب، [[امام صادق]]{{ع}} از [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنا}} [[رهبری]] [[امام مهدی|امام زمان]] را ثابت می‌کند و می‌فرماید: آیا هر سال [[شب قدر]] نداریم؟ هر سال یک [[شب قدر]] داریم. بعد [[قرآن]] می‌فرماید: در [[شب قدر]] {{عربی|" تَنَزَّلُ‏ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ‏ ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref> [[ملائکه]] و فرشته‌های [[خدا]] از [[آسمان]] به [[زمین]] می‌آیند. [[امام]] می‌گوید: [[فرشتگان]] در زمان [[پیامبر خاتم|رسول الله]] بر [[پیامبر]] نازل می‌شدند؛ چون [[قرآن]] می‌گوید: {{متن قرآن|قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref> بگو: هر که دشمن جبرئیل است (آگاه باشد که) بی‌گمان او، آن (قرآن) را بر دلت با اذن خداوند فرو فرستاده است در حالی که آنچه را پیش از آن بوده است راست می‌شمارد و رهنمود و نویدی برای مؤمنان است؛ سوره بقره، آیه: ۹۷.</ref> وقتی [[پیامبر]] زنده بود، در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر [[قلب]] وی نازل می‌شدند؛ الآن هم باید شخصی چون [[پیامبر]] حضور داشته باشد که [[شب قدر]] [[فرشتگان]] بر او نازل  بشوند. این [[آیه]] جز بر وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]] قابل تطبیق نیست و [[ائمه]] ما از [[آیه]] {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref> برای اثبات وجود مبارک [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} استفاده کرده‌اند<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref>»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۹۹ - ۱۰۰.</ref>.

::::::«[[امام]] {{ع}} به علت این که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] است، باید از تمام حوادث و مقدرات عالم با خبر باشد؛ همان‌گونه که [[پیامبر]] {{صل}} باید [[آگاه]] می‌شد. چون [[شب قدر]]، شب [[نزول قرآن]] و ارتباط [[وحی]] با خاکیان است، در [[شب قدر]] این ارتباط برقرار می‌شود و [[ملائکه]] و [[جبرئیل]] نازل می‌شوند و تمام مقدرات را به استحضار [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌رسانند. بنابراین، [[شب قدر]]، شب [[نزول وحی]] و [[نبوت]]، شب [[ولایت]] امر و [[امامت]]، و [[لیلة القدر]] است، لیلة القرآن و الامامة؛ هم به ثقل اکبر تعلق دارد، و هم به [[عترت]] و ثقل کبیر. [[امام خمینی]] فرمود: [[شب نیمه شعبان]] که شب ولادت [[امام عصر]] {{ع}} است را [[لیلة القدر]] نامیدند. اگر وجود [[مقدس]] [[امام عصر]] نباشد {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} مفهومی نداشت نازل شود؛ برای چه؟»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۷.</ref>.

::::::«[[شب قدر]]، شب [[امام زمان]] {{ع}} است و [[ملائکه]] و [[روح]] بر آن [[حضرت]] نازل شده، تقدیر امور را در [[اختیار]] او می‌گذارند. [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} در [[تفسیر]] [[سوره قدر]] فرموده‌اند: [[فرشتگان]] در این شب، مقدرات یک سال را نزد ولی مطلق زمان آورده، بر او عرضه و [[تسلیم]] می‌کنند<ref>کافی، کتاب الحجة، باب فی شأن انا انزلناه.</ref>. در چنین شبی که به [[حضرت مهدی]] {{ع}} تعلق دارد، یاد جد بزرگوارش در دل‌ها زنده می‌شود، چرا که یکی از اعمال مستحبی [[شب قدر]]، [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} است<ref>مفاتیح الجنان، زیارت [[امام حسین]] {{ع}} در شب‌های قدر.</ref>. هنگامی که درد زایمان نرجس‌خاتون شروع شد، [[امام عسکری]] {{ع}} به [[حکیمه خاتون]] فرمود: عمه [[جان]]! سوره "انا انزلناه" را بر او بخوان. [[حکیمه]] می‌گوید: من مشغول خواندن این سوره شدم، و می‌شنیدم که طفل داخل رحم [[نرجس]] نیز، همان‌گونه که من می‌خوانم، می‌خواند. در حال تعجب بودم که [[امام عسکری]] {{ع}} با صدای بلند فرمود: عمه [[جان]]! از امر [[خدا]] تعجب مکن که [[خداوند]]، زبان ما را در کودکی به [[حکمت]] باز کرده و در بزرگی، [[حجت]] خود در [[زمین]] قرار می‌دهد<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳.</ref>.

::::::«[[قرآن]] سری است بین [[حق]] و [[ولی الله]] اعظم که [[رسول خدا]]ست، به تبع او نازل می‌شود تا می‌رسد به این جایی که به صورت حروف‌ و کتاب در می‌آید که ما هم از آن استفاده ناقص می‌کنیم. و اگر سر "[[لیلة القدر]]" و سر "[[نزول]] [[ملائکه]]" در شب‌های قدر- که الآن هم برای [[ولی الله]] اعظم [[حضرت صاحب]] {{ع}} این معنا امتداد دارد- سر این‌ها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود<ref>صحیفه امام، ج ۱۹، ص ۲۸۵.</ref>.