برهان عقلی عصمت امام علی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[برهان عقلی]] [[عصمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} این است که پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} کسانی که به عنوان نامزد [[مقام امامت]] و [[خلافت]] مطرح بودند، عبارت‌اند از امیرالمؤمنین{{ع}}، [[ابوبکر]]، [[عباس]] و [[سعد بن عباده]]. [[معصوم]] نبودن سه فرد اخیر مورد [[اجماع]] [[مسلمانان]] است. هرگاه امیرالمؤمنین{{ع}} نیز معصوم نباشد، [[حق]] در باب [[امامت]] در [[امت اسلامی]] تحقق نخواهد یافت، در حالی که حق درهر مسئله‌ای از امت اسلامی بیرون نیست: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>؛ یعنی [[پیامبر]]{{صل}} [[اسوه]] [[اسلامی]] است و امت اسلامی اسوه دیگر [[انسان‌ها]]. اسوه بودن با [[حقانیت]] ملازمه دارد، زیرا [[باطل]] نمی‌تواند اسوه باشد. برهان عقلی عصمت امیرالمؤمنین{{ع}} را می‌توان به صورت زیر تقریر کرد:

به عبارتی دیگر - به شکل [[قیاس]] استثنایی - می‌گوییم: اگر امیرالمؤمنین{{ع}} معصوم نبود، امت اسلامی در باب امامت بر باطل بود، ولی [[تالی]] باطل است، پس مقدم نیز باطل است، بنابراین نقیض آن درست است، یعنی امیرالمؤمنین{{ع}} معصوم بود. این برهان عقلی، امامت دیگر [[امامان]] [[اهل‌بیت]]{{عم}} و [[وجود امام عصر]]{{ع}} را نیز [[اثبات]] می‌کند، زیرا اگر معصوم بودن امامان اهل‌بیت{{عم}} و وجود امام عصر{{ع}} پذیرفته نشود، امت اسلامی در باب امامت بر باطل خواهد بود، که [[نادرستی]] آن [[قطعی]] و [[اجماعی]] است»<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۵۷.</ref>.