آب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#گویا اشاره دو [[آیه]] {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا}}<ref>«و اوست که بادها را نویدبخشی پیشاپیش رحمت خویش  فرستاد و از آسمان، آبی پاک فرو فرستادیم» سوره فرقان، آیه ۴۸.</ref> و {{متن قرآن|إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَيُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که (خداوند) خوابی سبک را بر شما فرا می‌پوشاند تا از سوی او آرامشی (برای شما) باشد و از آسمان آبی فرو می‌باراند تا شما را بدان پاکیزه گرداند و پلیدی شیطان را از شما بزداید و دل‌هایتان را نیرومند  سازد و گام‌ها (یتان) را بدان استوار دارد» سوره انفال، آیه ۱۱.</ref> به آب آسمان برای برخی [[صحابه]] این توهم را پدید آورد که [[پاک]] کنندگی، ویژه آب آسمان است؛ ازاین رو افرادی چون [[عبدالله‌ بن‌ عمر]] و [[عبدالله‌ بن‌ عمرو]] با آب دریا [[وضو]] نمی‌گرفتند<ref>قرطبی، ج ۱۳، ص ۳۶.</ref>؛ امّا این برداشت از آیه، مورد اقبال هیچ یک از مفسّران و فقیهان قرار نگرفت؛ به ویژه با نقل این [[حدیث]] از [[پیامبر]] که درباره آب دریا فرمود: {{متن حدیث|هُوَ اَلطَّهُورُ مَاؤُهُ}}؛<ref>قرطبی، ج ۱۳، ص ۳۶.</ref> بنابراین، قید "آسمان" در این [[آیات]]، هیچ گونه دلالتی بر انحصار پاک کنندگی در آب باران ندارد<ref>التنقیح فی شرح عروه‌الوثقی، ج ۱، ص ۲۳.</ref>.