آیا خسوف و کسوف در یک ماه رمضان از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#[[رسوخ]] و عمق یافتن نظریه [[مهدویت]] و [[اعتقاد]] به [[حضرت]] در میان تمام [[مسلمانان]]؛

::::#توجه [[مؤمنان مخلص]] به [[نزدیکی زمان ظهور]]؛ ثعلبه [[ازدی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] کرده که فرمودند: "دو نشانه [[پیش از ظهور]] [[قائم]]‌ {{ع}} خواهد بود: خورشیدگرفتگی در نیمه [[ماه رمضان]] و ماه‌گرفتگی در آخر آن<ref>{{متن حدیث|"آيَتَانِ‏ تَكُونَانِ‏ قَبْلَ‏ قِيَامِ‏ الْقَائِمِ‏ كُسُوفُ‏ الشَّمْسِ‏ فِي‏ النِّصْفِ‏ مِنْ‏ رَمَضَانَ‏ وَ خُسُوفُ الْقَمَرِ فِي آخِرِهِ قَالَ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ تَنْكَسِفُ الشَّمْسُ فِي النِّصْفِ مِنَ الشَّهْرِ وَ الْقَمَرُ فِي آخِرِ الشَّهْرِ فَقَالَ نَعَمْ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا قُلْتُ إِنَّهُمَا آيَتَانِ لَمْ تَكُونَا مُنْذُ هَبَطَ آدَمُ "}}؛ الارشاد ج ۲، ص ۳۷۴؛ الغیبة نعمانی، ص ۱۸۱؛ اعلام الوری، ص ۴۲۹؛ الغیبة شیخ طوسی، ص ۲۷۰؛ بشارة الاسلام، ص ۹۶؛ یوم الخلاص، ص ۵۱۶؛ تاریخ ما بعد الظهور، ص ۱۱۸.</ref>. به [[حضرت]] عرض می‌کند: یابن [[رسول الله]] {{صل}} [[خورشید]] در انتهای ماه [[کسوف]] می‌کند و ماه، در نیمه آن [[خسوف]]. [[حضرت]] فرمودند: خودم می‌دانم چه می‌گویم؛ این دو نشانه‌ای است که از زمان فرود آمدن [[آدم]] از [[بهشت]] به زمین‌ سابقه نداشته است. [[ورد بن زید اسدی]] برادر کمیت هم از آن حضرت‌ {{ع}} [[نقل]] کرده که فرمودند: "پیش از این امر ([[ظهور]]) ماه‌گرفتگی خواهد بود؛ که پنج روز مانده به انتهای ماه‌ و خورشیدگرفتگی در روز پانزدهم که هردو در [[ماه رمضان]] خواهد بود و به این ترتیب حساب [[منجمان]] به هم می‌ریزد"<ref>{{متن حدیث|"إِنَ‏ بَيْنَ‏ يَدَيْ‏ هَذَا الْأَمْرِ انْكِسَافَ‏ الْقَمَرِ لِخَمْسٍ‏ تَبْقَى‏ وَ الشَّمْسِ لِخَمْسَ عَشْرَةَ وَ ذَلِكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ عِنْدَهُ يَسْقُطُ حِسَابُ الْمُنَجِّمِين‏ "}}؛ الغیبة نعمانی، ص ۲۷۱.</ref>. [[ابو بصیر]] هم از [[امام صادق]]‌ {{ع}} [[نقل]] می‌کند که [[حضرت]] فرمودند: "نشانه [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[کسوف خورشید در سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان]] است" <ref>{{متن حدیث|"عَلَامَةُ خُرُوجِ‏ الْمَهْدِيِ‏ كُسُوفُ‏ الشَّمْسِ‏ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ فِي ثَلَاثَ عَشْرَةَ وَ أَرْبَعَ عَشْرَةَ مِنْهُ‏ "}}؛ الغیبة نعمانی، ص ۱۸۲، بشارة الاسلام، ص ۹۷، تاریخ الغیبة الکبری، ص ۴۷۹، یوم الخلاص، ص ۵۱۷.</ref>.

::::#این قضیه معجزه‌گونه و از طریق یکی از اسباب و علل عادی و ناشناخته‌ انجام شود. البته با اختلافی ساده و آن هم [[آگاهی]] ما از زمان وقوع آن است، که البته‌ طریقه حدوث این [[اعجاز]] یا کیفیت شکل‌گیری را نمی‌توانیم تصور کنیم و همین [[قدر]] کافی است که بدانیم این [[معجزه]] انجام می‌شود و آن هم معجزه‌ای که از زمان هبوط [[حضرت آدم]]{{ع}} تاکنون سابقه نداشته است و لذا محاسبات ستاره‌شناسان را بر هم می‌زند.

::::# به واسطه ممانعت جسمی بزرگ رخ می‌دهد. ممکن است یکی از اشیاء سرگردان در فضا (بنابر گفته [[دانشمندان]]) به منظومه شمسی نزدیک شده و با قرار گرفتن در مقابل [[خورشید]] مانع رسیدن [[آفتاب]] به [[زمین]] شود و [[کسوف]] پس از ده روز پیش بیاید و همین شی‌ء در اواخر ماه که ماه به شکل هلال دیده می‌شود در برابر آن قرار گیرد و برحسب سرعت و حجم آن شی‌ء [[خسوف]] کلی یا جزیی رخ دهد. از جمله نشانه‌هایی که برای [[ظهور]] ذکر شده است و بی‌ارتباط با این بخش از مطالب نیست این است که [[نور]] [[خورشید]] از زمان طلوعش تا ۳/ ۲ از روز ناپدید می‌شود که این به جهت آن است که شی‌ای فضایی بین [[خورشید]] و [[زمین]] قرار گرفته و به مدت ۳/ ۲ از طول روز مانع رسیدن آفتاب‌<ref>الممهدون للمهدی {{ع}}، ص ۳۷.</ref> به [[زمین]] می‌شود که بالطبع با کسوفی که از یک تا سه ساعت طول می‌کشد، متفاوت است.

::::# به جهت تغییرات درونی خود [[خورشید]]. تعبیر علمی این مطلب از این قرار است که ممکن است انفجارهای عظیم یا تغییرات فیزیکی خاصی در [[خورشید]] پدید آید طوری‌که مدت مشخصی اشعه [[خورشید]] به اطراف پراکنده نگردد و یا این‌که انفجارهای پشت سر هم [[ماه رمضان]] در [[خورشید]]، [[کسوف]] اواسط ماه را به دنبال داشته باشد و در آخر ماه که از ماه هلالی بیش پیدا نیست، [[خسوف]] را؛ که این احتمال نزدیک‌ترین و جدی‌ترین احتمالات است خصوصا اگر این دو را به [[آیات]] و نشانه‌هایی که از [[آسمان]] است و در بحث حوادث [[ماه رجب]] به آنها پرداختیم، ضمیمه کنیم، می‌توان آنها را هم با این احتمال توجیه کرد: توقف [[خورشید]] در زمان [[سفیانی]] ممکن است ناشی از انفجاری قوی در [[خورشید]] باشد که مانع حرکت کردن [[خورشید]] شود یا حرکت آرامی که مانند بازگشت عمل آن برای مدت دو یا سه ساعت باشد یا ظاهر شدن بدنی نمایان در قرص [[خورشید]]<ref>از جمله حوادث ماه رجب که پیش از این از آن سخن گفتیم.</ref> هم ممکن است ناشی از انفجاری قوی در [[خورشید]] باشد که وقتی در سطح [[خورشید]] گسترش می‌یابد به شکل سینه و صورت [[انسان]] دیده شود. فیزیکدانان متأخر هم احتمال وقوع چنین مسئله‌ای را در [[خورشید]] می‌دهند، که در [[حدیث]] هم می‌توان تأکید بر چنین مطلبی را مشاهده کرد. [[امام علی|امیر المؤمنین‌]]{{ع}} طی [[حدیثی]] طولانی پس از ذکر [[صیحه]] و [[ندای آسمانی]] [[ماه رمضان]] (در بیست و سوم ماه) می‌فرمایند: "از فردای آن، هنگام ظهر [[خورشید]] رنگارنگ و سپس زرد شده و در نهایت سیاه و تاریک می‌شود"<ref>{{متن حدیث|"وَ مِنَ‏ الْغَدِ عِنْدَ الظُّهْرِ تَتَلَوَّنُ الشَّمْسُ وَ تَصْفَرُّ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً "}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۵، بشارة الاسلام، ص ۵۹ و ص ۷۰.</ref>. [[تاریکی]] [[خورشید]] خود [[دلیل]] روشنی است برای وقوع [[خسوف]] ماه در روز بیست و پنجم آن [[ماه رمضان]].